شواهد کافی در مورد مداخلات غیرجراحی برای درمان هموروئیدهای (بواسیر؛ haemorrhoids) مشکل‌ساز در دوران بارداری و در هفته‌های نخست پس از زایمان (puerperium) وجود ندارد.
هموروئیدها (بواسیر)، وریدهای متورم در مسیر پشت (مقعد) هستند. آنها معمولا به تخلیه مسیر عقب و پیشگیری از دفع غیرارادی کمک می‌کنند. اگر آنها در دوره بارداری متورم شوند، می‌توانند باعث درد، خارش، احساس سوزش و گاهی خونریزی شوند. این مشکلات معمولا پس از تولد نوزاد برطرف می‌شوند. بروز آن در کشورهایی که رژیم غذایی عمدتا مبتنی بر فیبر است، پائین است. درمان‌های غیرجراحی در دوران بارداری شامل افزایش فیبر در رژیم غذایی و مصرف داروهایی برای بهبود گردش خون یا تسکین درد است. مرور دو کارآزمایی، که شامل 150 زن بودند، هیچ مطالعه‌ای را در مورد تغییرات رژیم غذایی پیدا نکرد، اما اطلاعاتی در مورد برخی داروها که امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند، به دست آمد، هرچند داده‌های کافی نداشتند. انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
اگرچه درمان با هیدروکسی‌اتیل‌روتوزیدهای (hydroxyethylrutosides) خوراکی برای تسکین نشانه‌ها در هموروئیدهای درجه یک و دو امیدوارکننده به نظر می‌رسند، استفاده از آنها تا زمانی که شواهد جدید به زنان و پزشکان در مورد بی‌خطری (safety) آنها اطمینان ندهد، توصیه نمی‌شود. متداول‌ترین روش‌های مورد استفاده، مانند اصلاح رژیم غذایی و درمان‌های موضعی، در دوران بارداری و پس از زایمان به درستی ارزیابی نشدند.
هموروئیدها (haemorrhoid یا piles)، وریدهای متورم در مقعد (anus) یا نزدیک آن هستند که معمولا علامتی ندارند. آنها یک بیماری محسوب نمی‌شوند، مگر اینکه علامت‌دار شوند. بارداری و دوره پس از زایمان، مادر را مستعد ابتلا به هموروئید علامت‌دار می‌کند، که شایع‌ترین بیماری آنو-رکتوم (ano-rectal) در این مراحل است. نشانه‌های آن معمولا خفیف و گذرا هستند و شامل خونریزی متناوب از مقعد و درد می‌شود. بسته به درجه درد، کیفیت زندگی می‌تواند تحت تاثیر قرار گیرد، که از ناراحتی خفیف تا دشواری واقعی در برخورد با فعالیت‌های زندگی روزمره متغیر است. درمان در دوران بارداری عمدتا به منظور تسکین نشانه‌ها، به ویژه کنترل درد، صورت می‌گیرد. اصطلاح مدیریت محافظه‌کارانه (conservative management) شامل اصلاحات رژیم غذایی، استفاده از محرک‌ها یا مهارکننده‌های حرکت روده، درمان موضعی و فلبوتونیک‌ها (phlebotonics) (داروهایی که باعث کاهش شکنندگی مویرگی، بهبود میکروسیرکولاسیون در نارسایی وریدی می‌شوند) است. برای بسیاری از زنان، نشانه‌ها به زودی پس از زایمان خودبه‌خود برطرف می‌شوند، و بنابراین انجام هر درمانی معمولا تا پس از زایمان به تعویق می‌افتد. بنابراین، هدف از این مرور، ارزیابی اثربخشی مدیریت محافظه‌کارانه هموروئیدها در دوران بارداری و پس از زایمان است.
تعیین فواید، خطرات و عوارض جانبی احتمالی مدیریت محافظه‌کارانه هموروئیدهای علامت‌دار در دوران بارداری و پس از زایمان.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (مارچ 2010).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که هر یک از درمان‌های محافظه‌کارانه را برای مدیریت بالینی هموروئیدهای علامت‌دار در دوران بارداری و پس از زایمان (مانند اصلاح رژیم غذایی، استفاده از محرک/مهارکننده‌های حرکت روده، درمان‌های موضعی، داروهایی که میکروسیرکولاسیون را در نارسایی وریدی بهبود می‌بخشند) با دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی روش‌شناسی (methodology) را برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام مطالعات وارد مرور شوند یا حذف، انجام داده و داده‌ها را استخراج کردند.
از 10 مطالعه بالقوه واجد شرایط، دو مورد در این مرور وارد شدند (150 زن). هر دو مورد، روتوزیدهای (rutosides) خوراکی را با دارونما مقایسه کردند. به نظر می‌رسد که روتوزیدها در کاهش علائم شناسایی‌شده توسط ارایه‌دهنده مراقبت‌های سلامت، و علائم و نشانه‌های گزارش شده توسط زنان، از بیماری هموروئید، موثر باشند. برای پیامد پاسخ ندادن به درمان: خطر نسبی (RR): 0.07؛ 95% فاصله اطمینان: 0.03 تا 0.20. با توجه به پیامدهای پری‌ناتال، یک مورد مرگ جنین و یک مورد ناهنجاری مادرزادی (احتمالا غیرمرتبط با مواجهه) به ترتیب در گروه کنترل و درمان گزارش شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.