زمانی که کارآزمایی‌هایی با مداخلات مشترک مهم کنار گذاشته شدند، هیچ تفاوت معنی‌داری در شانس دستیابی به پیامدهای مفید برای عوامل القای تخمک‌گذاری خوراکی در برابر تزریقی وجود نداشت - زنده‌زایی به ازای هر زوج (OR: 0.06؛ 95% CI؛ 0.00 تا 1.15)، بارداری به ازای هر زن (OR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.09 تا 1.20)؛ در پیامدهای مضر نیز برای عوامل تزریقی در برابر خوراکی تفاوتی مشاهده نشد - سقط جنین (OR: 0.11؛ 95% CI؛ 0.00 تا 2.84)؛ هیچ موردی از وقوع چند قلوزایی، تحریک بیش از حد تخمدان یا چرخه‌های قطع شده به دنبال تحریک بیش از حد گزارش نشدند.

در مواردی که کارآزمایی‌هایی با مداخله مشترک، یعنی تزریق محرک گنادوتروپین جفتی انسان (که فقط در بازوی درمان با عامل القای تخمک‌گذاری تزریقی انجام شد) کنار گذاشته نشد، تفاوت معنی‌داری در شانس زنده‌زایی به ازای هر زوج به دست نیامد (OR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.15 به 1.08). با این حال، عوامل القای تخمک‌گذاری خوراکی شانس بارداری را به ازای هر زن در مقایسه با عوامل القای تخمک‌گذاری تزریقی به‌طور قابل‌توجهی کاهش دادند (OR: 0.41؛ 95% CI؛ 0.17 تا 0.80). برای پیامدهای مضر، تفاوت معنی‌داری در شانس سقط جنین (OR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.09 تا 4.01) و چند قلوزایی (OR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.16 تا 7.03) برای عوامل تزریقی در برابر خوراکی وجود نداشت. هیچ داده‌ای در مورد وقوع سندرم تحریک بیش از حد تخمدان یا توقف چرخه در دسترس نبود.