شواهد محدودی نشان می‌دهد که بهترین راه برای بهبود بقا (survival) بدون اختلال نورولوژیکی در کودکان مبتلا به سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر (twin-to-twin transfusion syndrome)، انجام لیزر درمانی جفت است.
دوقلوهای همسان حدود یک مورد را در هر 320 بارداری تشکیل می‌دهند. گاهی اوقات دوقلوهای همسان جفت و جریان خون یکسانی دارند، و نسبت خون مشترک میان دوقلوها معمولا برابر است. سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر زمانی رخ می‌دهد که جریان خون ناهموار بوده و از یک قل (اهداکننده) به دیگری (گیرنده) منتقل شود. این می‌تواند زمانی اتفاق افتد که جفت دارای اتصالات عمیق شریان به ورید باشد. دوقلوی اهداکننده معمولا مایع آمنیوتیک بسیار کمی دارد، و اغلب به خوبی رشد نمی‌کند و بسیار کوچک است. دوقلوی دریافت‌کننده، مایع آمنیوتیک بیش از حد داشته، و اغلب مثانه متسع و دیگر مشکلات پزشکی دارد. خطر مرگ‌ومیر برای هر دو قل بالا است، که در صورت عدم درمان به حدود 80% می‌رسد. همچنین در صورت زنده ماندن آنها، خطر آسیب فیزیکی یا عصبی برای هر دو قل وجود دارد. گزینه‌های مختلفی برای درمان این وضعیت وجود دارند، که عبارتند از (1) خارج کردن مکرر مایع آمنیوتیک بیش از حد (کاهش مایع آمنیوتیک)؛ (2) لیزر درمانی عروق غیرطبیعی جفت (جراحی لیزر آندوسکوپی)؛ (3) سوراخ کردن غشاء میان دوقلوها (سپتوستومی (septostomy))؛ و (4) پایان انتخابی زندگی یکی از دوقلوها (جنین‌کشی (feticide) انتخابی). این مرور سه کارآزمایی را پیدا کرد، که شامل 253 زن و 506 نوزاد بود. هیچ مطالعه‌ای در مورد لیزر درمانی در مقابل سوراخ کردن غشاء، همچنین در مورد از بین بردن انتخابی جنین وجود نداشت. شواهد نشان داد که درمان با لیزر در مقایسه با خارج کردن مایع آمنیوتیک اضافی، با زنده ماندن نوزادان بدون ناهنجاری عصبی مرتبط است. با این حال، در مواردی که تخصص کافی برای انجام جراحی لیزر وجود ندارد یا زمانی که بارداری بیش از هفته 26 است، کاهش مایع آمنیوتیک درمان انتخابی باقی می‌ماند. انجام تحقیقات بیشتری در مورد بهترین درمان برای اشکال خفیف و بسیار شدید این مشکل مورد نیاز است.
انعقاد لیزری آندوسکوپی عروق آناستوموز باید همچنان در درمان تمام مراحل سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر مورد توجه قرار گیرد تا پیامدهای تکامل سیستم عصبی بهبود یابند.
انجام تحقیقات بیشتری با هدف ارزیابی تاثیر درمان بر اشکال خفیف‌تر (مرحله 1 و 2 از Quintero) و شدیدتر (مرحله 4 از Quintero) سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر مورد نیاز است. هدف مطالعات باید ارزیابی پیامدهای طولانی‌مدت بازماندگان باشد.
سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر (twin-twin transfusion syndrome)، وضعیتی که بر بارداری‌های دوقلویی مونوکوریونیک (monochorionic) تاثیر می‌گذارد، و با خطر بالای مرگ‌ومیر و عوارض پری‌ناتال مرتبط است. تعدادی از درمان‌ها برای درمان این وضعیت معرفی شده‌اند، اما مشخص نیست که کدام مداخله باعث بهبود پیامدها در مادر و جنین می‌شود.
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیر روش‌های درمانی در مدیریت بالینی سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر بود.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 می 2013) را جست‌وجو کردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده از کاهش مایع آمنیوتیک (amnioreduction) در مقابل انعقاد لیزری (laser coagulation)، سپتوستومی (septostomy) در مقابل انعقاد لیزری یا سپتوستومی در مقابل کاهش مایع آمنیوتیک.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن مطالعات پرداخته و داده‌ها را استخراج کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
سه مطالعه (253 زن و 506 نوزاد) وارد شدند. هر سه کارآزمایی با کیفیت متوسط ارزیابی شدند. یک مطالعه کاهش مایع آمنیوتیک را با سپتوستومی (71 زن) مقایسه کرد، در حالی که دو مطالعه دیگر کاهش مایع آمنیوتیک را با انعقاد لیزری آندوسکوپی (182 زن) مقایسه کردند. همه کارآزمایی‌ها داده‌های پیامد را ارائه نکردند که بتوانند در همه متاآنالیزها گنجانده شوند.
کاهش مایع آمنیوتیک در مقایسه با انعقاد لیزری
اگرچه هیچ تفاوتی در مرگ‌ومیر کلی میان کاهش مایع آمنیوتیک و انعقاد لیزری (میانگین خطر نسبی (RR): 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 1.38 تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی، دو کارآزمایی) یا مرگ‌ومیر حداقل یک نوزاد در هر بارداری (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.09، دو کارآزمایی)، یا مرگ‌ومیر هر دو نوزاد در هر بارداری (متوسط RR؛ 0.76؛ 95% CI؛ 0.27 تا 2.10، دو کارآزمایی) وجود نداشت، نوزادان بیشتری بدون ناهنجاری نورولوژیکی در سن شش سالگی در گروه لیزر نسبت به گروه کاهش مایع آمنیوتیک زنده ماندند (RR: 1.57؛ 95% CI؛ 1.05 تا 2.34 تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی، یک کارآزمایی). تفاوت معنی‌داری در نوزادان زنده در شش سالگی و مبتلا به ناهنجاری عمده نورولوژیکی که با لیزر انعقادی یا کاهش مایع آمنیوتیک درمان شدند، وجود نداشت (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.34 تا 2.77 تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی، یک کارآزمایی). پیامدهای مربوط به مرگ‌ومیر در به‌روزرسانی سال 2013 با به‌روزرسانی قبلی در سال 2008 متفاوت هستند، که بهبودی در مرگ‌ومیر پری‌ناتال و مرگ هر دو نوزاد در هر بارداری در بازوی مداخله لیزر نشان داده شد. کارآزمایی NIHCD که در این به‌روزرسانی گنجانده شد، جهتی مخالف با تاثیرات مطالعه Eurofetus دارد، که قبلا تنها مطالعه لیزری واردشده بود، بنابراین تفاوت در پیامد وجود دارد.
کاهش مایع آمنیوتیک در مقایسه با سپتوستومی
هیچ تفاوتی میان کاهش مایع آمنیوتیک و سپتوستومی در مرگ‌ومیر کلی (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.47 تا 1.47، تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی، یک کارآزمایی)، مرگ حداقل یک نوزاد در هر بارداری (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.48 تا 1.35، یک کارآزمایی)، یا مرگ هر دو نوزاد در هر بارداری (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.37 تا 2.22، یک کارآزمایی) یا سن بارداری در بدو تولد (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.81- تا 3.21، یک کارآزمایی) وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.