برای اکثر بیمارانی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند، موفقیت در تصمیم‌گیری و مداخلات بالینی بستگی دارد به صحت (accuracy) اندازه‌گیری فشار خون و نبض و نمونه‌های گرفته شده با استفاده از کاتتر شریانی. بنابراین حفظ باز ماندن این کاتترها برای به حداقل رساندن ناراحتی بیمار (لخته شدن خون و کاهش جریان خون به اندام، عفونت و جای زخم) و هزینه‌های اضافی ناشی از نیاز به تعویض کاتتر مسدود شده، ضروری است. این خلاصه از مرور کاکرین آنچه را که از تحقیقات موجود می‌دانیم در مورد اینکه کدام محلول (هپارین یا نرمال سالین) در حفظ باز بودن کاتترهای شریانی در بیماران بزرگسال موثرتر است، ارائه می‌دهد. هپارین از نظر توانایی در پیشگیری از تشکیل لخته در کاتتر یک داروی قوی است، اما استفاده از آن بدون خطر خونریزی، واکنش آلرژیک و تعداد کم پلاکت نیست. بیماران ممکن است در صورت تجویز هپارین، دچار عوارض جانبی جدی شوند.
در مجموع هفت مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده معیارهای ورود را داشتند و 606 شرکت‌کننده را وارد کردند. به دلیل وجود تفاوت در روش طراحی مطالعات، نتوانستیم نتایج گزارش‌شده آنها را ترکیب کنیم. نتایج حاصل از مطالعات فردی که هپارین را با دوز 1 تا 2 IU/ml تحت فشار مداوم مقایسه کردند، غیر-دقیق بوده و شواهد قطعی را از وجود تفاوت ارائه نمی‌دهند. دوز موثر هپارین هنوز مشخص نشده است. این شواهد نیاز به تائید در کارآزمایی‌های آینده دارد. همه مطالعات دارای خطر متوسط تا بالای سوگیری (bias) روش‌شناسی (methodology) بودند. بنابراین، مرور کارآزمایی‌ها نشان داد که برای تعیین دقیق مدت زمانی که یک کاتتر شریانی با محلول شست‌وشوی نرمال سالین باز می‌ماند، و می‌تواند در محل باقی بماند و عملکرد خود را حفظ کند (برای اندازه‌گیری دقیق فشار خون و نبض و تهیه نمونه‌های خونی که می‌توان برای نظارت بر اکسیژن و دیگر متغیرها از آنها استفاده کرد) انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
به دلیل وجود خطر سوگیری، شواهد موجود از کیفیت پائینی برخوردار است و اطلاعات کافی را برای حمایت از تاثیرات افزودن هپارین (1 تا 2 IU/mL) به محلول نگهدارنده (با فشار برای ارائه 3 میلی‌لیتر محلول شست‌وشو در ساعت) نرمال سالین 0.9% در حفظ باز ماندن و عملکرد کاتترهای شریانی، ارائه نمی‌دهد.
برای اکثر بیمارانی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند، موفقیت در تصمیم‌گیری و مداخلات بالینی به صحت (accuracy) متغیرهای فیزیولوژیکی مختلف بستگی دارد که با استفاده از کاتتر شریانی از نمونه‌ها به دست آمده یا اندازه‌گیری می‌شوند. بنابراین، حفظ باز ماندن این کاتترها برای به دست آوردن اقدامات دقیق، به حداقل رساندن ناراحتی بیمار و کاهش هزینه‌های متحمل‌شده در زمانی که کاتتر مسدود شده نیاز به تعویض دارد، ضروری است. در مورد بهترین انتخاب پیرامون محتویات محلول شست‌وشوی کاتتر شریانی (هپارین یا سالین)، بین پزشکان عدم-قطعیت وجود دارد. استفاده از هپارین گران‌تر بوده و با خطرات قابل‌توجهی مانند خونریزی، حساسیت مفرط و ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (heparin-induced thrombocytopenia; HIT) همراه است.
هدف از این مرور، آن بود که نرمال سالین به اندازه هپارین در حفظ باز ماندن کاتترهای داخل-عروقی شریانی در بیماران بزرگسال بدون اختلال خونی، موثر و بی‌خطر است یا خیر.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (RCT) از طریق جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر شناسایی شدند: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) 2013، شماره 1، بخشی از کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE (Ovid؛ 1966 تا مارچ 2013)؛ EMBASE (Ovid؛ 1988 تا مارچ 2013) و CINAHL (1988 تا مارچ 2013)، با استفاده از استراتژی‌های خاصی که توسط متخصص جست‌وجو در گروه بی‌هوشی در کاکرین توصیه شدند. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و مطالعات شبه-تصادفی‌سازی‌شده بدون توجه به کورسازی یا زبان نگارش، که یک محلول شست‌وشوی کاتتر شریانی را شامل هر دوزی از هپارین در مقابل اینفیوژن نرمال سالین مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت روش‌شناسی (methodology) را غربال کرده و داده‌ها را از تمام مطالعات شناسایی‌شده استخراج کردند که معیارهای ورود پروتکل را داشتند.
در مجموع هفت مطالعه (606 شرکت‌کننده) معیارهای ورود را داشتند و پیامد اولیه مورد نظر را اندازه گرفتند. تمام مطالعات در معرض خطر نامشخص یا بالای سوگیری (bias) قرار داشتند. با توجه به درجه بالای ناهمگونی بالینی و آماری در مطالعات وارد شده، هیچ متاآنالیزی تکمیل نشد. نتایج حاصل از مطالعات فردی که هپارین را با دوز 1 تا 2 IU/ml تحت فشار مداوم مقایسه کردند، غیر-دقیق بوده و شواهد قطعی را از وجود تفاوت ارائه نمی‌دهند. تفاوت مشاهده شده با افزایش دوز هپارین تا 4 واحد بین‌المللی در میلی‌لیتر، فقط از یک مطالعه با حضور 30 شرکت‌کننده حاصل شد، و سطح کیفیت داده‌های گزارش‌شده پائین بود. به همین ترتیب، ثبات در ارزیابی و گزارش عوارض جانبی مانند هماتوم، عفونت در محل قرار دادن کاتتر و ایسکمی اندام، ضعیف بود. برای تائید روندهای مشاهده شده در نتایج تحقیقاتی که اکنون در متون علمی گزارش شده است، انجام تحقیقات بیشتر با معیارهای پیامد اولیه و ثانویه که به خوبی تعریف شوند و با استفاده از یک فرآیند نمونه‌برداری طبقه‌بندی شده که برای دوزهای مختلف هپارین که معمولا در عمل بالینی استفاده می‌شود، مطابقت داده شوند، مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.