รวบรวมการทดลองได้ทั้งหมด 32 การทดลอง ผู้เข้าร่วมโครงการ 5356 คน (อายุอยู่ระหว่าง 16 ถึง 78 ปี) ติดตามผลตั้งแต่ 1 วัน ถึง 6 เดือน การศึกษาส่วนใหญ่ทำที่ยุโรปและอเมริกาเหนือ ไม่มีการศึกษาที่ทำในแอฟริกาและเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก มีการศึกษา 7 เรื่อง ที่ความเสี่ยงของการเกิดอคติต่ำ อคติที่พบมากที่สุดคือ อคตที่เกิดจากความไม่เท่าเทียมกันในการได้รับการดูแลระหว่างการทำวิจัย (Performance bias) และ อคติจากการขาดหายไปของกลุ่มตัวอย่าง (Attrition bias) มีข้อมูลน้อยในวิธีการสุ่มและการปกปิดการสุ่ม (selection bias) กาศึกษายังมแนวโน้มที่จะมีอคติที่เกิดจากการรายงาน (reporting bias) ตั้งแต่ที่การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้ลงทะเบียน เกือบครึ่งหนึ่งของการศึกษาได้รับการสนับสนุนจากบริษัท

หลักฐานคุณภาพปานกลางแสดงว่าการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ มีประสิทธิผลในการลดความรุนแรงของอาการปวดระยะสั้น ดีกว่า การใช้ยาหลอก เล็กน้อย (ระยะเวลาน้อยกว่าหรือเท่ากับ 3 สัปดาห์) (visual analogue scale (VAS), 0 ถึง 100) (mean difference (MD) -7.29 (95% confidence interval (CI) -10.98 ถึง -3.61; RCTs 4 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 815 คน) หลักฐานคุณภาพสูงแสดงว่าการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ มีประสิทธิผลดีกว่าเล็กน้อย ในการทำให้ความไร้สมรรถภาพดีขึ้นในระยะสั้น เมื่อเทียบกับการใช้ยาหลอก (Roland Morris Disability Questionnaire (RMDQ), 0 ถึง 24) (MD -2.02, 95% CI -2.89 ถึง -1.15; RCTs 2 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 471 คน) ระดับความแตกต่างกันมีเพียงเล็กน้อยและอาจจะไม่มีความสัมพันธ์ทางคลินิก หลักฐานคุณภาพต่ำแสดงว่าการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ มีประสิทธิผลดีกว่าเล็กน้อย ในการทำให้อาการโดยรวมดีขึ้นในระยะสั้น เมื่อเทียบกับการใช้ยาหลอก (risk ratio (RR) 1.40, 95% CI 1.12 ถึง 1.75; RCTs 5 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 1201 คน) แต่มีความแตกต่างกันที่เห็นได้ชัดของข้อมูลในแต่ละการศึกษา (I² 52%) หลักฐานคุณภาพต่ำมากแสดงว่าการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ กับการใช้ยาหลอก ไม่ได้มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในเรื่องประสบการณ์ของเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค (RR 0.86, 95% CI 0.63 ถึง 1.18; RCTs 6 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 1394 คน) หลักฐานคุณภาพต่ำมากแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในการกลับมาทำงานได้หลัง 7 วัน ของคนที่ใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ กับ การใช้ยาหลอก (RR 1.48, 95% CI 0.98 ถึง 2.23; RCT 1 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 266 คน)

หลักฐานคุณภาพต่ำแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในการลดลงของระดับความปวดในระยะสั้น ระหว่างคนที่ได้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ประเภท selective COX-2 inhibitor กับ คนที่ได้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ประเภทไม่เฉพาะเจาะจง ( non-selective NSAIDs) (mean change from baseline -2.60, 95% CI -9.23 ถึง 4.03; RCTs 2 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 437 คน) หลักฐานคุณภาพปานกลางแสดงผลที่ขัดแย้งกันในเรื่องของความไร้สมรรถภาพที่ดีขึ้นในระยะสั้นระหว่างกลุ่ม (RCTs 2 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 437 คน) หลักฐานคุณภาพต่ำจากการศึกษา 1 เรื่อง (ผู้เข้าร่วมการศึกษา = 333 คน) รายงานว่าไม่มีความแตกต่างชัดเจนระหว่างกลุ่มในประสบการณ์ของอาการโดยรวมที่ดีขึ้น หลักฐานคุณภาพต่ำมากแสดงว่าการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ประเภท COX-2 inhibitors กับการใช้ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ประเภทไม่เฉพาะเจาะจง ไม่ได้มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนในเรื่องประสบการณ์ของเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค์ (RR 0.97, 95% CI 0.63 ถึง 1.50; RCTs 2 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมโครงการ = 444 คน)์ ไม่มีข้อมูลรายงานเรื่องการกลับไปทำงาน