برخی از مردان هنگام سرفه یا ورزش (بی‌اختیاری ادراری استرسی (stress urinary incontinence)) یا زمانی که ناگهان احساس نیاز فوری به دفع ادرار دارند (بی‌اختیاری ادراری فوریتی)، دچار نشت ادرار (بی‌اختیاری ادرار (urinary incontinence)) می‌شوند. آنها همچنین ممکن است دچار تکرر ادرار (frequency) باشند یا بیشتر از یک بار در شب برای ادرار کردن از خواب بیدار شوند (شب ادراری (nocturia)). در مردان، این عارضه می‌تواند ناشی از بزرگ شدن غده پروستات یا پس از جراحی برداشتن غده پروستات بروز کند. مردان می‌توانند با انقباض عضلات کف لگن، این نشانه‌ها را کاهش داده یا متوقف کنند. تحریک الکتریکی با دستگاه‌های کاشته نشده (non-implanted) شامل تحریک این عضلات با جریان الکتریکی بدون درد با استفاده از الکترودهای سطحی روی پوست یا جاگذاری یک پروب (probe) در مقعد است. هدف این است که عضلات کف لگن منقبض شوند تا قوی‌تر شوند و بتوانند بهتر از نشت ادرار پیشگیری کنند، یا اینکه عضلات قاعده مثانه (اسفنکتر (sphincter)) قوی‌تر منقبض شوند تا خروج ادرار متوقف شود. تحریک الکتریکی همچنین ممکن است انقباضات عضلات مثانه را کاهش دهد تا احساس فوریت دفع ادرار را کاهش داده و به مثانه اجازه دهد ادرار بیشتری را در خود نگه دارد.

در این مرور، تحریک الکتریکی با عدم درمان، درمان دارونما (placebo) (درمان طبی ساختگی) یا هر درمان واحد دیگری مقایسه شد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه تحریک الکتریکی، تاثیر تمرین عضلات کف لگن (تمریناتی برای تقویت عضلات کف لگن) را در کوتاه‌‌مدت افزایش می‌دهد، اما نه پس از شش ماه. تعیین موفقیت‌آمیز بودن یک روش درمانی نسبت به روش درمانی دیگر امکان‌پذیر نبود. با این حال، ناراحتی یا درد (عوارض جانبی) با تحریک الکتریکی بیشتر از تمرین عضلات کف لگن به تنهایی بود. اطلاعات کافی در مورد اینکه آیا و چگونه باید از تحریک الکتریکی استفاده کرد، برای چه دسته‌ای از بیماران یا مشکلی مناسب است، و هزینه آن چقدر خواهد بود، وجود نداشت.