افراد به‌طور مرسوم از تشدید COPD خود در بیمارستان بهبود می‌یابند. هدف ما آن بود که بدانیم می‌توان با درمان در منزل به بهبودی افراد کمک کرد. اصطلاح حمایت «بیمارستان در منزل (hospital at home)» در مواقعی استفاده می‌شود که فرد به منزل فرستاده شده و توسط یک پرستار متخصص در زمینه بیماری‌های تنفسی تحت هدایت یک تیم پزشکی بیمارستانی مراقبت می‌شود. افراد ویزیت‌های برنامه‌ریزی شده منظم از سوی پرستار و همچنین ویزیت‌های بیشتر به درخواست بیمار دریافت می‌کنند و این ویزیت‌ها تا بهبودی کامل و ترخیص فرد از مراقبت، ادامه می‌یابد.
ما هشت کارآزمایی را با 870 بیمار پیدا کردیم که بیمارستان در منزل را با مراقبت بیمارستانی مقایسه کردند. نتایج حاصل از این کارآزمایی‌ها نشان می‌دهند که اگر مراقبت‌های خود را در منزل دریافت کنند، افراد کمتری مجددا در بیمارستان بستری می‌شوند. تفاوت معنی‌داری در کیفیت زندگی دیده نشد، اگرچه بیماران و مراقبان گفتند که درمان در منزل را ترجیح می‌دهند. تفاوت معنی‌داری از نظر تعداد موارد مرگ‌ومیر وجود نداشت. این نتایج فقط برای زیرگروهی از بیماران قابل استفاده است که می‌توانند در منزل درمان شوند، اما برای اکثر بیماران مبتلا به تشدید حاد COPD، طرح‌های «بیمارستان در منزل» احتمالا گزینه‌ی مناسبی نیستند.
بیماران منتخبی که با تشدید حاد COPD به بخش‌های اورژانس بیمارستان مراجعه می‌کنند، می‌توانند به‌طور بی‌خطر و با موفقیت در منزل با حمایت پرستاران حرفه‌ای در زمینه بیماری‌های تنفسی درمان شوند. ما شواهدی را با کیفیت متوسط پیدا کردیم که اجرای طرح بیمارستان در منزل ممکن است از نظر نرخ بستری مجدد در این بیماران سودمند باشد. درمان تشدید حاد COPD در بیمارستان در منزل در مقایسه با درمان متداول در بیمارستان، روندی را به سمت کاهش نرخ مرگ‌ومیر نیز نشان می‌دهد، اما این نتایج از نظر آماری معنی‌دار نشدند (شواهد با کیفیت متوسط). برای پیامدهای دیگر به جز پذیرش مجدد و نرخ مرگ‌ومیر، شواهد را با کیفیت پائین یا بسیار پائین ارزیابی کردیم.
طرح‌های بیمارستان در منزل (hospital at home) روشی هستند که اخیرا برای ارایه خدمات مدیریت بالینی تشدیدهای حاد بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) اتخاذ شده که با هدف کاهش تقاضا برای تخت‌های بستری بیمارستانی حاد و ترویج رویکرد بیمار-محور از طریق اجتناب از پذیرش انجام می‌شوند. با این حال، شواهد در حمایت از چنین خدماتی متناقض است.
ارزیابی کارآمدی طرح بیمارستان در منزل در مقایسه با مراقبت‌های بستری در بیمارستان در تشدید حاد COPD.
کارآزمایی‌ها از طریق جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، از جمله CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE و پایگاه ثبت گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group Register; CAGR) شناسایی شدند. نویسندگان مرور فهرست منابع کارآزمایی‌های واردشده را بررسی کردند. CAGR تا فوریه 2012 جست‌وجو شد. بانک‌های اطلاعاتی بیشتر تا اکتبر 2010 جست‌وجو شدند.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را در نظر گرفتیم که در آنها بیماران با تشدید COPD خود به بخش اورژانس مراجعه کردند. مطالعات نباید بیمارانی را وارد می‌کردند که معمولا درمان در منزل برای آنها به عنوان یک گزینه جایگزین در نظر گرفته نمی‌شد (به عنوان مثال بیماران با سطح هوشیاری مختل، گیجی حاد، تغییرات حاد در رادیوگرافی یا الکتروکاردیوگرام، pH شریانی کمتر از 7.35، بیماری‌های پزشکی همزمان).
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مقالات را برای ورود انتخاب کردند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌هایی را از هریک از کارآزمایی‌های واردشده استخراج کردند.
هشت کارآزمایی با 870 بیمار در این مرور وارد شدند و کاهش قابل توجهی را در نرخ بستری مجدد در بیمارستان در منزل در مقایسه با مراقبت‌های بستری در بیمارستان در موارد تشدید حاد COPD نشان دادند (خطر نسبی (RR): 0.76؛95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.99؛ P=0.04). علاوه بر این، ما یک روند را به سمت مرگ‌ومیر کمتر در گروه بیمارستان در منزل مشاهده کردیم، اما برآورد اثرگذاری (effect estimate) تجمعی از مداخله به معنی‌داری آماری نرسید (RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.40 تا 1.04، P = 0.07). کیفیت شواهد موجود برای بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، عملکرد ریه (FEV1) و هزینه‌های مستقیم، به‌طور کلی برای نتیجه‌گیری قطعی، بسیار ضعیف است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.