سپسیس یک وضعیت پزشکی جدی است که با یک پاسخ التهابی به عفونتی که می‌تواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد، مشخص می‌شود. بیمار ممکن است این پاسخ التهابی را نسبت به میکروب‌های موجود در خون، ادرار، ریه‌ها، پوست یا دیگر بافت‌های بدن نشان دهد. سپسیس یک بیماری جدی است که در صورت عدم درمان، نرخ مرگ‌ومیر بسیار بالایی دارد. اکثر بیماران مبتلا به سپسیس به دریافت آنتی‌بیوتیک و بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) نیاز دارند. هنوز مشخص نیست که آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف چه زمانی باید استفاده شوند. درمان ضد-میکروبی وسیع‌الطیف به صورت تجویز ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها تعریف می‌شود که علیه طیف وسیعی از باکتری‌های عامل بیماری عمل می‌کند، و برای کاهش نرخ مورتالیتی در بیماران مبتلا به سپسیس، سپسیس شدید یا شوک سپتیک استفاده می‌شود. یک مرور سیستماتیک را در متون علمی با جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی کلیدی برای یافتن مطالب منتشر شده و منتشر نشده با کیفیت بالا در مورد زمان‌بندی تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها در بخش اورژانس پیش از پذیرش در ICU انجام دادیم. جست‌وجوهای ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را در مورد زمان‌بندی درمان آنتی‌بیوتیکی وسیع‌الطیف در این جمعیت نشان نداد. نتیجه می‌گیریم که نیاز به انجام مطالعات کوهورت مشاهده‌ای، در غیاب RCT‌ها وجود دارد، حتی اگر دقت RCTها را نداشته باشند. هم‌چنین نتیجه می‌گیریم که هرچه آنتی‌بیوتیک زودتر تجویز شود، بهتر است. توجه به این نکته مهم است که وقتی بیمار به ED می‌رسد، ساعت شروع به تیک‌تاک می‌کند و پس از شروع آنتی‌بیوتیک، متوقف می‌شود. دوره پیش از ورود به بخش مراقبت‌های ویژه، زمانی است که در بخش یا ED پیش از بستری شدن در ICU می‌گذرد، جایی که اکثر بیماران مبتلا به سپسیس شدید بستری می‌شوند. این مرور به‌طور هدفمندی بسیار خاص بود زیرا فقط بر بیماران مبتلا به سپسیس شدید و فقط بر یافتن RCTها متمرکز بود. فقدان این موارد ممکن است به‌خودی‌خود حاکی از ماهیت پیچیده سوال مطالعه باشد، زیرا ممکن است تصادفی‌سازی کردن چنین بیمارانی در یک بازوی درمانی به ظاهر ضعیف از نظر اخلاقی اشتباه باشد.