بیماران دچار سوختگی شدید نیازهای متابولیک بیشتری دارند. به این دلیل و دلایل دیگر، آنها اغلب از طریق لوله‌ای که مستقیما در معده یا روده کوچک آنها قرار می‌گیرد، با شیر خشک تغذیه می‌شوند، فرآیندی که به عنوان تغذیه روده‌ای شناخته می‌شود. تغذیه شدید روده‌ای در بیماران دچار سوختگی با رژیم غذایی با پروتئین بالا جزء اصلی درمان آسیب‌های سوختگی شدید است. با این حال، نسبت مطلوب چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها در این مواد غذایی ناشناخته است. این مرور روی 93 بیمار دچار سوختگی در دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نشان داد که مواد غذایی روده‌ای با محتوای کربوهیدرات بالا، پروتئین بالا و کم‌چربی در مقایسه با مواد غذایی روده‌ای کم کربوهیدرات، پروتئین بالا و چربی بالا باعث کاهش بروز پنومونی در بیماران بستری شده در بیمارستان ناشی از جراحات سوختگی شد. در مورد تاثیر رژیم‌های مختلف تغذیه روده‌ای بر مرگ‌ومیر نمی‌توان نتیجه‌گیری کرد.
قدرت یافته‌های این مرور به دلیل تعداد، حجم نمونه و کیفیت کارآزمایی‌های واجد شرایط محدود شد. پیش از اینکه بتوان نتیجه‌گیری‌های علمی قوی و توصیه‌های بالینی صحیح را ارایه داد، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
شواهد موجود نشان می‌دهد که استفاده از مواد غذایی روده‌ای با کربوهیدرات بالا، پروتئین بالا و کمچرب، در مقایسه با استفاده از مواد غذایی کم کربوهیدرات، پروتئین بالا و پرچربی، در بیمارانی که حداقل 10% سوختگی TBSA دارند، ممکن است بروز پنومونی را کاهش دهد. شواهد موجود در مورد تاثیر هر یک از رژیم‌های تغذیه روده‌ای بر مورتالیتی قطعی نیست. توجه داشته باشید که شواهد موجود، محدود به دو مطالعه کوچک است که خطر سوگیری متوسطی دارند. پیش از نتیجه‌گیری قوی، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
آسیب‌های سوختگی شدید نیازهای متابولیکی بیماران را افزایش می‌دهند. تغذیه روده‌ای (enteral feeding) شدید با محتوای پروتئین بالا (high-protein) در دوره پس از سوختگی برای ارتقای بهبودی و درمان بیماران استفاده می‌شود.
بررسی شواهد برای بهبود پیامدهای بالینی در بیماران دچار سوختگی و تحت درمان با مواد غذایی روده‌ای با محتوای بالای کربوهیدرات (high-carbohydrate)، پروتئین بالا (high-protein) و کمچرب (low-fat) (مواد غذایی روده‌ای پر کربوهیدرات) در مقایسه با بیماران تحت درمان با مواد غذایی با محتوای کم کربوهیدرات (low-carbohydrate)، پروتئین بالا، و پرچربی (high-fat) (مواد غذایی روده‌ای پرچربی).
پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین (جست‌وجو در 28 نوامبر 2011)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( کتابخانه کاکرین، 2011 ، شماره 4)؛ MEDLINE (OVID) (1950 تا هفته 3 نوامبر 2011)؛ EMBASE (OVID)؛ ISI Web of Science: Science Citation Index Expanded (SCI-EXPANDED) (1970 تا نوامبر 2011)؛ ISI Web of Science: Conference Proceedings Citation Index-Science (CPCI-S) (1990 تا نوامبر 2011)، و PubMed (جست‌وجو در 28 نوامبر 2011) را بررسی کردیم. پایگاه‌‌های آنلاین ثبت کارآزمایی‌ها، و مجموعه مقالات کنفرانس‌ها نیز تا اپریل 2010 جست‌وجو شدند.
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که مواد غذایی روده‌ای با کربوهیدرات بالا را با مواد غذایی روده‌ای پرچربی برای درمان بیماران مبتلا به سوختگی 10% یا بیشتر از سطح کل بدن (total body surface area; TBSA) در دوره بلافاصله پس از سوختگی، با داده‌های مربوط به حداقل یکی از پیامدهای از پیش تعیین شده، مقایسه کردند.
دو نویسنده داده‌های مربوط به موارد زیر را جمع‌آوری و آنالیز کردند: مرگ‌ومیر، بروز پنومونی و روزهای استفاده از ونتیلاتور. متاآنالیز فقط برای پیامدهای مورتالیتی و بروز پنومونی قابل انجام بود. برای همه مقایسه‌ها از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده شد.
دو RCT که نتایج 93 بیمار را گزارش کردند، در این مرور گنجانده شدند. بیمارانی که مواد غذایی با کربوهیدرات بالا را دریافت کردند، در مقایسه با بیماران در گروه مصرف مواد غذایی روده‌ای پرچربی، نسبت شانس (OR) 0.12 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 0.39) را برای ابتلا به پنومونی (P value = 0.0004) به دست آوردند. بیمارانی که فرمول کربوهیدرات بالا را دریافت کردند، در مقایسه با بیماران در گروه مصرف مواد غذایی روده‌ای پرچربی، دارای OR برابر با 0.36 (95% CI؛ 0.11 تا 1.15) برای خطر مرگ بودند؛ این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود (0.08 = P value). خطر سوگیری (bias) در این مطالعات در سطح بالا و متوسط ارزیابی شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.