سوال مطالعه مروری
شواهد موجود را درباره تاثیرات آواز خواندن به‌عنوان یک درمان کمکی در درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به فیبروز سیستیک بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک به علت تولید موکوس ضخیم غیر-طبیعی در مجاری هوایی خود، در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های قفسه سینه هستند. پاک‌سازی مجاری هوایی بخش مهمی از مدیریت این بیماری است. بنابراین، افزایش گزارش‌های موردی نشان می‌دهد که ممکن است آواز خواندن بر عملکرد ریه و بالا بردن کیفیت زندگی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک تاثیرگذار باشد. با استفاده از روش‌های جست‌وجوی استاندارد گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین و جست‌وجوهای گسترده در بانک‌های اطلاعاتی و مقالات مرتبط، به دنبال کارآزمایی‌ها بودیم. این مطالعه، یک نسخه به‌روز شده از مروری است که قبلا منتشر شد.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا 07 ژانویه 2019.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری یک مطالعه را با 40 کودک مبتلا به فیبروز سیستیک در سنین هفت تا 17 سال وارد کرد. این مطالعه، مداخله آواز خواندن را که به‌طور خاص طراحی شده بود، با دیگر فعالیت‌های غیر-فیزیکی تفریحی مقایسه کرده، و کودکان برای قرار گرفتن در گروه آواز خواندن یا برنامه تفریحی به‌طور تصادفی انتخاب شدند. این مطالعه دو هفته به طول انجامید و کودکان بین شش و هشت هفته پیگیری شدند. مطالعه مذکور تاثیر آواز خواندن را بر قدرت عضلات تنفسی، کیفیت زندگی و تست‌های عملکرد ریه ارزیابی کرد.
نتایج کلیدی
شرکت‌کنندگان دو گروه آواز و فعالیت‌های تفریحی، بهبودی نسبی را در اندازه‌گیری کیفیت زندگی گزارش کردند. شرکت‌کنندگان در گروه آواز، افزایش بیشتری را در حداکثر فشار بازدمی (یک ملاک جایگزین برای تست قدرت عضلات تنفسی) نشان دادند، در حالی که برای شرکت‌کنندگان در گروه تفریحی اینگونه نبود. عوارض جانبی گزارش نشدند. در حال حاضر شواهد کافی برای بررسی تاثیر آواز خواندن بر پیامدهای بالینی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک وجود ندارد. انجام مطالعات آینده با استفاده از روش‌های قوی برای ارزیابی اثرات احتمالی آواز برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
مطالعه وارد شده با تعداد کم شرکت‌کنندگان (فقط 51 شرکت‌کننده ثبت‌نام کرده و فقط 40 آنالیز شدند) و میزان بالای انصراف (21%) محدود شدند. این احتمال وجود دارد که افراد جوانی در مطالعه وارد شدند که مشتاق به خواندن بودند و این موضوع می‌تواند بر نتایج مطالعه تاثیر گذاشته است.
شواهد کافی برای تعیین اثرات آواز خواندن بر کیفیت زندگی یا بر پارامترهای تنفسی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک وجود ندارد. با این حال، علاقه روبه‌رشدی درباره درمان‌های غیر-دارویی برای فیبروز سیستیک وجود دارد و ممکن است محققان مایل به انجام بررسی‌های بیشتر درباره تاثیر این درمان ارزان بر عملکرد تنفسی و سلامت روانی بیماران باشند.
فیبروز سیستیک (cystic fibrosis; CF)، یک بیماری ژنتیکی موروثی و تهدیدکننده حیات است که بر ارگان‌های مهم تاثیر می‌گذارد. مدیریت فیبروز سیستیک شامل یک رژیم درمانی روزانه چند-وجهی است که دربرگیرنده تکنیک‌های پاک‌سازی مجاری هوایی، آنزیم‌های پانکراس و دیگر داروها هستند. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که انطباق با این درمان فشرده، به ویژه میان نوجوانان، ضعیف است. به دلیل ماهیت و عواقب ناشی از این بیماری و تقاضای مداوم برای درمان، بسیاری از افراد مبتلا به فیبروز سیستیک دارای کیفیت پائین زندگی هستند. گزارش‌های موردی نشان می‌دهند که ممکن است آواز خواندن یک ورزش مناسب برای کل سیستم تنفسی و وسیله‌ای برای بیان احساس باشد که به‌نوبه‌خود می‌تواند کیفیت زندگی را افزایش دهد. این مطالعه، یک نسخه به‌روز شده از مروری است که قبلا منتشر شد.
بررسی تاثیرات آواز خواندن به‌عنوان درمان کمکی در کنار درمان استاندارد بر کیفیت زندگی، موربیدیتی، قدرت عضلانی تنفسی و عملکرد ریوی کودکان و بزرگسالان مبتلا به فیبروز سیستیک.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین را جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 07 ژانویه 2019.
همچنین بانک‌های اطلاعاتی اصلی طب مکمل مرتبط، و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، خلاصه مقالات کنفرانس‌های مرتبط و مجلات را به صورت دستی گشتیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 28 مارچ 2019.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آن‌ها آواز خواندن (به عنوان یک مداخله کمکی) با یک مداخله کنترل (به عنوان مثال، بازی‌های کامپیوتری یا انجام فعالیت‌های صنایع دستی) یا با گروه بدون آواز خواندن در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مقایسه شدند.
نتایج جست‌وجوها بر اساس معیارهای از پیش تعیین‌شده برای ورود بررسی شدند. فقط یک کارآزمایی واجد شرایط برای تجزیهوتحلیل در دسترس بود.
از آنجا که فقط یک مطالعه کوچک (n = 40) انتخاب شد، نتوانستیم هیچ متاآنالیزی (meta-analysis) را انجام دهیم. مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده دارای طراحی موازی بود و در دو بیمارستان کودکان در استرالیا انجام شد. مطالعه مذکور اثرات برنامه آواز خواندن را بر کیفیت زندگی و قدرت عضلات تنفسی در کودکان بستری مبتلا به فیبروز سیستیک ارزیابی کرد (متوسط سن: 11.6 سال؛ 35% مرد). در حالی که افراد در گروه آواز خواندن، در هشت جلسه مجزای آواز خواندن شرکت کردند، گروه کنترل در فعالیت‌های تفریحی مورد نظر مانند بازی‌های کامپیوتری یا تماشای فیلم مشارکت داشتند. این مطالعه دارای محدودیت اندازه کوچک نمونه (51 شرکت‌کننده) و میزان بالای انصراف از ادامه مطالعه (21%) بود.
تفاوت معنی‌داری بین دو گروه هم پس از پایان مداخله و هم در دوره پیگیری وجود نداشت؛ اگر چه پس از پایان درمان، بهبودی در برخی دامنه‌های کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه Cystic Fibrosis Questionnaire-Revised (به عنوان مثال، حوزه عاطفی، اجتماعی و نشاط) برای هر دو گروه کنترل و آواز مشاهده شد. برای شاخص‌های قدرت عضلات تنفسی، فشار بازدمی حداکثری در دوره پیگیری (شش تا هشت هفته پس از پایان مداخله) در گروه آواز بالاتر بود، میانگین تفاوت میانگین (MD): 25.80 (95% فاصله اطمینان (CI): 5.94 تا 45.66). تفاوت معنی‌داری از نظر آماری بین دو گروه برای دیگر پارامترهای عملکرد تنفسی (حداکثر فشار دمی، اسپیرومتری (spirometry)) چه پس از پایان مداخله و چه در دوره پیگیری وجود نداشت. هیچ موردی از عوارض جانبی در گروه آواز مشاهده نشد؛ عوارض جانبی گروه کنترل در مقاله گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.