انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis; NEC) یک بیماری گوارشی است که عمدتا نوزادان نارس را درگیر می‌کند. نوزادان مبتلا به NEC، می‌توانند به سرعت بسیار بدحال شده، و عوارض مختلف و حتی مرگ‌ومیر رخ دهند. علت NEC نامشخص بوده و احتمالا چند عاملی است، اما وجود یک عامل عفونی بسیار محتمل است. ترکیبات مختلف آنتی‌بیوتیکی معمولا به عنوان درمان در چنین نوزادانی استفاده می‌شوند. برخی رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی می‌توانند منجر به بروز عوارض جانبی دارویی و حتی مقاومت آنتی‌بیوتیکی شوند. نویسندگان این مطالعه، متون علمی پزشکی را برای تعیین بهترین ترکیب آنتی‌بیوتیکی در درمان این بیماری بررسی کردند. چهار مطالعه واجد شرایط شناسایی شدند و فقط دو مورد از آنها برای آنالیز مناسب بودند. هر دوی این مطالعات پیش از سال 1988 انجام شدند. این دو مطالعه شامل 62 نوزاد مبتلا به NEC بودند و یک رژیم آنتی‌بیوتیکی را با رژیم دیگر مقایسه کردند. هیچ تفاوتی میان دو گروه به دست نیامد. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که شواهد کافی برای توصیه به یک رژیم آنتی‌بیوتیکی خاص برای NEC وجود ندارد.
شواهد کافی برای توصیه به استفاده از یک رژیم آنتی‌بیوتیکی خاص در درمان NEC وجود نداشت. نگرانی‌هایی در مورد عوارض جانبی پس از استفاده از کلیندامایسین، مرتبط با ایجاد تنگی، وجود داشت. برای پرداختن به این موضوع، باید یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگ انجام شود.
اگرچه اتیولوژی دقیق بروز انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis; NEC) ناشناخته باقی مانده است، تحقیقات نشان می‌دهند که چند عاملی است؛ مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک احتمالی آن شامل نارس بودن نوزاد، ایسکمی روده، اختلال در یکپارچگی مخاط روده، تغذیه با شیر خشک، بار هیپراسمولار به روده، عفونت و جابه‌جاشدگی باکتریایی است. رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی مختلفی به‌طور گسترده‌ای در درمان NEC استفاده شده‌اند.
مقایسه اثربخشی رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی بر مرگ‌ومیر و نیاز به جراحی در نوزادان مبتلا به NEC.
جست‌وجوهایی در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین ، شماره 1، 2012)، بانک اطلاعاتی کارآزمایی‌های پری‌ناتال آکسفورد، MEDLINE (1966 تا فوریه 2012)، EMBASE (1980 تا فوریه 2012) و CINAHL (1982 تا فوریه 2012) انجام شدند.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که در آنها از رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی برای درمان NEC استفاده شدند.
واجد شرایط بودن مطالعات برای ورود توسط هر نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی شد. معیارها و روش‌های استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین برای ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌های واردشده استفاده شدند.
دو کارآزمایی معیارهای ورود را داشتند. Faix 1988 تعداد 42 نوزاد نارس را با تشخیص رادیولوژیکی NEC تصادفی‌سازی کرد. نوزادان برای دریافت آمپی‌سیلین و جنتامایسین داخل وریدی یا آمپی‌سیلین، جنتامایسین و کلیندامایسین داخل وریدی تصادفی‌سازی شدند. Hansen در سال 1980، 20 نوزاد مبتلا به NEC را برای دریافت آمپی‌سیلین و جنتامایسین داخل وریدی با یا بدون جنتامایسین روده‌ای تصادفی‌سازی کرد.
در مطالعه Faix 1988، هیچ تفاوت معنی‌داری از نظر آماری در مرگ‌ومیر (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.32 تا 3.83) یا سوراخ شدن روده (RR: 2.20؛ 95% CI؛ 0.45 تا 10.74) بین دو گروه وجود نداشت، اگرچه روندی به سمت نرخ بالاتر بروز تنگی در گروهی که کلیندامایسین دریافت کردند، دیده شد (RR: 7.20؛ 95% CI؛ 0.97 تا 53.36).
مطالعه Hansen 1980 تفاوت آماری معنی‌داری را در مرگ‌ومیر، سوراخ شدن روده یا تشکیل تنگی نشان نداد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.