پیشینه
افراد مبتلا به یک بیماری علاجناپذیر ممکن است مراقبتهای تسکینی را دریافت کنند، که شامل ایجاد احساس راحتی برای فرد تا حد امکان از طریق کنترل درد و دیگر علائم ناراحت کننده است. افراد دریافتکننده مراقبتهای تسکینی معمولا با یبوست مواجه میشوند. این مساله در نتیجه استفاده از داروها (برای مثال مرفین) برای کنترل درد، همچنین عوامل مربوط به بیماری، رژیمغذایی و تحرک رخ میدهد. طیف وسیعی از مسهلها در دسترس قرار دارند. هدف از این مطالعه مروری تعیین میزان اطلاعات ما در مورد اثربخشی مسهلها برای مدیریت یبوست در افراد دریافتکننده مراقبتهای تسکینی است.
ویژگیهای مطالعه
ما بانکهای اطلاعاتی پزشکی را برای کارآزماییهای بالینی جستوجو کردیم که استفاده از مسهلها را برای یبوست در افراد دریافتکننده مراقبتهای تسکینی بررسی کردند. دو نویسنده مطالعه مروری کیفیت مطالعات را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
ما پنج مطالعه را، شامل 370 شرکتکننده شناسایی کردیم. مسهلهای ارزیابیشده شامل، لاکتولوز (lactulose)، سنا (senna)، کو-دانترامر (co-danthramer) همراه با پولوکسامر (poloxamer)، دوکوزیت (docusate) و هیدروکسید منیزیم (magnesium hydroxide) همراه با پارافین (paraffin) مایع بودند. میسراکاسنهام (misrakasneham) نیز مورد بررسی قرار گرفت: این یک داروی سنتی هندی است و به عنوان یک مسهل که حاوی روغن کرچک (castor oil)، گی (ghee)، شیر و 21 نوع گیاه است، مورد استفاده قرار میگیرد.
هیچ شواهدی وجود ندارد که کدام مسهل بهعنوان بهترین درمان شناخته شده است. با اینحال، این مطالعه مروری محدود شد، زیرا شواهد فقط از پنج کارآزمایی کوچک به دست آمد و ترجیح بیمار و هزینه درمان مورد بررسی قرار گرفت. کارآزماییهای دقیق و مستقل بعدی برای ارزیابی اثربخشی مسهلها مورد نیاز است.
بهروزرسانی دوم نشان داد که مسهلها از اثربخشی مشابهی برخوردار بودند، اما به دلیل دادههای ناکافی از چند RCT کوچک، این شواهد محدود باقی میماند. هیچ یک از مطالعات، پلیاتیلن گلیکول یا هرگونه مداخلهای را که از راه رکتال تجویز شده باشد، ارزیابی نکردند. برای ارزیابی اثربخشی مسهلها در جمعیت تحت مراقبتهای تسکینی، نیاز به کارآزماییهای بیشتری وجود دارد. یافتههای مقایسهای در مورد ارزیابی اثربخشی مسهلها در دیگر جمعیتها باید با احتیاط ادامه یابند. این امر به دلیل تفاوتهای ذاتی در افرادی است که مراقبتهای تسکینی دریافت کردهاند که ممکن است، به یک روش احتمالا منفی، روی یک مسهل اثر بگذارند.
این مقاله، دومین بهروزرسانی را از یک مطالعه مروری کاکرین در مورد اثربخشی مسهلها برای مدیریت یبوست در افراد دریافتکننده مراقبتهای تسکینی توضیح میدهد. نسخههای قبلی در سال 2006 و 2010 منتشر شدند که در آن ما کارآزماییهای متیلنالتروکسون (methylnaltrexone) را نیز ارزیابی کردیم؛ این کارآزماییها حذف شدهاند زیرا آنها در مطالعه مروری دیگری وارد میشوند که در حال چاپ است. در این نسخههای قبلی، به دلیل تعداد محدود ارزیابیها، نتیجهای را در مورد اثربخشی فردی مسهلهای مختلف به دست نیاوردیم. علیرغم شیوع یبوست در مراقبتهای تسکینی، ایجاد رنج قابلملاحظه به دلیل علائم جسمانی ناخوشایند ناشی از آن و دردسترس بودن طیف وسیعی از مسهلها با تفاوتهای شناختهشده در تاثیر آنها روی سایر جمعیتها، نتیجهای به دست نیامد.
تعیین اثربخشی و کارآیی متفاوت مسهلهای مورد استفاده برای مدیریت یبوست در افرادی که مراقبتهای تسکینی دریافت میکنند.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ و Web of Science (SCI & CPCI-S) را برای کارآزماییها تا سپتامبر 2014 جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به ارزیابی مسهلها در درمان یبوست در افراد دریافتکننده مراقبتهای تسکینی پرداختند.
دو نویسنده کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. تناسب ترکیب دادهها از مطالعات به همگن بودن معیار بالینی و پیامد بستگی داشت.
ما پنج مطالعه را، شامل مسهلهای لاکتولوز (lactulose)، سنا (senna)، کو-دانترامر (co-danthramer)، میسراکاسنهام (misrakasneham)، دوکوزیت (docusate) و هیدروکسید منیزیم (magnesium hydroxide) همراه با پارافین (paraffin) مایع شناسایی کردیم. بهطور کلی، یافتههای این مطالعه درمعرض خطر نامشخص سوگیری (bias) بودند. از آنجا که هر پنج مطالعه، مسهلهای مختلف یا ترکیباتی را از مسهلها با هم مقایسه کردند، انجام متاآناليز امکانپذیر نبود. هیچ شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه یک نوع مسهل از سایر مسهلها موثرتر باشد یا عوارض جانبی کمتری بههمراه داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.