ใจความสำคัญ

• แม้ว่า 14 การศึกษา ที่ตรงตามเกณฑ์การคัดเข้าสำหรับการทบทวนวรรณกรรมนี้ แต่ไม่มีการศึกษาใดกล่าวถึงการเปรียบเทียบความสนใจมากที่สุดของเรา ดังนั้นเราจึงไม่เชื่อมั่นเกี่ยวกับผลของการรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานในสตรีวัยหมดระดู

• จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อประเมินผลของการรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน เพียงอย่างเดียวหรือร่วมกับการรักษาอื่นๆ ต่อการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานในสตรีวัยหมดระดู

อาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานคืออะไร

อาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานคือการที่มดลูก (มดลูก) กระเพาะปัสสาวะ หรือลำไส้ใหญ่ส่วนปลายของผู้หญิงเคลื่อนลงมาจากตำแหน่งปกติเข้าไปในช่องคลอด เป็นภาวะที่พบได้บ่อย โดยพบ 50% ของผู้หญิงอายุมากกว่า 50 ปีที่มีบุตรอย่างน้อยหนึ่งคน ระหว่าง 6% ถึง 12% ของผู้หญิงที่ได้รับการผ่าตัดมดลูก (การผ่าตัดเอามดลูกออก) จะมีอาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกราน ผู้หญิงที่มีอายุมากขึ้น มีลูกมากขึ้น และผู้ที่มีน้ำหนักเกินมักจะมีอาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกราน ผู้หญิงที่มีอาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานอาจรู้สึกว่ามี "บางอย่าง" ไหลลงมาในช่องคลอด หรืออาการอื่นๆ ที่อาจส่งผลเสียต่อคุณภาพชีวิตและภาพลักษณ์ของร่างกาย เช่น รู้สึกไม่สบายขณะมีเพศสัมพันธ์หรือปัญหาเกี่ยวกับปัสสาวะ

เราต้องการค้นหาอะไร

แพทย์หลายคนให้การรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน (การบำบัดด้วยฮอร์โมนชนิดหนึ่ง) เพื่อรักษาอาการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกราน บางครั้งใช้ร่วมกับการรักษาอื่น ๆ เช่น pessary (อุปกรณ์ที่สอดเข้าไปในช่องคลอดเพื่อพยุงตัว) หรือการผ่าตัด อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ของแนวทางนี้ยังไม่ชัดเจน เราต้องการทราบว่าการใช้ฮอร์โมนเอสโตรเจนบำบัดเพียงอย่างเดียวหรือร่วมกับการรักษาอื่นๆ สามารถปรับปรุงอาการของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานในสตรีหลังวัยหมดระดูได้หรือไม่

เราทำอะไร

เราค้นหาการศึกษาที่ตรวจสอบผลของการบำบัดด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน ไม่ว่าจะเพียงอย่างเดียวหรือใช้ร่วมกับการรักษาอื่นๆ เช่น การให้ยาระงับปวดหรือการผ่าตัด ต่อผุ้หญิงวัยหมดระดู เราเปรียบเทียบและสรุปผลการศึกษา และให้คะแนนความเชื่อมั่นในหลักฐานโดยพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ เช่น วิธีการศึกษาและจำนวนผู้เข้าร่วม

เราพบอะไร

เราพบ 14 การศึกษา ที่มีผู้หญิงทั้งหมด 1002 คน 10 การศึกษา คัดเลือกสตรีที่มีระดับความรุนแรงของการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกรานต่างกัน มีความแตกต่างระหว่างการศึกษาในแง่ของตำแหน่งของการหย่อนย้อยของอวัยวะในอุ้งเชิงกราน จำนวนบุตรที่สตรีมี สตรีมีมดลูกหรือไม่ และประเภทของการรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนที่กำลังศึกษาอยู่

ผลลัพธ์หลัก

แม้ว่าเราจะพบ 14 การศึกษาที่เข้าเกณฑ์ แต่ไม่มีการศึกษาใดที่กล่าวถึงการเปรียบเทียบความสนใจหลักๆ ของเรา (การบำบัดด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนเพียงอย่างเดียวเมื่อเทียบกับการไม่รักษา เปรียบเทียบกับการบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน เปรียบเทียบกับการผ่าตัด หรือเปรียบเทียบกับอุปกรณ์ต่างๆ เช่น การผ่าตัดคลอด) 4 การศึกษาประเมินการรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนควบคู่ไปกับการใส่ pessary ในช่องคลอดเปรียบเทียบกับการการใส่ pessary ในช่องคลอดเพียงอย่างเดียว และ 10 การศึกษา ประเมินการรักษาด้วยเอสโตรเจนควบคู่ไปกับการผ่าตัดเปรียบเทียบกับการผ่าตัดเพียงอย่างเดียว

ข้อจำกัดของหลักฐานคืออะไร

หลักฐานมีความไม่เชื่อมั่นนอย่างมากเนื่องจากข้อกังวลเกี่ยวกับวิธีการศึกษา ผู้หญิงมักจะทราบถึงการรักษาที่ได้รับซึ่งอาจส่งผลต่อผลลัพธ์ นอกจากนี้ การศึกษาหลายฉบับยังศึกษาในผู้หญิงเพียงไม่กี่คน

หลักฐานนี้เป็นปัจจุบันแค่ไหน

หลักฐานเป็นปัจจุบันถึงวันที่ 20 มิถุนายน 2022