سوال مطالعه مروری
ما شواهد را در مورد استفاده از عوامل دارویی برای کمک به آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان عفونت‌های ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک بررسی کردیم.
پیشینه
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک از عفونت در ریه‌های خود رنج می‌برند زیرا ترشحات ضخیمی تولید می‌کنند که باعث رشد باکتری‌ها در آنها می‌شود. این عفونت‌ها غالبا توسط باکتری‌های غیرمعمول، از جمله سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) ایجاد شده و در برابر درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم می‌شوند. عفونت طولانی‌مدت باعث کاهش کیفیت زندگی فرد و عملکرد ریه آنها می‌شود. در حال حاضر هیچ نوع آنتی‌بیوتیک جدیدی وجود ندارد که از نوع جدیدی از عملکرد استفاده کند. نیاز به ارتقای عوامل دارویی جدید - کمک کننده به آنتی‌بیوتیک - برای کار در کنار آنتی‌بیوتیک‌ها، به منظور ایجاد حساسیت بیشتر در باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها یا کمک به سیستم ایمنی بدن، و ایجاد تداخل در شکل‌گیری کلونی‌های باکتری در ریه‌ها، احساس می‌شود.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز هستند: 16 ژانویه 2020.
ویژگی‌های کارآزمایی
این مرور شامل هشت کارآزمایی با 350 فرد مبتلا به فیبروز سیستیک، در سنین 5 تا 54 سال است. کارآزمایی‌ها، ترکیبات مختلف کمک کننده به آنتی‌بیوتیک (بتاکاروتن (یک کارآزمایی)، سیر (یک کارآزمایی)، عامل بیولوژیکی (دو کارآزمایی)، نیتریک اکسید (دو کارآزمایی) و زینک (دو کارآزمایی)) را با دارونما (placebo) (ماده‌ای که حاوی هیچ دارویی نیست) مقایسه کرده و افراد به صورت تصادفی وارد گروه درمان یا دارونما شدند. کارآزمایی‌ها از دو روز تا یک سال به طول انجامیدند.
نتایج کلیدی
هیچ یک از این درمان‌ها در مقایسه با دارونما، منجر به طولانی‌تر شدن زمان سپری شده تا شعله‌ور شدن بعدی بیماری ریوی نشد. برای دیگر معیارهایی هم که بررسی کردیم (عملکرد ریه، عوارض جانبی، کیفیت زندگی یا تعداد عفونت‌ها)، هیچ تفاوتی بین افراد دریافت کننده داروی کمکی و دارونما دیده نشد. همه کارآزمایی‌ها اثرات جانبی درمان را اندازه‌گیری کردند اما عمدتا خفیف بوده و هم در افرادی رخ دادند که تحت درمان قرار گرفتند و هم کسانی که دارونما دریافت کردند.
هیچکدام از روش‌های درمانی که برای تقویت عملکرد آنتی‌بیوتیک‌ها پیدا کردیم، مزیت قابل‌توجهی را از نظر عملکرد ریه، نرخ عفونت یا کیفیت زندگی نشان ندادند. قبل از اینکه بتوانیم استفاده روتین را از هر یک از این روش‌های درمانی توصیه کنیم، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری لازم است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد از بسیار پائین تا متوسط متغیر بودند، اما ما آنها را در کل پائین در نظر گرفتیم. این قضاوت‌ها براساس تعداد اندک کارآزمایی‌هایی بود که به هر یک از درمان‌های کمکی مختلف نگاه کردند و بدان معناست که نتوانستیم نتایج را ترکیب کنیم. کیفیت نیز تحت تأثیر تعداد اندک افرادی قرار گرفت که وارد مطالعات شدند.
ما نتوانستیم یک درمان ادجوانت آنتی‌بیوتیک را شناسایی کنیم که بتوانیم آن را برای درمان عفونت ریوی در مبتلایان به فیبروز سیستیک پیشنهاد دهیم. ظهور باکتری‌هایی که به‌طور فزاینده‌ای مقاوم هستند، اتکای تنها را به آنتی‌بیوتیک‌ها برای تیم‌های فیبروز سیستیک به چالش می‌کشاند. نیاز به کشف استراتژی‌های جایگزین، مانند استفاده از روش‌های درمانی کمکی، وجود دارد. انجام تحقیقات بیشتر برای ارائه گزینه‌های درمانی آینده مورد نیاز است.
فیبروز سیستیک یک بیماری چند-سیستمی است که مشخصه آن، تولید ترشحات ضخیمی است که باعث وقوع عفونت مکرر ریوی، غالبا با باکتری‌های غیرمعمول، می‌شود. این وضعیت منجر به تخریب ریه و در نهایت مرگ بیمار در اثر نارسایی تنفسی می‌شود. هیچ آنتی‌بیوتیک در حال توسعه‌ای وجود ندارد که یک روش جدید عملکرد داشته باشد و بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های فعلی، در ریشه‌کن کردن باکتری‌ها پس از تثبیت عفونت مزمن، بی‌اثر هستند. استفاده از داروهای ادجوانت آنتی‌بیوتیک - درمان‌هایی که به تسلیم کردن ارگانیسم با حساس‌تر کردن آن به حمله آنتی‌بیوتیک‌ها یا سیستم ایمنی بدن میزبان، یا با کاهش بیماری‌زایی آن یا کشتن آن با روش‌های دیگر، کمک می‌کند، پیشرفت درمانی قابل‌توجهی خواهد بود. این یک به‌روزرسانی از مرور منتشر شده قبلی است.
تعیین اینکه ادجوانت‌های آنتی‌بیوتیک باعث بهبود پیامد بالینی و میکروبیولوژیکی عفونت ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک می‌شوند یا خیر.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک در کاکرین را جست‌وجو کردیم که شامل جست‌وجوها در بانک‌های اطلاعاتی و جست‌وجوی دستی در مجلات و کتاب چکیده مقالات کنفرانس‌های مرتبط بود.
تاریخ آخرین جست‌وجو: 16 ژانویه 2020.
ما همچنین MEDLINE (همه سال‌ها) را در 14 فوریه 2019 و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام را در 6 اپریل 2020 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده دربرگیرنده استفاده از نوعی درمان با مکانیسم عملکرد کمک به آنتی‌بیوتیک، در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان، برای مبتلایان به فیبروز سیستیک.
دو نفر از نویسندگان به‌طور مستقل از هم، داده‌های به دست آمده از کارآزمایی‌های شناسایی شده را ارزیابی و استخراج کردند.
ما 42 کارآزمایی را شناسایی کردیم که از این میان، هشت (350 شرکت‌کننده) کارآزمایی وارد شدند که درمان‌های ادجوانت آنتی‌بیوتیک را مورد بررسی قرار دادند. دو کارآزمایی دیگر در حال انجام و پنج مورد در انتظار طبقه‌بندی هستند. کارآزمایی‌های وارد شده به بررسی β- کاروتن (یک کارآزمایی، 24 شرکت‌کننده)، سیر (یک کارآزمایی، 34 شرکت‌کننده)، KB001-A (یک آنتی‌بادی مونوکلونال) (دو کارآزمایی، 196 شرکت‌کننده)، نیتریک اکسید (دو کارآزمایی، 30 شرکت‌کننده) و مکمل زینک (دو کارآزمایی، 66 شرکت‌کننده) پرداختند. کارآزمایی‌های زینک فقط روی کودکان انجام شدند، در حالی که کارآزمایی‌های باقی‌مانده هم بزرگسالان و هم کودکان را جذب کردند. سه کارآزمایی در اروپا، یک مورد در آسیا و چهار مورد در ایالات متحده انجام شدند.
سه مورد از مداخلات، پیامد اولیه ما را که تشدیدهای حملات ریوی بودند، اندازه‌گیری کردند (β-کاروتن، تفاوت میانگین (MD): 8.00- (95% فاصله اطمینان (CI): 18.78- تا 2.78)؛ KB001-A، خطر نسبی (RR): 0.25؛ (95% CI؛ 0.03 تا 2.40)؛ مکمل زینک، RR؛ 1.85 (95% CI؛ 0.65 تا 5.26). β-کاروتن و KB001-A ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تعداد تشدیدهای حملات ریوی ایجاد کنند (شواهد با کیفیت پائین)؛ در حالیکه با توجه به وجود شواهدی با کیفیت متوسط، دریافتیم که زینک احتمالا هیچ تفاوتی را روی این پیامد ایجاد نمی‌کند.
عملکرد تنفسی در تمامی کارآزمایی‌های وارد شده اندازه‌گیری شد. β-کاروتن و نیتریک اکسید ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در حجم اجباری بازدمی در یک ثانیه (FEV1) ایجاد کنند (شواهد با کیفیت پایین)، در حالی که سیر احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت روی FEV1 خواهد داشت (شواهد با کیفیت متوسط). مشخص نیست که زینک یا KB001-A باعث بهبود FEV1 می‌شوند یا خیر، زیرا قطعیت این شواهد بسیار پائین است.
تعداد اندکی از عوارض جانبی در طول تمامی مداخلات مختلف مشاهده شد و عوارض جانبی که گزارش شدند، خفیف بوده یا ارتباطی با درمان نداشتند (کیفیت شواهد از خیلی پائین تا متوسط).
یکی از کارآزمایی‌ها (169 شرکت‌کننده) با مقایسه KB001-A و دارونما، زمان سپری شده را تا نیاز به دوره بعدی درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها گزارش کرد؛ نتایج نشان دادند که احتمالا هیچ تفاوتی بین گروه‌ها وجود ندارد، HR؛ 1.00 (95% CI؛ 0.69 تا 1.45) (شواهد با کیفیت متوسط). کیفیت زندگی فقط در دو کارآزمایی KB001-A گزارش شد، که نشان داد ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین KB001-A و دارونما وجود داشته باشد (شواهد با کیفیت پائین). میکروبیولوژی خلط در کارآزمایی‌های KB001-A و اکسید نیتریک (چهار کارآزمایی) اندازه‌گیری و گزارش شد. شواهدی با کیفیت بسیار پائین در مورد کاهش عددی در تراکم سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) با KB001-A وجود داشت، اما معنی‌دار نبود. دو کارآزمایی که به بررسی اثرات نیتریک اکسید پرداختند، از کاهش قابل توجه در استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) و تقریبا قابل توجه در سودوموناس آئروژینوزا خبر دادند، اما کیفیت این شواهد مجددا بسیار پائین است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.