پیشینه
ناباروری مردان در حداقل 50% ناباروری در زوج‌ها نقش دارد. حدود 39% از مردان نابارور مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک (ناباروری مردانه با علت یا منشا ناشناخته) هستند. گنادوتروفین‌ها (gonadotrophins) (هورمون‌هایی که تولید اسپرم را تحریک می‌کنند) در درمان مردان مبتلا به این وضعیت استفاده شده‌اند، اما نتایج متناقض بوده‌اند. ما شواهد را بررسی کردیم.
ویژگی‌‌های مطالعه
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را با 456 شرکت‌کننده وارد مرور کردیم.
نتایج کلیدی
روندی به سمت افزایش نرخ تولد زنده و بارداری در طول و طی سه ماه پس از درمان با گنادوتروفین مشاهده شد. سطح کیفیت شواهد بسیار پائین بود. ما مطالعات کافی را برای نتیجه‌گیری نهایی در مورد استفاده از گنادوتروفین‌ها در درمان مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک با عامل مردانه پیدا نکردیم. سطح کیفیت شواهد بسیار پائین بود. انجام مطالعات بیشتری در مورد این موضوع مورد نیاز است. شواهد تا ژانویه 2013 به‌روز است.
داده‌های اولیه دلگرم‌کننده حاکی از تاثیر مفید درمان گنادوتروفین بر تولد زنده و بارداری برای مردان مبتلا به ناباروری با عامل مردانه ایدیوپاتیک است، اما از آنجایی که تعداد کارآزمایی‌ها و شرکت‌کنندگان کم است، شواهد برای رسیدن به نتیجه‌گیری نهایی کافی نیست. انجام کارآزمایی‌های چند مرکزی بزرگ با تعداد کافی شرکت‌کننده مورد نیاز است.
عوامل مردانه منجر به ناباروری، حداقل نیمی از موارد ناباروری را در سراسر جهان تشکیل می‌دهند. اگرچه برخی از علل ناباروری مردان قابل درمان هستند، درمان ناباروری ایدیوپاتیک با عامل مردانه به صورت تجربی باقی مانده است. محققان از گنادوتروفین‌ها (gonadotrophins) برای بهبود پارامترهای اسپرم در ناباروری ایدیوپاتیک با عامل مردانه، با هدف نهایی افزایش نرخ تولد و بارداری استفاده کرده‌اند، اما نتایج متناقض بوده‌اند.
تعیین تاثیر هورمون محرک فولیکول (follicle-stimulating hormone; FSH) سیستمیک بر میزان تولد زنده و نرخ بارداری هنگام تجویز در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک با عامل مردانه.
پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات قاعدگی و ناباروری در کاکرین (14 ژانویه 2013)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین ، شماره 12 از 12؛ 2012)، Ovid MEDLINE In-Process & Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily و Ovid MEDLINE (1946 تا 14 ژانویه 2013)، Ovid EMBASE (1980 تا هفته 2؛ 2013)، Ovid PsycINFO (1806 تا هفته 2؛ 2013)، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام و ثبت شده در ClinicalTrials.gov (19 ژانویه 2013)، پلتفرم ثبت کارآزمایی‌های بین‌المللی سازمان جهانی بهداشت (19 ژانویه 2013)، بانک اطلاعاتی کتابخانه کاکرین از چکیده‌های بررسی اثرات (19 ژانویه 2013) و OpenGrey برای منابع علمی خاکستری (grey literature) از اروپا (19 ژانویه 2013) را جست‌وجو کردیم. جست‌وجو بر اساس زبان مقاله محدود نشد. کتاب‌شناختی‌های (bibliography) کارآزمایی‌های واردشده و حذف‌شده و خلاصه‌مقالات جلسات علمی اصلی برای یافتن کارآزمایی‌های بیشتر جست‌وجو شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که در آنها گنادوتروفین‌ها با دارونما (placebo) یا عدم درمان برای شرکت‌کنندگان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک با عامل مردانه مقایسه شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌هایی را در مورد تولد زنده، بارداری و عوارض جانبی به دست آوردند. ما داده‌هایی را در مورد بارداری‌هایی وارد کردیم که در طول یا پس از درمان با گنادوتروفین رخ دادند. از نویسندگان مطالعه و شرکت‌های داروسازی خواسته شد داده‌های از دست رفته و منتشرنشده و/یا اطلاعات بیشتر را ارایه کنند.
شش RCT با 456 شرکت‌کننده و دوره‌های درمان و پیگیری متفاوت وارد شدند. از داده‌های محدود، نرخ تولد زنده به ازای هر زوج که به‌طور تصادفی اختصاص یافتند (27% در مقابل 0%؛ نسبت شانس پتو (Peto odds ratio): 9.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.17 تا 73.75، یک مطالعه، 30 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین) و نرخ بارداری خودبه‌خودی به ازای هر زوجی که به‌طور تصادفی تخصیص یافتند (16% در مقابل 7%؛ Peto OR: 4.94؛ 95% CI؛ 2.13 تا 11.44، پنج مطالعه، 412 شرکت‌کننده، I 2 = 0%، شواهد با کیفیت متوسط) در مردان دریافت‌کننده درمان گنادوتروفین نسبت به مردانی که با دارونما درمان شدند یا درمانی را دریافت نکردند، به‌طور قابل توجهی بالاتر بود. هنگامی که تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (intracytoplasmic sperm injection; ICSI) یا تلقیح داخل رحمی (intrauterine insemination; IUI) انجام شد، تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها مشاهده نشد. هیچ یک از مطالعات واردشده، نرخ سقط جنین را گزارش نکردند، و داده‌های مربوط به عوارض جانبی نادر بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.