در حالی که دیورتیک‌های لوپ بیشتر برای کاهش احتباس آب استفاده می‌شوند، برای کاهش هیپرتانسیون نیز اندیکاسیون دارند. ما پرسیدیم که این دسته دارویی تا چه حد فشار خون را کاهش می‌دهند، آیا داروهای مجزا در این کلاس تاثیرات متفاوتی دارند، و برآورد آسیب‌های مربوط به این دسته از داروها چیست. متون علمی پزشکی موجود را برای یافتن تمام کارآزمایی‌هایی که این سوالات را ارزیابی کردند، جست‌وجو کردیم. تعداد 9 کارآزمایی را پیدا کردیم که توانایی کاهش فشار خون 5 دیورتیک لوپ مختلف (فوروزماید، سیکلتانین، پیرتانید، اینداکرینون و اتوزولین) را در 460 شرکت‌کننده بررسی کردند. تاثیر داروها بر کاهش فشار خون متوسط بود، با کاهش فشار سیستولیک به میزان 8 میلی‌متر جیوه و فشار دیاستولیک به میزان 4 میلی‌متر جیوه. به نظر می‌رسد هیچ داروی دیورتیک لوپ از نظر توانایی کاهش فشار خون بهتر یا بدتر از موارد دیگر نباشد. به دلیل عدم گزارش‌دهی و طول دوره کوتاه کارآزمایی‌های واردشده، این مرور نتوانست برآوردی را از آسیب‌های مرتبط با مصرف دیورتیک‌های لوپ ارائه دهد.
بر اساس تعداد محدودی از RCTهای منتشر شده در این زمینه، تاثیر دیورتیک‌های لوپ در کاهش فشار خون سیستولیک/دیاستولیک، 4-/8- میلی‌متر جیوه است، که احتمالا بیش از حد تخمین زده می‌شود. به دلیل وجود خطر بالای سوگیری در مطالعات وارد شده و احتمال بالای سوگیری انتشار (publication bias)، کیفیت شواهد را برای برآوردهای کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، در سطح «پائین» ارزیابی کردیم. هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری را در کاهش فشار خون میان داروهای مختلف در کلاس دیورتیک‌های لوپ پیدا نکردیم. تاثیرات محدوده دوز از دیورتیک‌های لوپ را نمی‌توان ارزیابی کرد. به دلیل دوره کوتاه‌مدت کارآزمایی‌ها و فقدان گزارش‌دهی از عوارض جانبی در بسیاری از کارآزمایی‌ها، این مرور تخمین خوبی را از بروز آسیب‌های مرتبط با دیورتیک‌های لوپ ارائه نداد.
نشان داده شده که داروهای آنتی‌هیپرتانسیو یا ضدفشار خون از کلاس دارویی دیورتیک تیازیدی (thiazide diuretic) باعث کاهش مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی می‌شوند. استفاده از دیورتیک‌های لوپ (loop diuretic) برای درمان هیپرتانسیون اندیکاسیون داشته و مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما مرور سیستماتیک از اثربخشی یا کارآیی آنها در کاهش فشار خون، از نظر کاهش مورتالیتی یا موربیدیتی قلبی‌عروقی، برگرفته از کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل‌شده (RCT)، انجام نشده است.
تعیین میزان کاهش فشار خون وابسته به دوز دارو در فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک، یا هر دو، همچنین عوارض جانبی منجر به خروج از مطالعه و تاثیرات جانبی بیوشیمیایی (پتاسیم سرم، اسید اوریک، کراتینین، گلوکز و پروفایل لیپیدها) ناشی از مصرف دیورتیک‌های لوپ در مقابل دارونما (placebo) در درمان افراد مبتلا به هیپرتانسیون اولیه.
پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ 2014، شماره 9)؛ MEDLINE؛ MEDLINE In-Process؛ EMBASE؛ و ClinicalTrials.gov را تا 27 اکتبر 2014 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های دوسو کور (double-blind) و تصادفیسازی شده و کنترل‌شده با دارونما را با طول دوره حداقل سه هفته وارد کردیم که دیورتیک لوپ را با دارونما در افراد مبتلا به هیپرتانسیون اولیه که به صورت فشار خون بالاتر از 140/90 میلی‌متر جیوه در ابتدای مطالعه تعریف شد، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. از تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (weighted mean difference) و یک مدل اثرات ثابت (fixed effects) برای ترکیب داده‌های پیوسته (continuous) پیامد استفاده کردیم. پیامد خروج از مطالعه ناشی از عوارض جانبی را با استفاده از نسبت خطر (relative risk) آنالیز کردیم.
نه کارآزمایی، اثربخشی کاهش فشار خون مرتبط با دوز پنج دارو را در کلاس دارویی دیورتیک‌های لوپ (فوروزماید (furosemide) 40 میلی‌گرم تا 60 میلی‌گرم، سیکلتانین (cicletanine) 100 میلی‌گرم تا 150 میلی‌گرم، پیرتانید (piretanide) 3 تا 6 میلی‌گرم، اینداکرینون انانتیومر (indacrinone enantiomer) 2.5- میلی‌گرم تا 10.0-/80+ میلی‌گرم، و اتوزولین (etozolin) 200 میلی‌گرم) در 460 فرد با فشار خون پایه 162/103 میلی‌متر جیوه به مدت میانگین 8.8 هفته، ارزیابی کردند. بهترین برآورد از تاثیر دیورتیک‌های لوپ در کاهش فشار خون سیستولیک/دیاستولیک، 7.9- (10.4- تا 5.4-) میلی‌متر جیوه/ 4.4- (5.9- تا 2.8-) میلی‌متر جیوه بود. قطع مصرف دارو ناشی از عوارض جانبی و تغییرات بیوشیمیایی سرم، تفاوت معنی‌داری را نشان نداد.
جست‌وجوهای بیشتری را در سال‌های 2012 و 2014 انجام دادیم، که هیچ کارآزمایی دیگری را با حداقل معیارهای ورود نیافتیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.