کروپ (croup) یک بیماری شایع در دوران کودکی است که عمدتا کودکان میان شش ماه و سه سال را درگیر می‌کند و اوج بروز سالانه آن در سال دوم زندگی تقریبا پنج درصد است. تاثیر آن بر مردان و زنان به یک اندازه است. کروپ اغلب توسط یک عفونت ویروسی ایجاد می‌شود. نشانه‌های کروپ عبارتند از صدای خشن، سرفه‌هایی به شکل «پارس سگ» (barking) و تنفس پر سروصدا. این نشانه‌ها ناشی از تورمی است که در ناحیه نای (trachea)، درست زیر حنجره (larynx)، رخ می‌دهد. اگرچه بیشتر موارد کروپ خفیف بوده و خودبه‌خود برطرف می‌شوند، گاهی تورم می‌تواند به‌حدی شدید باشد که باعث دشواری در تنفس شود. در این کودکان، اپی‌نفرین (epinephrine) (که آدرنالین (adrenaline) نیز نامیده می‌شود) دارویی است که به‌صورت غبار یا مه (mist) استنشاق می‌شود تا به‌طور موقت ناحیه متورم نای را کوچک کند.
این مرور به بررسی کارآزمایی‌های انجام‌شده در مورد اپی‌نفرین استنشاقی برای درمان کودکان مبتلا به کروپ پرداخته و فقط از هشت مطالعه با 225 شرکت‌کننده تشکیل شد. از هشت مطالعه واردشده، شش مورد دارای خطر پائین سوگیری و دو مطالعه دارای خطر نامشخص سوگیری ارزیابی شدند (بر اساس ارزیابی تولید تصادفی توالی (random sequence generation) مناسب، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، کورسازی (blinding) شرکت‌کنندگان و پرسنل، کورسازی ارزیاب پیامد، کامل بودن داده‌های پیامد، و گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting)). مطالعات، معیارهای پیامد مختلفی را ارزیابی کردند، و در مطالعات معدودی به بررسی پیامدهای یکسان پرداخته شد؛ بنابراین، داده‌های مربوط به بیشتر پیامدها از حداکثر سه مطالعه استخراج شده و در برخی موارد فقط مطالعات تکی بودند.
اپی‌نفرین استنشاقی در مقایسه با عدم مصرف دارو، نشانه‌های کروپ را در کودکان در مدت 30 دقیقه پس از درمان بهبود بخشید (سه مطالعه، 94 کودک). این تاثیر درمان، دو ساعت پس از درمان از بین رفت (یک مطالعه، 20 کودک). بااین‌حال، نشانه‌های کودکان نسبت به قبل از درمان، بدتر نشد. هیچ مطالعه‌ای عوارض جانبی را اندازه‌گیری نکرد.
شواهد تا جولای 2013 به‌روز است.
تجویز اپی‌نفرین نبولایز شده با کاهش گذرا در نشانه‌های کروپ در مدت 30 دقیقه پس از درمان همراه بود که اهمیت آماری و بالینی داشت. شواهد نشان نمی‌دهند که اپی‌نفرین راسمیک یا ال-اپی‌نفرین، یا IPPB نسبت به نبولیزاسیون ساده برتری داشته باشند. نویسندگان خاطرنشان می‌کنند که داده‌ها و آنالیزها به‌دلیل کم بودن تعداد مطالعات مرتبط و تعداد کل شرکت‌کنندگان محدود شدند و بنابراین بیشتر پیامدها حاوی داده‌های حاصل از تعداد بسیار کمی از مطالعات یا حتی مطالعات منفرد بودند.
کروپ یا خروسک (croup) یک بیماری شایع در دوران کودکی است که با سرفه‌هایی به شکل پارس سگ (barky cough)، استریدور (stridor)، گرفتگی صدا و دیسترس تنفسی (respiratory distress) مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به کروپ شدید در معرض خطر انجام انتوباسیون (intubation) هستند. درمان با اپی‌نفرین نبولایز شده (nebulized epinephrine) ممکن است از خطر انجام انتوباسیون پیشگیری کند.
ارزیابی کارآمدی (براساس نمرات کروپ، نرخ انتوباسیون و میزان استفاده از خدمات مراقبت سلامت مانند نرخ بستری شدن در بیمارستان) و بی‌خطری (safety) (فراوانی و شدت عوارض جانبی) اپی‌نفرین نبولایز شده در مقایسه با دارونما (placebo) در کودکان مبتلا به کروپ، که در بخش اورژانس (emergency department; ED) یا بیمارستان بستری شدند.
پایگاه‌های CENTRAL (سال 2013، شماره 6)؛ MEDLINE (1966 تا هفته 3 جون 2013)؛ EMBASE (1980 تا جولای 2013)؛ Web of Science (1974 تا جولای 2013)؛ CINAHL (1982 تا جولای 2013) و Scopus (1996 تا جولای 2013) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) یا شبه-RCTهای انجام‌شده روی کودکان مبتلا به کروپ که در ED ارزیابی شده یا در بیمارستان بستری شدند. مقایسه‌ها عبارت بودند از: اپی‌نفرین نبولایز شده در مقایسه با دارونما (placebo)، اپی‌نفرین نبولایز شده راسمیک (racemic) در مقایسه با ال-اپی‌نفرین (یک ایزومر (isomer)) و اپی‌نفرین نبولایز شده ارائه‌شده از طریق تنفس با فشار مثبت متناوب (intermittent positive pressure breathing; IPPB) در مقایسه با اپی‌نفرین نبولایز شده بدون IPPB. پیامد اولیه، تغییر در نمره کروپ پس از درمان بود. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از میزان و طول دوره انتوباسیون و بستری شدن در بیمارستان، مراجعه مجدد برای بیماری کروپ، اضطراب والدین و عوارض جانبی.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات بالقوه مرتبط را براساس عنوان و چکیده (در صورت موجود بودن) شناسایی کرده و مطالعات مرتبط را با استفاده از معیارهای ورود قبلی و به دنبال آن با ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) بررسی کردند. یک نویسنده داده‌ها را استخراج کرده و نویسنده دوم صحت (accuracy) آنها را بررسی کرد. از فرایندهای استاندارد روش‌شناسی (methodology) مورد نظر سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) استفاده کردیم.
هشت مطالعه (225 شرکت‌کننده) وارد این مرور شدند. به‌طور کلی، کودکان حاضر در این مطالعات خردسال بودند (میانگین سنی کمتر از دو سال در اکثر مطالعات واردشده). شدت کروپ در تمام مطالعات واردشده، در حد متوسط تا شدید توصیف شد. شش مطالعه در محیط بستری بیماران، و یک مطالعه در ED انجام شدند، محل انجام یک مطالعه نیز نامشخص بود. شش مورد از هشت مطالعه دارای خطر پائین سوگیری (bias) بودند، خطر سوگیری در دو مطالعه باقی‌مانده نامشخص بود.
اپی‌نفرین نبولایز شده با بهبود نمره کروپ در 30 دقیقه پس از درمان همراه بود (سه RCT، تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.94-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.37- تا 0.51-؛ آماره I 2 = 0%). این تاثیر، در نقاط زمانی دو و شش ساعت پس از درمان معنی‌دار نبود. طول دوره بستری با اپی‌نفرین نبولایز شده به‌طور قابل توجهی کوتاه‌تر از دارونما (placebo) بود (یک RCT؛ MD؛ 32.0- ساعت؛ 95% CI؛ 59.1- تا 4.9-). هیچ تفاوتی با مقایسه راسمیک و ال-اپی‌نفرین در نمره کروپ پس از 30 دقیقه مشاهده نشد (SMD: 0.33؛ 95% CI؛ 0.42- تا 1.08). پس از دو ساعت، ال-اپی‌نفرین کاهش قابل توجهی را در مقایسه با اپی‌نفرین راسمیک ایجاد کرد (یک RCT؛ SMD: 0.87؛ 95% CI؛ 0.09 تا 1.65). تفاوت معنی‌داری در نمره کروپ میان تجویز اپی‌نفرین نبولایز شده از طریق IPPB در مقایسه با نبولیزاسیون (nebulization) به‌تنهایی در مدت 30 دقیقه (یک RCT؛ SMD: -0.14؛ 95% CI؛ 1.24- تا 0.95) یا دو ساعت (SMD: -0.72؛ 95% CI؛ 1.86- تا 0.42) مشاهده نشد. هیچ‌یک از مطالعات انجام‌شده، هیچ داده‌ای را در مورد عوارض جانبی گزارش نکردند یا به دنبال آن نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.