مداخلات رفتاری برای ترویج استفاده از کاندوم و/یا اصلاح رفتارهای پرخطر جنسی HIV شامل مشاوره فردی، آموزش مهارت‌ها، راهبردهای مقابله، آموزش همتایان، و حمایت اجتماعی و آموزشی هستند. این مرور سیستماتیک از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، تاثیرات مداخلات رفتاری را بر ترویج استفاده از کاندوم میان زنان مبتلا به HIV، جمعیتی که در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به دیگر عفونت‌های مقاربتی (STIs) قرار دارند، ارزیابی کرد. بر اساس پنج مطالعه واجد شرایط، ما دریافتیم که مداخلات رفتاری که استفاده مداوم از کاندوم را در زنان HIV-مثبت ترویج می‌کنند، در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد یا حداقل حمایت مرتبط با HIV، تاثیر قابل توجهی بر پیامدها ندارند. با این حال، این یافته‌ها باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند، زیرا بر اساس چند کارآزمایی‌ها کوچک هستند که به‌طور خاص زنان HIV-مثبت را هدف قرار دادند. انجام تحقیقات جدید برای ارزیابی دستاوردهای بالقوه سلامت شخصی و عمومی که می‌تواند از ترکیبی از مداخلاتی که رفتار جنسی بی‌خطر را ترویج می‌کند و رویکرد کاهش آسیب را اتخاذ می‌کند، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، که نرخ ابتلا به HIV میان زنان همچنان بالاست، ناشی شود، مورد نیاز است.
متاآنالیز نشان می‌دهد که مداخلات رفتاری تاثیر کمی بر افزایش استفاده از کاندوم میان زنان HIV-مثبت دارد. با این حال، این یافته‌ها باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند، زیرا نتایج بر اساس چند کارآزمایی کوچک بودند که به‌طور خاص زنان HIV-مثبت را هدف قرار دادند. برای کاهش انتقال جنسی HIV میان این جمعیت، ما مداخلاتی را توصیه می‌کنیم که ترکیبی از ترویج استفاده از کاندوم، ارایه برنامه‌های تنظیم خانواده و مشاوره، و تلاش برای کاهش بار ویروسی میان زنان HIV-مثبت و شرکای آنها باشد (مثلا، ارایه درمان HAART). انجام تحقیقات جدیدی برای رسیدگی به نیازهای زنان HIV-مثبت، از جمله ارزیابی تاثیر مداخلاتی که رفتار جنسی بی‌خطرتر و رویکردهای کاهش آسیب را ترکیب می‌کنند، مورد نیاز است.
نرخ بالای عفونت HIV در زنان در سنین باروری عواقب چشمگیری برای سلامت شخصی و عمومی دارد. پروفیلاکسی حین مقاربت جنسی به شکل کاندوم موثرترین راه برای پیشگیری از انتقال STI و HIV بین افراد مبتلا به HIV بوده است.
بررسی اثربخشی مداخلات رفتاری در ترویج استفاده از کاندوم میان زنان مبتلا به HIV.
ما جست‌وجوی جامع متون علمی را در چندین بانک اطلاعاتی علمی، بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، و وب‌سایت‌های کنفرانس انجام دادیم تا مطالعاتی را که بین سال‌های 1980 و می 2010 انجام شدند و معیارهای انتخاب ما را برآورده کردند، شناسایی کنیم.
مطالعات در صورتی وارد آنالیز شدند که یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای بودند که تاثیرات مداخلات رفتاری را بر استفاده از کاندوم میان زنان HIV-مثبت بررسی کردند؛ حداقل یک پیامد رفتاری مرتبط با HIV (مانند ارایه گزارش از رابطه جنسی محافظت شده مقعدی، واژینال یا دهانی) یا پیامد بیولوژیکی (مثلا ابتلا به بیماری‌های مقاربتی (STIs)) را در نظر گرفتند؛ و سه ماه یا بیشتر پس از مداخله، پیگیری را انجام دادند. مطالعات بدون توجه به زبان یا وضعیت انتشار ارزیابی شدند.
ما از مدل‌های اثرات تصادفی (random effects) برای خلاصه کردن نسبت‌های شانس (ORs) استفاده کردیم که گروه‌های مداخله و کنترل را از نظر یک پیامد دو حالتی (dichotomous) (استفاده مداوم در برابر استفاده غیرمنسجم از کاندوم) مقایسه کردند. ما از نمودار قیفی (funnel plot) برای بررسی سوگیری انتشار (publication bias) و یک آماره χ 2 برای تست ناهمگونی (heterogeneity) استفاده کردیم. کیفیت روش‌شناسی (methodology) و شواهد به ترتیب از طریق معیارهای خطر سوگیری (bias) و سیستم درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) ارزیابی شدند.
پنج مطالعه اولیه که در مجموع روی 725 زن مبتلا به HIV تحقیق کردند، آنالیز شدند. متاآنالیز نشان داد که مداخلات رفتاری در مقایسه با مراقبت استاندارد یا حداقل مداخله حمایتی HIV، تاثیری بر افزایش استفاده از کاندوم میان زنان HIV-مثبت نداشت. این یافته در 3 (OR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.20؛ P=0.21)، 6 (OR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.40؛ P=0.83) و 12 (OR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.11؛ p=0.15) ماه پیگیری هم‌سو و سازگار بود. فقط یک مطالعه داده‌های کافی را برای آنالیز رابطه میان مداخلات رفتاری و بروز STI ارایه کرد. مطالعاتی که در این آنالیز گنجانده شدند، بر اساس معیارهای خطر سوگیری، خطر پائین سوگیری را نشان داد. با این حال، حجم نمونه در تمام مطالعات، ناکافی در نظر گرفته شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.