เราได้รวบรวมการศึกษาทั้งหมด 291 ฉบับ ซึ่งมีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 45,846 คน ซึ่งมีอาการของโรคผิวหนังอักเสบทุกระดับความรุนแรงโดยดำเนินการในประเทศที่มีรายได้สูงในสถานพยาบาลขั้นทุติยภูมิเป็นส่วนใหญ่ การศึกษาส่วนใหญ่ศึกษาในผู้ใหญ่ โดยมีการศึกษาเพียง 31 ฉบับ ที่ศึกษาเฉพาะเด็กอายุน้อยกว่า 12 ปี การศึกษานี้โดยทั่วไปมีผู้เข้าร่วมทั้งชายและหญิง หลายกลุ่มชาติพันธุ์ แต่ส่วนใหญ่เป็นประชากรผิวขาว การศึกษาส่วนใหญ่ได้รับทุนจากภาคอุตสาหกรรม (68%) หรือไม่มีการรายงานแหล่งที่มา/รายละเอียดเงินทุน ระยะเวลาการรักษาและการเข้าร่วมการทดลองมีค่ามัธยฐาน 21 และ 28 วัน (ตั้งแต่ 7 วันถึง 5 ปี) ตามลำดับ วิธีการรักษาที่ใช้ ได้แก่ คอร์ติโคสเตียรอยด์ทาเฉพาะที่ (TCS) (172), สารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ (TCI) (134), สารยับยั้งฟอสโฟไดเอสเทอเรส-4 (PDE-4) (55), สารยับยั้งจานัสไคเนส (JAK) (30), สารกระตุ้นตัวรับไฮโดรคาร์บอน (10) หรือยาทาเฉพาะที่อื่นๆ (21) ตัวเปรียบเทียบรวมถึงตัวพา (170) หรือการรักษาด้วยยาต้านการอักเสบชนิดอื่น ความเสี่ยงของการมีอคติสูงในการศึกษา 242 ฉบับ จาก 272 ฉบับ (89.0%) ที่ให้ข้อมูลในการวิเคราะห์ การศึกษาส่วนใหญ่มีข้อกังวลเกี่ยวกับการเลือกรายงานข้อมูล การวิเคราะห์แบบ network meta-analysis (NMA) สามารถทำได้สำหรับผลลัพธ์ในระยะสั้นเท่านั้น

อาการที่ผู้ป่วยรายงาน

การวิเคราะห์แบบ network meta-analysis จากการทดลอง 40 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 6482 คน) ที่รายงานอาการที่ผู้ป่วยรายงานเป็นผลลัพธ์ แบบ binary จัดอันดับ tacrolimus 0.1% (OR 6.27, 95% CI 1.19 ถึง 32.98), ยาคอร์ติโคสเตียเรียด์เฉพาะที่ชนิดแรง (OR 5.99, 95% CI 2.83 ถึง 12.69) และ ruxolitinib 1.5% (OR 5.64, 95% CI 1.26 ถึง 25.25) ว่ามีประสิทธิผลสูงสุด โดยทั้งหมดมีความเชื่อมั่นต่ำ ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อน flumilast 0.15% และ crisaborole 2% มีประสิทธิผลน้อยที่สุด การวิเคราะห์ความไวใน class-level พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงหรือชนิดแรงมากมีประสิทธิผลคล้ายคลึงกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง และมีประสิทธิภาพมากกว่าสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดอ่อนและสารยับยั้ง PDE-4

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 29 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 3839 ราย) ที่รายงานอาการที่ผู้ป่วยรายงานเป็นผลลัพธ์ ต่อเนื่อง จัดให้ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงมาก (SMD -1.99, 95% CI -3.25 ถึง -0.73; ความเชื่อมั่นต่ำ) และ tacrolimus 0.03% (SMD -1.57, 95% CI –2.42 ถึง -0.72; ความเชื่อมั่นปานกลาง) อยู่ในระดับสูงสุด ข้อมูลโดยตรงสำหรับ tacrolimus 0.03% อ้างอิงจากการทดลอง 1 ฉบับ ซึ่งมีผู้เข้าร่วม 60 รายที่มีความเสี่ยงสูงต่อการมีอคติ ในส่วนของ roflumilast 0.15%, delgocitinib 0.25% หรือ 0.5% และ tapinarof 1% มีประสิทธิผลน้อยที่สุด การวิเคราะห์ความไวจาก class-level พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงหรือชนิดแรงมากมีประสิทธิผลคล้ายคลึงกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง และสารยับยั้งจานัสไคเนส และยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อนและชนิดแรงปานกลางมีประสิทธิภาพน้อยกว่าสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดอ่อน

การทดลองเพิ่มเติมอีก 50 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 9636 ราย) รายงานอาการที่ผู้ป่วยรายงานเป็นผลลัพธ์ที่ต่อเนื่อง แต่ไม่สามารถรวมอยู่ในการวิเคราะห์แบบ NMA ได้

อาการแสดงที่แพทย์รายงาน

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 32 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 4121 ราย) รายงานอาการแสดงของแพทย์เป็นผลลัพธ์ แบบ binary และจัดอันดับยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรง (OR 8.15, 95% CI 4.99, 13.57), tacrolimus 0.1% (OR 8.06, 95% CI 3.30, 19.67), ruxolitinib 1.5% (OR 7.72, 95% CI 4.92, 12.10) และ delgocitinib 0.5% (OR 7.61, 95% CI 3.72, 15.58) ว่ามีประสิทธิผลมากที่สุด โดยทั้งหมดมีความเชื่อมั่นปานกลาง ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อน, roflumilast 0.15%, crisaborole 2% และ tapinarof 1% มีประสิทธิผลน้อยที่สุด การวิเคราะห์ความไวจาก class-level พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงหรือชนิดแรงมากมีประสิทธิผลมากกว่าสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง สารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดอ่อน สารยับยั้งจานัสไคเนส สารยับยั้ง PDE-4 และยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อนและสารยับยั้ง PDE-4 มีประสิทธิผลคล้ายคลึงกัน

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 49 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 5261 ราย) รายงานอาการแสดงของแพทย์เป็นผลลัพธ์ แบบข้อมูลต่อเนื่อง และจัดอันดับให้ tacrolimus 0.03% (SMD -2.69, 95% CI -3.36, -2.02) และยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงมาก (SMD -1.87, 95% CI -2.69, -1.05) เป็นยาที่มีประสิทธิผลมากที่สุด โดยทั้งสองรายการมีความเชื่อมั่นปานกลาง ส่วน roflumilast 0.15%, difamilast 0.3% และ tapinarof 1% ได้รับการจัดอันดับเป็นยาที่มีประสิทธิผลน้อยที่สุด ข้อมูลโดยตรงสำหรับ tacrolimus 0.03% อ้างอิงจากการทดลอง 1 ฉบับ ซึ่งมีผู้เข้าร่วม 60 ราย ที่มีความเสี่ยงของการมีอคติสูง สำหรับการวิเคราะห์ความไวบางรายการ ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรง tacrolimus 0.1% ruxolitinib 1.5% delgocitinib 0.5% และ delgocitinib 0.25% กลายเป็นการรักษาที่มีประสิทธิผลมากที่สุด การวิเคราะห์ความไวใน class-level พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงและชนิดแรงมากมีประสิทธิผลคล้ายคลึงกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง และสารยับยั้งจานัสไคเนส และยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อนและชนิดแรงปานกลางมีประสิทธิภาพมากกว่าสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดอ่อน

การทดลองเพิ่มเติมอีก 100 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 22,814 ราย) รายงานอาการแสดงของแพทย์เป็นผลลัพธ์ แบบข้อมูลต่อเนื่อง แต่ไม่สามารถรวมอยู่ในการวิเคราะห์แบบ NMA ได้

Investigator Global Assessment

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 140 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 23,383 ราย) รายงานการประเมินโดยรวมของผู้ตรวจสอบเป็นผลลัพธ์แบบ binary และจัดอันดับ ruxolitinib 1.5% (OR 9.34, 95% CI 4.8, 18.18), delgocitinib 0.5% (OR 10.08, 95% CI 2.65, 38.37), delgocitinib 0.25% (OR 6.87, 95% CI 1.79, 26.33), ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงมาก (OR 8.34, 95% CI 4.73, 14.67), ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรง (OR 5.00, 95% CI 3.80, 6.58) และ tacrolimus 0.1% (OR 5.06, 95% CI 3.59, 7.13) ว่ามีประสิทธิผลมากที่สุด ทั้งหมดมีความเชื่อมั่นปานกลาง ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อน crisaborole 2% pimecrolimus 1% roflumilast 0.15% difamilast 0.3% และ 1% และ tacrolimus 0.03% มีประสิทธิผลน้อยที่สุด จากการวิเคราะห์ความไวของข้อมูลที่มีความเสี่ยงของการมีอคติต่ำ (การทดลอง 12 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 1639 ราย) พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรง delgocitinib 0.5% และ delgocitinib 0.25% มีประสิทธิผลสูงสุด และ pimecrolimus 1% roflumilast 0.15% difamilast 1% และ difamilast 0.3% มีประสิทธิผลน้อยที่สุด การวิเคราะห์ความไวใน class-level พบว่ายาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงหรือชนิดแรงมากมีประสิทธิผลคล้ายคลึงกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง และสารยับยั้งจานัสไคเนส และมีประสิทธิผลน้อยกว่าสารยับยั้ง PDE-4 ส่วนยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อนและชนิดแรงปานกลางมีประสิทธิภาพน้อยกว่าสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดแรง และมีประสิทธิผลคล้ายคลึงกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ชนิดอ่อน

ผลลัพธ์ในระยะยาวในช่วง 6 ถึง 12 เดือนแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของประสิทธิผลที่เป็นไปได้ของ pimecrolimus 1% เมื่อเทียบกับตัวพา (การทดลอง 4 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 2218 ราย) ในการวิเคราะห์ pairwise meta-analysis พบว่าความสำเร็จของการรักษาด้วยยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ระดับอ่อน/ปานกลางมากกว่าการรักษาด้วย pimecrolimus 1% (จากการทดลอง 1 ฉบับ โดยมีผู้เข้าร่วม 2045 ราย)

ผลข้างเคียงเฉพาะที่

การวิเคราะห์ NMA ของการทดลอง 83 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 18,992 ราย เหตุการณ์ 2424 รายการ) ที่รายงาน ปฏิกิริยาที่บริเวณที่ใช้ จัดอันดับ tacrolimus 0.1% (OR 2.2, 95% CI 1.53, 3.17; ความเชื่อมั่นปานกลาง), crisaborole 2% (OR 2.12, 95% CI 1.18, 3.81; ความเชื่อมั่นสูง), tacrolimus 0.03% (OR 1.51, 95%CI 1.10, 2.09; ความเชื่อมั่นต่ำ) และ pimecrolimus 1% (OR 1.44, 95% CI 1.01, 2.04; ความเชื่อมั่นต่ำ) เป็นสารที่มีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดปฏิกิริยาที่บริเวณที่ใช้มากที่สุด ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงมาก ชนิดแรง ชนิดแรงปานกลาง และชนิดอ่อน มีแนวโน้มน้อยที่สุดที่จะทำให้เกิดปฏิกิริยาที่บริเวณที่ทา

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 8 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 1786 ราย, 3 เหตุการณ์) ที่รายงาน การเปลี่ยนแปลงของเม็ดสี พบว่าไม่มีหลักฐานของการเปลี่ยนแปลงของเม็ดสีที่เพิ่มขึ้นด้วยยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่และ crisaborole 2% โดยมีความเชื่อมั่นต่ำสำหรับยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อน ชนิดแรงปานกลาง หรือชนิดแรง และมีความเชื่อมั่นปานกลางสำหรับ crisaborole 2%

การวิเคราะห์แบบ NMA ของการทดลอง 25 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 3691 ราย, 36 เหตุการณ์) ที่รายงานเรื่อง ผิวหนังบางลง ไม่พบหลักฐานของการบางลงของผิวหนังเพิ่มขึ้นในระยะสั้น (ค่ามัธยฐาน 3 สัปดาห์ ค่าพิสัย 1-16 สัปดาห์) จากการใช้ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ระดับอ่อน (OR 0.72, 95% CI 0.12, 4.31), ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดปานกลาง (OR 0.91, 95% CI 0.16, 5.33), ยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรง (OR 0.96, 95% CI 0.21, 4.43) หรือยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดแรงมาก (OR 0.88, 95% CI 0.31, 2.49) โดยทั้งหมดมีความเชื่อมั่นต่ำ ผลลัพธ์ในระยะยาวมากกว่า 6 ถึง 60 เดือน แสดงให้เห็นว่าผิวหนังบางลงมากขึ้นด้วยยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่ชนิดอ่อนถึงชนิดแรงเมื่อเทียบกับสารยับยั้งแคลซินิวรินทาเฉพาะที่ (การทดลอง 3 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 4069 คน มี 6 เหตุการณ์ที่มียาคอร์ติโคสเตียรอยด์เฉพาะที่)