نسبت افراد مسن در جهان در حال افزایش است و در نتیجه تعداد رانندگان مسن نیز رو به بیشتر شدن. افراد مسن معمولا برای نیازهای حمل و نقل خود به وسایل نقلیه موتوری شخصی وابسته هستند و بنابراین ارزیابی رانندگان مسن‌تر مبتلا به اختلالات شناختی اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. ما متون علمی ارزیابی رانندگی را در افراد مبتلا به دمانس به دو دلیل بررسی کرده‌ایم. ابتدا، خواستیم بدانیم انجام ارزیابی به افراد مبتلا به دمانس و مهارت‌های رانندگی خوب کمک می‌کند تا به رانندگی ادامه دهند یا خیر. دوم، هدف آن بود که بدانیم ارزیابی در پیشگیری از تصادفات جاده‌ای مفید بود یا خیر.
اگرچه بسیاری از نویسندگان مهارت‌های حرکتی، عملکرد عصبی-روان‌شناختی و رفتار رانندگی رانندگان مبتلا به دمانس را مورد مطالعه قرار داده‌اند، هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که رانندگان را تصادفی‌سازی کرده و این پیامدها را پس از ارزیابی آینده‌نگر ارزیابی کند. این امر نیاز به احتیاط را در بکارگیری متون علمی در زمینه ارزیابی رانندگی در محیط‌های بالینی نشان می‌دهد، زیرا هنوز هیچ فایده‌ای به صورت آینده‌نگر نشان داده نشده است. همچنین نیاز به ارزیابی آینده‌نگر مدل‌های جدید و موجود ارزیابی رانندگان را برای حفظ بهترین تحرک در حمل و نقل و به حداقل رساندن تصادفات ترافیکی نشان می‌دهد.
در منطقه‌ای با تاثیر قابل توجه سلامت عمومی برای رانندگان مبتلا به دمانس و دیگر کاربران جاده، متون علمی موجود نمی‌توانند مزایای ارزیابی راننده را برای حفظ تحرک یا کاهش تصادفات وسایل نقلیه موتوری نشان دهند. قوانین رانندگی و توصیه‌های پزشکان به تحقیقات بیشتری نیاز دارند که به این پیامدها بپردازند و بهترین پیامدها را هم برای رانندگان مبتلا به دمانس و هم برای عموم مردم فراهم کنند.
تغییرات جمعیتی منجر به افزایش تعداد رانندگان مسن می‌شود: از آنجایی که دمانس (dementia) یک بیماری مرتبط با سن است، تعداد رانندگان مبتلا به دمانس نیز افزایش می‌یابد. دمانس می‌تواند بر تحرک و ایمنی رانندگان تاثیر بگذارد، و تاثیر ارزیابی رسمی رانندگی از نظر تحرک یا بی‌خطری (safety) ناشناخته مانده است. کسانی که در ارزیابی رانندگان مسن‌تر نقش دارند، باید از شواهد تاثیرات مثبت و منفی ارزیابی رانندگی آگاه باشند. برخی از نویسندگان معتقدند که آزمون‌های شناختی برای ارزیابی عملکرد رانندگی، روایی (validity) و اعتبار ساختاری ضعیفی دارند؛ با برون‌یابی از مقادیر یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر در مقیاس بزرگ، آزمون شناختی که تصادفات آینده را قویا پیش‌بینی کرد، اگر به عنوان ابزار غربالگری استفاده شود، به‌طور بالقوه از وقوع شش تصادف به ازای هر 1000 نفر بالای 65 سال غربالگری‌شده پیشگیری کرد، اما به قیمت توقف اجازه رانندگی در 121 نفری که تصادف نمی‌کردند.
اهداف اولیه:
1. ارزیابی اینکه ارزیابی رانندگی، تداوم رانندگی را در افراد مبتلا به دمانس تسهیل می‌کند یا خیر؛
2. ارزیابی اینکه ارزیابی رانندگی، تصادفات را در افراد مبتلا به دمانس کاهش می‌دهد یا خیر.
هدف ثانویه:
1. ارزیابی کیفیت تحقیق در مورد ارزیابی رانندگان مبتلا به دمانس.
ALOIS، پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس در کاکرین در 13 سپتامبر 2012 با استفاده از عبارات: driving or driver* or "motor vehicle*" or "car accident*" or "traffic accident*" or automobile* or traffic جست‌وجو شدند. این پایگاه ثبت شامل سوابق از بانک‌های اطلاعاتی اصلی مراقبت‌های سلامت، بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی در حال انجام و منابع علمی خاکستری (grey literature) است و به‌طور منظم به‌روز می‌شود.
ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از ارزیابی آینده‌نگر رانندگان مبتلا به دمانس برای پیامدهایی مانند تحرک حمل‌ونقل، توقف اجازه رانندگی یا تصادفات وسایل نقلیه موتوری پس از ارزیابی رانندگی بودیم.
هر نویسنده مرور، مطالعات را بازیابی کرده و پیامدهای اولیه و ثانویه، طراحی مطالعه و کیفیت مطالعه را ارزیابی کرد.
هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که مناسب معیارهای ورود باشد. شرح و بحث متون علمی رانندگی مربوط به ارزیابی رانندگان مبتلا به دمانس در ارتباط با اهداف اولیه ارایه شده است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.