بیمارانی که در انتظار انجام روش‌های جراحی قرار دارند، اغلب دچار اضطراب قابل‌توجهی می‌شوند. چنین اضطرابی ممکن است منجر به بروز پاسخ‌های منفی بدن، مانند افزایش فشار خون و ضربان قلب شود، که کندتر شدن بهبود زخم و افزایش خطر عفونت را در پی دارد. اضطراب زیاد نیز ممکن است بر شروع بیهوشی تاثیر گذاشته و منجر به کند شدن روند بهبودی پس از جراحی شود. برای کاهش اضطراب بیمار، آرام‌بخش‌ها و داروهای ضد-اضطراب به‌طور منظم پیش از جراحی تجویز می‌شوند. با این حال، این داروها اغلب عوارض جانبی منفی دارند، مانند ایجاد خواب‌آلودگی و مشکلات تنفسی، و ممکن است با داروهای بیهوشی تداخل داشته باشند تا طولانی‌تر شدن روند بهبودی و ترخیص بیمار. بنابراین، برای کاهش اضطراب پیش از جراحی توجه روزافزونی به انواع مداخلات غیر-دارویی اعمال شده، از جمله مداخلات موسیقی-درمانی و موسیقی-پزشکی. هنگامی که گوش دادن منفعلانه به موسیقی از پیش ضبط شده توسط پرسنل پزشکی پیشنهاد می‌شود، مداخلات موسیقی تحت عنوان «موسیقی-پزشکی (music medicine)» طبقه‌بندی می‌شوند. در مقابل، موسیقی-درمانی نیاز به اجرای یک مداخله موسیقی توسط یک درمانگر آموزش‌دیده موسیقی، یک روند درمانی، و استفاده از تجارب موسیقی متناسب با بیمار دارد. انجام یک مرور سیستماتیک برای سنجش اثربخشی مداخلات موسیقی-درمانی و موسیقی-پزشکی برای کاهش اضطراب پیش از جراحی مورد نیاز بود.
این مرور شامل 26 کارآزمایی با مجموع 2051 شرکت‌کننده بود. یافته‌ها نشان دادند که گوش دادن به موسیقی ممکن است تاثیر مفیدی بر اضطراب پیش از جراحی داشته باشد. اکثر کارآزمایی‌ها ضعف روش‌شناسی (methodology) داشتند. از این رو، این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. با این حال، این یافته‌ها با یافته‌های حاصل از سه مرور سیستماتیک دیگر کاکرین در مورد استفاده از مداخلات موسیقی برای کاهش اضطراب در بیماران غیر-جراحی (medical patients) هم‌سو و سازگار است. بنابراین، نتیجه می‌گیریم که مداخلات موسیقی ممکن است جایگزین مناسبی برای آرام‌بخش‌ها و داروهای ضد-اضطراب برای کاهش اضطراب پیش از جراحی باشند.
این مرور سیستماتیک نشان می‌دهد که گوش دادن به موسیقی ممکن است تاثیر مفیدی بر اضطراب پیش از جراحی داشته باشد. این یافته‌ها با یافته‌های حاصل از سه مرور سیستماتیک دیگر کاکرین در مورد استفاده از مداخلات موسیقی برای کاهش اضطراب در بیماران غیر-جراحی (medical patients) هم‌سو و سازگار است. بنابراین، نتیجه می‌گیریم که مداخلات موسیقی ممکن است جایگزین مناسبی برای آرام‌بخش‌ها و داروهای ضد-اضطراب برای کاهش اضطراب پیش از جراحی باشند.
بیمارانی که در انتظار انجام روش‌های جراحی هستند، اغلب دچار اضطراب قابل‌توجهی می‌شوند. چنین اضطرابی ممکن است منجر به بروز تظاهرات فیزیولوژیکی منفی، بهبود آهسته‌تر زخم، افزایش خطر عفونت شده، و القای بیهوشی را پیچیده کرده و بهبودی پس از جراحی را مختل کند. برای کاهش اضطراب بیمار، آرام‌بخش‌ها و داروهای ضد-اضطراب به‌طور منظم پیش از جراحی تجویز می‌شوند. با این حال، اینها اغلب عوارض جانبی منفی داشته و ممکن است روند بهبودی بیمار را طولانی کنند. بنابراین، برای کاهش اضطراب پیش از جراحی توجه روزافزونی به انواع مداخلات غیر-دارویی اعمال شده، از جمله مداخلات موسیقی-درمانی و موسیقی-پزشکی. هنگامی که گوش دادن منفعلانه به موسیقی از پیش ضبط شده توسط پرسنل پزشکی پیشنهاد می‌شود، مداخلات موسیقی تحت عنوان «موسیقی-پزشکی (music medicine)» طبقه‌بندی می‌شوند. در مقابل، موسیقی-درمانی نیاز به اجرای یک مداخله موسیقی توسط یک درمانگر آموزش‌دیده موسیقی، یک روند درمانی، و استفاده از تجارب موسیقی متناسب با بیمار دارد. انجام یک مرور سیستماتیک برای سنجش اثربخشی مداخلات موسیقی-درمانی و موسیقی-پزشکی برای کاهش اضطراب پیش از جراحی مورد نیاز بود.
بررسی تاثیر مداخلات موسیقی با مراقبت استاندارد در مقابل مراقبت استاندارد به‌تنهایی بر اضطراب پیش از جراحی در بیماران تحت جراحی.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین؛ 2012، شماره 7)؛ MEDLINE (1950 تا آگوست 2012)؛ CINAHL (1980 تا آگوست 2012)؛ AMED (1985 تا اپریل 2011؛ پس از این زمان دسترسی به AMED امکان‌پذیر نبود)؛ EMBASE (1980 تا آگوست 2012)؛ PsycINFO (1967 تا آگوست 2012)؛ LILACS (1982 تا آگوست 2012)؛ Science Citation Index (1980 تا آگوست 2012)؛ بانک اطلاعاتی تحقیقات موسیقی-درمانی تخصصی (1 مارچ 2008؛ این بانک اطلاعاتی دیگر فعالیتی ندارد)؛ CAIRSS for Music (تا آگوست 2012)؛ Proquest Digital Dissertations (1980 تا آگوست 2012)؛ ClinicalTrials.gov (2000 تا آگوست 2012)، Current Controlled Trials (1998 تا آگوست 2012)، پایگاه ثبت ملی پژوهش (National Research Register) (2000 تا سپتامبر 2007) را جست‌وجو کردیم. مجلات ویژه موسیقی-درمانی و فهرست منابع را به صورت دستی جست‌وجو کرده، و با کارشناسان مرتبط تماس گرفتیم تا دست‌نوشته‌های منتشر نشده را شناسایی کنیم. هیچ گونه محدودیت زبانی اعمال نشد.
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که مداخلات موسیقی و مراقبت استاندارد را با مراقبت استاندارد به‌تنهایی برای کاهش اضطراب پیش از جراحی در بیماران مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. در صورت لزوم، برای به دست آوردن داده‌های ازدست‌رفته با نویسندگان تماس گرفتیم. در مواردی که امکان‌پذیر بود، نتایج را در متاآنالیز (meta-analysis) با استفاده از تفاوت‌های میانگین (MD) و تفاوت‌های میانگین استاندارد شده (SMD) ارائه دادیم. از نمرات پس-آزمون (post-test) استفاده شد. در مواردی که تفاوت‌ها در ابتدای مطالعه معنادار بود، از نمرات تغییر (change scores) استفاده کردیم.
تعداد 26 کارآزمایی (2051 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. همه مطالعات از گوش دادن به موسیقی از پیش ضبط شده استفاده کردند. نتایج نشان داد که گوش دادن به موسیقی ممکن است تاثیر مفیدی بر اضطراب پیش از جراحی داشته باشد. به‌طور خاص، گوش دادن به موسیقی در مقایسه با گروه مراقبت استاندارد به‌طور متوسط منجر به کاهش اضطراب شد که بر اساس Stait-Trait Anxiety Inventory (STAI-S)؛ 5.72 واحد بیشتر (95% CI؛ 7.27- تا 4.17-، P < 0.00001)، و بر اساس دیگر مقیاس‌های اضطراب، 0.60- واحد استاندارد شده (95% CI؛ 0.90- تا 0.31-، P < 0.0001) بود. نتایج هم‌چنین تاثیر اندک مداخله را بر ضربان قلب و فشار خون دیاستولیک نشان داد، اما هیچ حمایتی از آن برای کاهش فشار خون سیستولیک، تعداد تنفس، و دمای پوست یافت نشد. اکثر کارآزمایی‌ها به دلیل عدم کورسازی در معرض خطر بالای سوگیری (bias) ارزیابی شدند. کورسازی ارزیابان پیامد اغلب در مطالعات موسیقی-درمانی و موسیقی-پزشکی که از پیامدهای سابجکتیو استفاده می‌کنند، غیر-ممکن است، مگر اینکه مداخله موسیقی با مداخله درمانی دیگری مقایسه شود. به دلیل خطر بالای سوگیری، این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند.
هیچ یک از مطالعات، بهبود زخم، نرخ عفونت، زمان ترخیص یا رضایت بیمار را به عنوان متغیرهای پیامد وارد نکردند. یک مطالعه بزرگ نشان داد که گوش دادن به موسیقی موثرتر از میدازولام آرام‌بخش در کاهش اضطراب پیش از جراحی و به همان اندازه موثر در کاهش پاسخ‌های فیزیولوژیکی است. عوارض جانبی رخ ندادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.