بیمارانی که دچار تنگی عروق در اندام‌های تحتانی هستند، ممکن است پس‌از پیاده‌روی‌های نسبتا کوتاه، در ناحیه ساق پا احساس درد کنند. این موضوع باعث محدود شدن مسافتی می‌شود که آنها می‌توانند پیاده‌روی کنند و در نتیجه کیفیت زندگی‌شان کاهش می‌یابد. این یک علامت قطعی از آترواسکلروز (atherosclerosis) است. این بیماران در معرض خطر بیشتری برای مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی قرار داشته و باید اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند. نشانه‌های این بیماری را می‌توان با ترک سیگار و ورزش تسکین داد. این سوال مطرح است که مصرف داروهای خاصی مانند نفتیدروفوریل (naftidrofuryl) نشانه‌های بیماری را بیشتر از دارونما (placebo) کاهش می‌دهد یا خیر. برای پاسخ به این سوال، همه گزارش‌های منتشرشده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده را که در آنها دارو با دارونما مقایسه شد، جمع‌آوری کردیم. علاوه‌بر این، به داده‌های اصلی تک‌تک بیماران بازگشتیم و یک بانک اطلاعاتی بزرگ را با تمام داده‌های مربوط به همه بیماران از همه کارآزمایی‌ها ایجاد کردیم. هفت مطالعه را با مجموع 1266 بیمار وارد این مرور کردیم. بهبود مسافت پیاده‌روی بدون درد در گروه نفتیدروفوریل، 37% بیشتر از بهبودی مشاهده‌شده در گروه دارونما بود. در گروه نفتیدروفوریل، 55% از بیماران به بیش از 50% بهبودی دست یافتند، در حالی که 30% از بیماران گروه دارونما بهبود یافتند. نفتیدروفوریل با دوز 200 میلی‌گرم (سه‌بار در روز به شکل خوراکی) مسافت پیاده‌روی را طی شش ماه پس‌از شروع درمان بهبود بخشید.
مصرف نفتیدروفوریل خوراکی، تاثیری هرچند متوسط، با اهمیت آماری و معنی‌دار از نظر بالینی بر بهبود مسافت پیاده‌روی طی شش ماه پس‌از شروع درمان برای افراد مبتلا به لنگش متناوب دارد. دسترسی پژوهشگران به داده‌های حاصل از RCTهایی که برای آنالیز IPD مناسب هستند، باید از طریق مخازن داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های دارویی امکان‌پذیر باشد. ارزیابی رسمی و منظم تعادل خطر و مزیت برای محصولات دارویی قدیمی مورد نیاز است.
تغییرات سبک زندگی و اقدامات پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی، درمان اولیه لنگش متناوب (intermittent claudication; IC) هستند. درمان علامتی با عوامل وازواکتیو (vasoactive) (بر اساس طبقه‌بندی شیمیایی آناتومیکی درمان (Anatomic Therapeutic Chemical; ATC) در سازمان جهانی بهداشت، دسته C04A) بحث‌برانگیز است.
ارزیابی شواهد مربوط به کارآمدی و بی‌خطری (safety) نفتیدروفوریل (naftidrofuryl) خوراکی (ATC CO4 21) در مقایسه با دارونما (placebo) بر مسافت پیاده‌روی بدون درد (pain-free walking distance; PFWD) در افراد مبتلا به IC با استفاده از یک متاآنالیز بر اساس داده‌های فردی بیمار (individual patient data; IPD).
برای این نسخه به‌روز شده، هماهنگ‌کننده جست‌وجو در کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عروقی محیطی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه (آخرین جست‌وجو در اکتبر 2012) و CENTRAL (شماره 9، سال 2012) پرداخت.
برای مرور اصیل، نویسندگان مجله اروپایی جراحی عروق و اندوواسکولار ( European Journal of Vascular and Endovascular Surgery ) (1984 تا 1994) را به صورت دستی جست‌وجو کرده و کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مرتبط را نیز بررسی کردند. آنها برای دستیابی به هرگونه داده منتشرنشده با دارنده پروانه ثبت نفتیدروفوریل و نویسندگان کارآزمایی‌های شناسایی‌شده تماس گرفتند.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) را با خطر سوگیری (bias) پائین یا متوسط که IPD آنها در دسترس بود، وارد این مرور کردیم.
داده‌ها را از پرونده داده‌های الکترونیکی یا از فرم گزارش مورد (case report) جمع‌آوری کرده و داده‌ها را با یک روش کنترل کیفیت آماری بررسی کردیم. تمام بیماران تصادفی‌سازی شده بر اساس اصل قصد درمان (intention-to-treat; ITT) آنالیز شدند. میانگین هندسی بهبودی نسبی در PFWD برای هر دو گروه درمان در تمام مطالعات شناسایی‌شده محاسبه شد.
تاثیر دارو در مقایسه با دارونما بر مسافت پیاده‌روی نهایی (final walking distance; WDf) با استفاده از مدل‌های چندسطحی (multilevel) و اثرات تصادفی (random-effect) و تنظیم مسافت پیاده‌روی پایه (baseline walking distance; WD0) ارزیابی شد. برای آنالیز پاسخ‌دهنده، موفقیت درمانی به‌عنوان بهبودی حداقل 50% در مسافت پیاده‌روی تعریف شد.
هفت مطالعه دارای IPD را در این مرور وارد کردیم (1266 بیمار). یکی از این مطالعات (n = 183) فقط برای انجام آنالیز حساسیت (sensitivity) استفاده شد، بنابراین آنالیز اصلی شامل 1083 بیمار بود. نسبت بهبودی نسبی در PFWD (نفتیدروفوریل در مقایسه با دارونما) 1.37 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 1.27 تا 1.49؛ P < 0.001). تفاوت مطلق در میزان پاسخ، یا نسبتی که با موفقیت درمان شد، 22.3% بود (95% CI؛ 17.1% تا 27.6%). تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) معادل 4.5 گزارش شد (95% CI؛ 3.6 تا 5.8).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.