افراد مبتلا به آسیب عصبی که بر مثانه تاثیر می‌گذارد، ممکن است بی‌اختیاری (نشت ادرار) یا ناتوانی در تخلیه مثانه (مشکل دفع ادرار) داشته باشند. این وضعیت ممکن است باعث بروز عفونت یا آسیب به کلیه‌ها شود. درمان‌ها عبارتند از استفاده از کاتتر ادراری دائمی؛ استفاده از یک کاتتر به‌طور متناوب هر زمان که مثانه نیاز به تخلیه داشته باشد؛ یک کاتتر غلاف خارجی که روی آلت تناسلی نصب شود؛ یا دفع زمان‌بندی شده، که شامل تخلیه منظم مثانه در فواصل زمانی معین است. اگرچه همه این روش‌ها در بالین مورد استفاده قرار می‌گیرند، مرور نشان داد که هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده‌ای برای ارایه شواهد خوب در جهت نشان دادن بهترین درمان و اینکه در چه شرایطی استفاده شوند، انجام نشده است.
علیرغم انجام یک جست‌وجوی جامع، هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به دست نیامد. نتیجه‌گیری در مورد استفاده از انواع مختلف کاتتر در مدیریت مثانه نوروژنیک امکان‌پذیر نبود.
اهداف اصلی مدیریت درمانی مثانه نوروژنیک عبارتند از حفظ خودداری، اطمینان از فشار کم مثانه (برای جلوگیری از آسیب کلیوی) و اجتناب یا به حداقل رساندن عفونت. گزینه‌های درمانی عبارتند از کاتتریزاسیون متناوب مجرای ادرار، کاتتریزاسیون دائمی مجرای ادراری یا سوپراپوبیک (suprapubic)، دفع ادرار زمان‌بندی شده، استفاده از کاتتر خارجی (برای مردان)، درمان دارویی، سیستوپلاستی (cystoplasty) تقویتی و انحراف ادرار.
هدف اولیه، تعیین تاثیرات روش‌های مختلف مدیریت مشکلات مزمن دفع ادرار (تداوم آنها پس از سه ماه) با کاتتر در بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک بود.
فرضیه‌های خاصی که باید به آنها پرداخته می‌شد، عبارت بودند از:
1. کاتتریزاسیون متناوب بهتر از کاتتریزاسیون ساکن است؛
2. کاتتریزاسیون ساکن مجرای ادراری بهتر از کاتتریزاسیون سوپراپوبیک است؛
3. کاتترهای خارجی (غلافی (sheath)) بهتر از کاتترهای ساکن یا متناوب مجرای ادراری هستند؛
4. کاتترهای خارجی (غلافی) بهتر از کاتترهای سوپراپوبیک هستند؛
5. کاتتریزاسیون متناوب بهتر از دفع ادرار زمان‌بندی شده است.
پایگاه ثبت تخصصی گروه بی‌اختیاری در کاکرین را که شامل کارآزمایی‌های شناسایی شده در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) بود، همچنین MEDLINE و MEDLINE in process، جست‌وجوی دستی در مجلات و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها (جست‌وجو تا 3 جولای 2013) را جست‌وجو کردیم. ما به دنبال کارآزمایی‌های بیشتر از منابع دیگر مانند فهرست منابع مقالات مرتبط و با تماس با مشاوران در مراکز آسیب طناب نخاعی (Spinal Cord Injury Centres) در سراسر بریتانیا بودیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که روش‌های استفاده از کاتتر را برای مدیریت دفع ادرار در افراد مبتلا به مثانه نوروژنیک مقایسه کردند.
چکیده‌ها توسط داوران به‌طور مستقل از هم بررسی شد و متن کامل مقالات در صورت لزوم به دست آمدند.
تقریبا 400 مطالعه بررسی شدند. هیچ کارآزمایی‌ای یافت نشد که معیارهای ورود را داشته باشد، و پنج مطالعه از مرور حذف شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.