مونوسدیم گلوتامات (monosodium glutamate; MSG) به عنوان یک تقویت‌کننده طعم استفاده می‌شود و در بروز «سندرم رستوران چینی (Chinese Restaurant Syndrome)» دخیل است، و باعث سفتی، سوزش یا بی‌حسی در صورت، گردن و قسمت بالایی قفسه سینه می‌شود (اگرچه هیچ شواهدی برای اثبات این سندرم وجود ندارد). همچنین پیشنهاد شده که مبتلایان به آسم ممکن است واکنش بدی به مصرف MSG نشان دهند. در دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs)، که شامل 24 بزرگسال مبتلا به آسم بودند، هیچ شواهدی مبنی بر بدتر شدن وضعیت آسم با مصرف MSG در مقایسه با کنترل وجود نداشت. انجام RCTهای بیشتری مورد نیاز است.
شواهد محدود موجود (n = 24) هیچ تفاوت معناداری را میان MSG یا چالش کنترل برای تعداد افرادی که حداکثر کاهش FEV 1 را بیش از 15% یا 200 میلی‌لیتر نشان دادند، پیدا نکرد. هیچ شواهدی برای حمایت از اجتناب از مصرف MSG در بزرگسالان مبتلا به آسم مزمن وجود ندارد، اما از آنجایی که داده‌ها محدود بودند، این مرور نمی‌تواند پایه شواهد قابل اعتمادی را برای تعیین اینکه اجتناب از مصرف MSG یک استراتژی ارزشمند است یا خیر، ارائه دهد. ما نتوانستیم هیچ مطالعه‌ای را در مورد تاثیر MSG در کودکان مبتلا به آسم مزمن پیدا کنیم. بنابراین، نیاز به انجام RCTهای بیشتر برای بررسی هر گونه رابطه میان MSG و آسم، به ویژه در کودکان، وجود دارد.
مونوسدیم گلوتامات (monosodium glutamate; MSG) نمک سدیم یک اسید آمینه غیرضروری، گلوتامیک اسید (glutamic acid)، است و به عنوان تقویت کننده طعم نیز استفاده می‌شود. این ماده در ایجاد عوارض جانبی، که تحت عنوان «سندرم رستوران چینی (Chinese restaurant syndrome)» نامیده می‌شود، دخیل است. در طول دو دهه گذشته، تعدادی از مطالعات انجام شده‌ند که به بررسی تاثیر MSG در ایجاد پاسخ آسمی پرداختند، و چندین مرور نیز منتشر شده‌اند (ilsi 1991؛ stevenson 2000؛ woods 2001)، اما هیچ متاآنالیز یا مرور سیستماتیک کاکرین در این زمینه انجام نشده است.
اهداف این مرور عبارت هستند از: 1) شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) از مصرف MSG و پاسخ آسم در بزرگسالان و کودکان بزرگتر از دو سال مبتلا به آسم؛ 2) ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) این کارآزمایی‌ها؛ و 3) تعیین تاثیر مصرف MSG بر پیامدهای آسم.
پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) و کتاب‌شناختی‌های (bibliography) کارآزمایی‌های موجود جست‌وجو شدند. جست‌وجوها تا می 2012 به‌روز بودند.
ما RCTهایی را وارد کردیم که تاثیر مصرف MSG را بر آسم مزمن در بزرگسالان و کودکان بررسی کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات گنجانده‌شده استخراج کرده، وارد کرده و آنالیز کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم.
فقط دو مطالعه متقاطع (cross-over) شامل 24 بزرگسال معیارهای ورود را داشتند؛ دوزهای چالشی MSG عبارت بودند از 1 گرم، 5 گرم و 25 میلی‌گرم/کیلوگرم. آنها تعداد افرادی را گزارش کردند که حداکثر کاهش را در حجم بازدمی اجباری در ثانیه اول (FEV
1
) بیش از 15% یا 200 میلی‌لیتر پس از مصرف MSG یا چالش کنترل نشان دادند. داده‌های تجمیع‌شده، تفاوت آماری معنی‌داری را میان MSG و دارونما (placebo) پیدا نکردند. یک کارآزمایی میانگین تغییر را در چهار ساعت و حداکثر کاهش FEV
1
را طی چهار ساعت پس از مصرف MSG یا چالش دارونما گزارش کرد، اما تفاوت آماری معنی‌داری میان مداخلات مشاهده نشد. هیچ تفاوتی در نمرات نشانه بیماری، پاسخ بیش از حد غیراختصاصی (bronchial hyper-responsiveness; BHR) برونش، پروتئین کاتیونی ائوزینوفیل (eosinophil cationic protein; ECP) یا سطوح تریپتاز (tryptase) در خون محیطی میان MSG و کنترل وجود نداشت، اگرچه قادر به انجام متاآنالیز نبودیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.