سرطان پستان در مراحل اولیه با جراحی درمان میشود، و در بیشتر زنان احتمال بازگشت سرطان (عود) اندک است. با این حال در برخی از بیماران، سرطان در همان منطقه مجددا عود میکند. شیمیدرمانی (داروهای ضد-سرطان) را میتوان همراه با درمانهای دیگر، مانند جراحی یا پرتودرمانی برای درمان سرطان عود کننده و بهبود بقای بیمار استفاده کرد. این مرور نشان داد که کارآزماییهای معدودی برای بررسی اثربخشی آن انجام شده است. در حال حاضر شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد افزودن شیمیدرمانی به دیگر درمانها کمکی برای درمان سرطان عود کننده یا بهبود بقای بیمار محسوب میشود یا خیر. با این حال، شیمیدرمانی ممکن است یک گزینه باشد، و کارآزماییهای بیشتری در این زمینه در حال انجام هستند.
این مرور سیستماتیک از کارآزماییهای تصادفیسازی شده شواهد کافی را برای حمایت از درمان سیستمیک در زنان مبتلا به عود موضعی-منطقهای سرطان پستان ارائه نمیدهد. میزان مشارکت در کارآزماییهای تصادفیسازی شده از درمان سیستمیک در برابر تحت نظر قرار دادن بیمار مناسب است.
بین 10% و 35% از زنان مبتلا به سرطان پستان قابل جراحی، دچار عود تکی موضعی-منطقهای (isolated locoregional recurrence) پس از درمان اولیه خود میشوند. در حال حاضر شواهد خوبی مبنی بر موثر بودن درمان سیستمیک ادجوانت (adjuvant) در این شرایط وجود ندارد و هیچ درمان استانداردی برای زنانی که دچار چنین عودی میشوند، وجود ندارد.
بررسی اینکه درمان سیستمیک بیشتر میتواند از نظر عدم عود و بقای کلی در زنان مبتلا به عود موضعی-منطقهای پس از سرطان پستان که بهطور بالقوه با رزکسیون قابل درمان است و زنانی که متاستازهای قبلی یا همزمان دوردست نداشتهاند، منجر به بهبود نتیجه درمان موضعی شود یا خیر.
پایگاه ثبت تخصصی گروه مرور مشترک سرطان پستان در کاکرین، کتابخانه کاکرین، MEDLINE و EMBASE و رکوردهای Early Breast Cancer Trialists´ Collaborative Group برای مرور اولیه در سال 2001 جستوجو شدند. جستوجوی بعدی در پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین انجام شد (19ام می 2008).
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده یا کارآزماییهایی برای ورود واجد شرایط بودند که در آنها زنان با یک روش شبه-تصادفیسازی شده (مانند تناوب یا تاریخ تولد) برای دریافت درمان فعال یا تحت نظر قرار گرفته شدن اختصاص یافتند. هدف ما این بود که زنان را با اولین بروز عود تکی موضعی-منطقهای در پستان درمان شده، دیواره قفسه سینه یا نواحی غدد لنفاوی منطقهای (به استثنای غدد لنفاوی کلاویکولار (clavicular nodes)) به صورت جداگانه در نظر بگیریم که بدون (R0) یا با (R1) بیماری باقیمانده قابل مشاهده به صورت میکروسکوپی قابل برداشتن باشد. زنان مبتلا به متاستازهای قبلی یا متاستاز همزمان دوردست از این بخش مرور خارج شدند. بخش دوم مرور، زنان مبتلا به عود موضعی-منطقهای غیر-قابل جراحی و/یا با درگیری غدد لنفاوی کلاویکولار را، صرفنظر از وجود متاستازهای قبلی یا همزمان، در نظر گرفت.
سه مطالعه کامل شده را شناسایی کردیم که در آنها در مجموع چهار مقایسه تصادفیسازی شده از درمان سیستمیک در برابر تحت نظر قرار گرفتن برای زنانی وجود داشت که جهت مدیریت بالینی عود موضعی-منطقهای سرطان پستان پرتودرمانی دریافت کردند. یک کارآزمایی از دهه 1960، اکتینومایسین-D را ارزیابی کرده و 32 بیمار را تصادفیسازی کرد و کارآزمایی دیگر از اوایل دهه 1980، همان تعداد از زنان را برای دریافت اینترفرون-آلفا (alpha-interferon) در برابر تحت نظر قرار دادن تصادفیسازی کرد. کارآزمایی Swiss SAKK، استفاده از تاموکسیفن را برای بیماران با «خطر خوب» و شیمیدرمانی ترکیبی (وینکریستین (vincristine)، دوکسوروبیسین (doxorubicin) و سیکلوفسفامید (doxorubicin)) را برای بیماران با «خطر پائین»، به ترتیب با تصادفیسازی کردن 178 و 50 زن، از سال 1991-1982 ارزیابی کرد. در جایی که امکانپذیر بود، دادههای مربوط به بقای بدون عود و بقای کلی برای این کارآزماییها استخراج شده و با استفاده از نرمافزار RevMan تجزیهوتحلیل شدند. به دلیل ناهمگونی بالینی و کم بودن تعداد بیماران تصادفیسازی شده، هیچ تلاشی برای تجمیع نتایج مطالعات انجام نشد. سه کارآزمایی در حال انجام برای مقایسه شیمیدرمانی در برابر تحت نظر قرار گرفتن بیمار شناسایی شدند.
این کارآزمایی با حضور 32 زن که تحت درمان با پرتودرمانی تنها یا در ترکیب با تجویز سیستمیک اکتینومایسین-D قرار گرفتند، نشان داد که شیمیدرمانی نرخ کنترل موضعی را بهبود میبخشد اما هیچ تاثیری بر بقای کلی ندارد. کارآزمایی اینترفرون که در کل فقط 32 بیمار را در برمیگرفت، نشان داد که افزودن اینترفرون-آلفا به درمان موضعی عود موضعی-منطقهای سرطان پستان هیچ تاثیر آشکاری بر روند بعدی بیماری ندارد. کارآزمایی Swiss SAKK در مورد تاموکسیفن (178 زن تصادفیسازی شدند) بهبودی را در بقای بدون بیماری نشان داد اما تاثیری بر بقای کلی نداشت. برای 50 زن تصادفیسازی شده در کارآزمایی همزمان شیمیدرمانی، هیچ نتیجهای به دست نیامد. سه کارآزمایی در حال انجام از شیمیدرمانی در کل حدود 2000 بیمار را مورد هدف قرار دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.