شواهد محکمی مبنی بر جایگزینی آزادسازی استاندارد کارپل تانل به صورت جراحی باز (open carpal tunnel release; OCTR) با روش‌های جراحی جایگزین برای درمان سندرم کارپال تانل (carpal tunnel syndrome) وجود ندارد. به نظر می‌رسد تصمیم به اعمال جراحی‌های ویژه و کم‌تهاجمی به جای OCTR استاندارد، با ترجیحات جراح و بیمار هدایت می‌شود.
سندرم کارپال تانل یک اختلال رایج است که به دلیل فشرده شدن عصب مدین (median nerve) در کارپل تانل در مچ دست، باعث ایجاد سوزن‌سوزن شدن و درد در دست می‌شود. شدت آن می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. موارد شدید معمولا با جراحی درمان می‌شوند. هدف این مرور، مقایسه گزینه‌های جراحی مختلف برای درمان سندرم کارپال تانل بود. شواهد فعلی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نشان داد که به نظر می‌رسد هیچ یک از جایگزین‌های آزادسازی استاندارد کارپل تانل به صورت جراحی باز، تسکین بهتر نشانه‌ها را در کوتاه‌مدت یا بلندمدت ارائه نمی‌کند، اگرچه به نظر می‌رسد نوع خاصی از جراحی (آزادسازی کارپل تانل به روش آندوسکوپی) افراد را قادر می‌سازد زودتر (به‌طور متوسط تقریبا یک هفته) به کار یا فعالیت‌های روزانه خود بازگردند.
شواهدی قوی مبنی بر نیاز به جایگزینی آزادسازی استاندارد کارپل تانل به صورت جراحی باز با روش‌های جراحی جایگزین موجود برای درمان سندرم کارپال تانل وجود ندارد. به نظر می‌رسد تصمیم به اعمال آزادسازی کارپال تانل به روش آندوسکوپی به جای آزادسازی آن با جراحی باز، با ترجیحات جراح و بیمار هدایت می‌شود.
سندرم کارپال تانل (carpal tunnel syndrome) یک اختلال شایع است که چندین گزینه درمانی جراحی برای آن در دسترس قرار دارد.
مقایسه اثربخشی تکنیک‌های مختلف جراحی در تسکین نشانه‌ها و بهبودی در روند بازگشت به کار یا فعالیت‌های روزمره و مقایسه وقوع عوارض جانبی در بیماران مبتلا به سندرم کارپال تانل.
جست‌وجوها را در 2006 به‌روز کردیم. جست‌وجوهای رایانه‌ای را در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عصبی‌عضلانی در کاکرین (جست‌وجو در جون 2006)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین 2006، شماره 2)، MEDLINE (ژانویه 1966 تا جون 2006)، EMBASE (ژانویه 1980 تا جون 2006) انجام داده و همچنین منابع را در کتاب‌شناختی‌ها (bibliography) ردیابی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) از مقایسه تکنیک‌های مختلف جراحی برای درمان سندرم کارپال تانل.
دو نویسنده مرور، انتخاب مطالعه، ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) و استخراج داده‌ها را مستقل از یکدیگر انجام دادند.
سی و سه مطالعه در مرور گنجانده شدند که 10 مورد از آنها به تازگی در این به‌روزرسانی شناسایی شدند. کیفیت روش‌شناسی کارآزمایی‌ها از نسبتا خوب تا خوب متغیر بود؛ با این حال، استفاده از پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) فقط در هفت کارآزمایی به صراحت ذکر شد. بسیاری از مطالعات نتوانستند نتایج خود را با جزئیات کافی برای امکان ادغام آماری ارائه دهند. همچنین طیف وسیعی از معیارهای پیامد که در مطالعات مختلف به کار گرفته شدند، مانع ادغام آنها شدند. هیچ یک از جایگزین‌های موجود برای آزادسازی استاندارد کارپل تانل به صورت جراحی باز، تسکین بسیار بهتری را از نشانه‌ها در کوتاه‌مدت یا بلندمدت ارائه نکردند. در سه مطالعه با مجموع 294 شرکت‌کننده، آزادسازی کارپل تانل به روش آندوسکوپی نسبت به آزادسازی آن به صورت جراحی باز منجر به بازگشت زودتر بیمار به کار یا فعالیت‌های روزمره زندگی شد، با تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده 6- روز (95%CI؛ 9- تا 3- روز).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.