سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به تاثیر تست‌های آنتی‌بیوتیکی مرسوم (یکی-یکی) را در مقایسه با تست‌های ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت‌های حاد راه هوایی در افراد مبتلا به عفونت طولانی‌مدت (مزمن) با سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) بررسی کردیم.
پیشینه
علت اصلی مرگ‌ومیر در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک عفونت مزمن ریوی است. امروزه افراد مبتلا به فیبروز سیستیک به دلیل استفاده شدید از آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ریوی، عمر طولانی‌تری دارند. آنتی‌بیوتیک‌ها به‌طور مرسوم بر مبنای نتایج تست آزمایشگاهی هر یک از آن‌ها به صورت جداگانه علیه باکتریوم (یا باگ (bug)) پیدا شده در ریه‌های فرد مبتلا به فیبروز سیستیک انتخاب می‌شوند. آنتی‌بیوتیک‌هایی که به‌صورت ترکیبی مورد بررسی قرار می‌گیرند ممکن است علیه یک باکتری به‌طور موثری عمل کنند حتی اگر در زمان آزمایش به‌تنهایی اثربخش نباشند. با وجود این، هنگام انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ریه ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، مشخص نیست که انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها بر مبنای نتایج به‌دست آمده از تست‌های ترکیبی بهتر از انتخاب آن‌ها بر مبنای نتایج به‌دست آمده از تست آنتی‌بیوتیک‌ها به‌صورت جداگانه است یا خیر.
این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که قبلا منتشر شد.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز است: 19 مارچ 2020.
ویژگی‌های مطالعه
این جست‌وجو منجر به شناسایی یک مطالعه شد که تلاش کرد به این سوال پاسخ دهد و برای ورود به مرور واجد شرایط بود. مطالعه مذکور 132 فرد مبتلا به فیبروز سیستیک را وارد کرد، که اغلب آن‌ها (82 نفر) مبتلا به عفونت‌های حاد ریوی با سودوموناس آئروژینوزا بودند، و به‌طور تصادفی در دو گروه درمانی قرار گرفتند. در گروه اول پس از انجام تست ترکیب آنتی‌بیوتیک‌ها، دو آنتی‌بیوتیک انتخاب شدند و در گروه دوم، دو آنتی‌بیوتیک پس از تست آنتی‌بیوتیک‌های تکی برگزیده شدند تا مشخص شود داروها تا چه اندازه علیه باکتریوم اثربخش هستند. این مطالعه به‌صورت چند-مرکزی انجام شد و پیامدهای بالینی را در شرکت‌کنندگان پس از دوره 14 روزه درمان ارزیابی کرد.
نتایج کلیدی
مطالعه مذکور به بررسی عفونت با باکتری‌های مختلف پرداخت و محققان مطالعه فقط توانستند نتایج مربوط به افراد عفونی شده با سودوموناس آئروژینوزا را برای پیامد اصلی (زمان سپری شده تا بروز عفونت حاد ریوی بعدی) به‌دست آورند. انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها براساس نتایج تست‌های ترکیبی آنتی‌بیوتیکی در مقایسه با انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها بر اساس نتایج تست‌های جداگانه، منجر به طولانی‌تر شدن زمان سپری شده تا بروز عفونت ریوی بعدی نشد. آن‌ها نتوانستند هیچ نتایجی را برای افراد عفونی شده با سودوموناس آئروژینوزا برای سایر پیامدها در مرور ما ارائه کنند.
کیفیت شواهد
ما از این موضوع راضی بودیم که بیماران به‌طور کاملا تصادفی به گروه‌های مختلف درمانی تقسیم شدند، و هیچ‌کس نمی‌توانست پیش‌بینی کند هر بیمار در چه گروهی قرار می‌گیرد. ما هم‌چنین از اینکه در طول مطالعه، نه افراد و نه کارکنان کلینیک، نمی‌دانستند هر بیمار در کدام یک از گروه‌های درمان قرار می‌گرفت، رضایت داشتیم. هیچ داده‌ای از این مطالعه از دست نرفت. کیفیت شواهد برای تنها پیامدی که برای آن داده در اختیار داشتیم (زمان سپری شده تا بروز عفونت حاد ریوی بعدی)، در سطح متوسط بود، اما نمی‌توانیم کیفیت شواهد را برای سایر پیامدها قضاوت کنیم، زیرا نتایج جداگانه‌ای برای افراد عفونی شده با سودوموناس آئروژینوزا وجود نداشت.
شواهد کنونی، که محدود به یک مطالعه است، نشان می‌دهد شواهد کافی برای تعیین تاثیر انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی ترکیبی در مقایسه با انتخاب آن‌ها بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی مرسوم در درمان تشدید حاد حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک با عفونت مزمن سودوموناس آئروژینوزا وجود ندارد. برای بررسی بیشتر این موضوع، انجام یک مطالعه چند-مرکزی در مقیاس بزرگ بین‌المللی مورد نیاز است.
تنها مطالعه وارد شده به این مرور در سال 2005 منتشر شد، و ما تا مارچ 2017، مطالعات مرتبط بیشتری را شناسایی نکردیم. بنابراین برنامه‌ای برای به‌روزرسانی این مرور تا زمان انتشار مطالعات جدید نداریم.
درمان با آنتی‌بیوتیک در مدیریت درمانی تشدید حملات حاد ریوی (acute pulmonary exacerbations) در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک (cystic fibrosis) معمولا بر مبنای نتایج تست حساسیت ضد-میکروبی روی داروهای مجزا انتخاب می‌شود. تست حساسیت ضد-میکروبی ترکیبی اثربخشی ترکیبی داروها را که شامل دو یا سه آنتی‌بیوتیک در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) است، ارزیابی کرده و اغلب می‌تواند اثربخشی ضد-میکروبی را علیه باکتری‌های جدا شده، حتی زمانی که آنتی‌بیوتیک‌های مجزا تاثیری اندک یا عدم تاثیر دارند، نشان دهد. بنابراین، انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی ترکیبی می‌تواند به‌طور بالقوه پاسخ درمانی را در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک با تشدید حاد حملات بهبود ببخشد. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که قبلا منتشر شد.
مقایسه آنتی‌بیوتیک درمانی بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی مرسوم با آنتی‌بیوتیک درمانی بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی ترکیبی در درمان تشدید حاد حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک و عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa).
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های فیبروز سیستیک در گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم که شامل منابع شناسایی‌شده از جست‌وجوهای جامع در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در مجلات مرتبط و کتاب‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها است. تاریخ آخرین جست‌وجو: 19 مارچ 2020.
هم‌چنین به جست‌وجو در پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام پرداختیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 07 اپریل 2020.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده مربوط به آنتی‌بیوتیک درمانی بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی مرسوم در مقایسه با آنتی‌بیوتیک درمانی بر مبنای تست حساسیت ضد-میکروبی ترکیبی در مدیریت درمانی تشدید حملات حاد ریوی در فیبروز سیستیک ناشی از عفونت مزمن با سودوموناس آئروژینوزا.
هر دو نویسنده به‌طور مستقل از هم به انتخاب مطالعات، ارزیابی کیفیت آن‌ها و استخراج داده‌ها از مطالعات واجد شرایط پرداختند. علاوه بر این، نویسندگان برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر با پژوهشگران مطالعه تماس گرفتند.
این جست‌وجو منجر به شناسایی یک مطالعه چند-مرکزی واجد شرایط برای ورود به مرور شد. مطالعه مذکور با رویکردی آینده‌نگر به ارزیابی تاثیر استفاده از تست آنتی‌بیوتیک باکتریسیدال ترکیبی چند-گانه بر بهبود پیامدهای بالینی در شرکت‌کنندگان مبتلا به تشدید حملات حاد ریوی ناشی از فیبروز سیستیک پرداخت که با باکتری مقاوم به چند دارو عفونی شده بودند. در مجموع 132 شرکت‌کننده در این مطالعه تصادفی‌سازی شدند. پژوهشگران مطالعه برای پیامد اولیه خود یعنی زمان سپری شده تا تشدید حمله ریوی بعدی، داده‌های مربوط به 82 شرکت‌کننده را که فقط با سودوموناس آئروژینوزا عفونی شدند، ارائه کردند. در شرکت‌کنندگانی که به‌طور خاص با فقط سودوموناس آئروژینوزا عفونی شدند، نسبت خطر (hazard ratio) برای تشدید حمله بعدی معادل 0.82، به نفع گروه کنترل بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.51) (P = 0.52). داده‌های بیشتری برای هریک از پیامدهای این مرور برای شرکت‌کنندگان عفونی شده با سودوموناس آئروژینوزا در دسترس نبود. خطر سوگیری (bias) برای مطالعه وارد شده در سطح پائین در نظر گرفته شد. کیفیت شواهد برای تنها پیامدی که با استفاده از داده‌های فقط افراد عفونی شده با سودوموناس آئروژینوزا فراهم شدند، در سطح متوسط قرار داشت. برای سایر پیامدها، نتوانستیم کیفیت شواهد را قضاوت کنیم، زیرا داده‌ای برای این زیر-گروه مرتبط از شرکت‌کنندگان به دست نیامد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.