درد عضلانی تاخیری معمولا پس از ورزش و فعالیت ورزشی ایجاد می‌شود. غوطه‌وری در آب سرد (cold-water immersion) که شامل غوطه‌ور شدن افراد در آب در دمای کمتر از 15 درجه سانتی‌گراد می‌شود، گاهی برای مدیریت درد عضلانی پس از ورزش و تسریع در زمان بهبودی استفاده می‌شود.
مرور ما شامل 17 کارآزمایی کوچک بود، که در مجموع 366 شرکت‌کننده را وارد کردند. سطح کیفیت مطالعه پائین بود. چهارده کارآزمایی، غوطه‌وری در آب سرد را پس از ورزش، با درمان «غیرفعال» شامل استراحت یا عدم درمان مقایسه کردند. دما، مدت و فراوانی غوطه‌وری در آب سرد، میان کارآزمایی‌های مختلف و همچنین تمرینات و شرایط، متفاوت بودند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد غوطه‌ور شدن در آب سرد در مقایسه با درمان «غیرفعال»، درد عضلانی را در 24، 48، 72 و حتی در 96 ساعت پس از ورزش کاهش می‌دهد. شواهد محدودی از چهار کارآزمایی نشان داد که شرکت‌کنندگان معتقد بودند غوطه‌وری در آب سرد باعث بهبودی/کاهش خستگی بلافاصله پس از آن شد. اکثر کارآزمایی‌ها عوارض مربوط به غوطه‌وری در آب سرد را در نظر نگرفتند و بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که مشکلی را ایجاد کرد یا خیر. فقط داده‌های محدودی برای مقایسه‌های دیگر غوطه‌وری در آب سرد در مقابل غوطه‌وری در آب گرم یا متضاد (جایگزین گرم/سرد)، دویدن سبک و استفاده از جوراب‌های فشرده وجود داشت. هیچ‌یک از آنها تفاوت مهمی را میان مداخلات مورد مقایسه نشان ندادند.
در حالی که شواهد نشان می‌دهد غوطه‌وری در آب سرد باعث کاهش درد عضلانی تاخیری پس از ورزش می‌شود، روش مطلوب غوطه‌وری در آب سرد و بی‌خطری (safety) آن مشخص نیست.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه غوطه‌ور شدن در آب سرد در مقایسه با مداخلات غیرفعال شامل استراحت یا عدم انجام مداخله، درد عضلانی دیررس پس از ورزش را کاهش می‌دهد. شواهد کافی برای نتیجه‌گیری در مورد پیامدهای دیگر یا مقایسه‌های دیگر وجود نداشت. اکثر کارآزمایی‌ها نظارت فعالی را بر عوارض جانبی از پیش تعریف‌شده انجام ندادند. انجام تحقیقات بیشتر با کیفیت بالا و گزارش‌دهی خوب در این زمینه مورد نیاز است.
از استراتژی‌های متعددی با هدف پیشگیری یا به حداقل رساندن شروع درد عضلانی با تاخیر و خستگی پس از ورزش استفاده می‌شوند. در حال حاضر، غوطه‌وری در آب سرد (cold-water immersion)، در دمای آب کمتر از 15 درجه سانتی‌گراد، یکی از محبوب‌ترین استراتژی‌های مداخله‌ای است که پس از ورزش استفاده می‌شود.
تعیین تاثیرات غوطه‌وری در آب سرد در مدیریت بالینی درد عضلانی پس از ورزش.
در فوریه 2010، پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( کتابخانه کاکرین، 2010، شماره 1)، MEDLINE؛ EMBASE؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health (CINAHL)؛ نمایه و آرشیو پرستاری بریتانیا (BNI)؛ و Physiotherapy Evidence Database (PEDro)را جست‌وجو کردیم. از سوی دیگر، فهرست منابع مقالات را بررسی کرده، مجلات و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را به صورت دستی جست‌وجو کرده، و با متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم.
در نوامبر 2011، جست‌وجوهای انجام‌شده در CENTRAL (2011، شماره 4)، MEDLINE (تا هفته 3 نوامبر 2011)، EMBASE (تا هفته 46 سال 2011) و CINAHL (تا 28 نوامبر 2011) را به‌روز کرده تا مقالات جدیدتر را بررسی کنیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده که تاثیر استفاده از غوطه‌وری در آب سرد را پس از ورزش با موارد زیر مقایسه کردند: مداخله غیرفعال (استراحت/عدم انجام مداخله)، غوطه‌وری کنتراست، غوطه‌وری در آب گرم، بهبودی فعال، فشرده‌سازی، یا مدت/دوز متفاوت از غوطه‌وری در آب سرد. پیامدهای اولیه، درد (درد عضلانی) یا تندرنس (درد هنگام لمس)، و بهبودی ذهنی (بازگشت به فعالیت‌های قبلی بدون داشتن علامت یا نشانه) بودند.
سه نویسنده به‌طور مستقل از هم کیفیت مطالعه را بررسی و داده‌ها را استخراج کردند. برخی از داده‌ها پس از مکاتبه با نویسنده مسوول به دست آمدند یا از نمودارها در گزارش‌های کارآزمایی گرفته شدند. هرجا که ممکن بود، داده‌ها با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) در هم ادغام شدند.
هفده کارآزمایی کوچک، با مجموع 366 شرکت‌کننده، وارد شدند. سطح کیفیت مطالعه پائین بود. دما، مدت و فراوانی غوطه‌وری در آب سرد، میان کارآزمایی‌های مختلف و همچنین تمرینات و شرایط، متفاوت بودند. اکثر مطالعات نتوانستند نظارت فعال را بر عوارض جانبی از پیش تعریف شده گزارش کنند.
چهارده مطالعه غوطه‌وری در آب سرد را با مداخله غیرفعال مقایسه کردند. نتایج تجمیع‌شده برای درد عضلانی، تاثیرات مثبت غوطه‌وری در آب سرد را پس از ورزش در پیگیری‌های 24 ساعت (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.55-؛ 95% CI؛ 0.84- تا 0.27-؛ 10 کارآزمایی)، 48 ساعت (SMD: -0.66؛ 95% CI؛ 0.97- تا 0.35-؛ 8 کارآزمایی)، 72 ساعت (SMD: -0.93؛ 95% CI؛ 1.36- تا 0.51-؛ 4 کارآزمایی) و 96 ساعت (SMD: -0.58؛ 95% CI؛ 1.00- تا 0.16-؛ 5 کارآزمایی) نشان دادند که از نظر آماری معنی‌دار بودند. این نتایج ناهمگون بودند. آنالیز‌های اکتشافی زیرگروه نشان دادند که مطالعات با استفاده از طراحی‌های متقاطع (cross-over) یا تمرین‌های مبتنی بر دویدن، تاثیرات بسیار بیشتری را به نفع غوطه‌وری در آب سرد گزارش کردند. نتایج تجمیع‌شده از دو مطالعه نشان دادند که گروه‌های غوطه‌وری در آب سرد، رتبه بسیار پائین‌تری را بلافاصله پس از پایان مداخله در خستگی به دست آوردند (MD: -1.70؛ 95% CI؛ 2.49- تا 0.90-؛ مقیاس 10 واحدی، بهترین تا بدترین)، و به‌طور بالقوه رتبه‌بندی بهبودی فیزیکی بهتری داشتند (MD: 0.97؛ 95% CI؛ 0.10- تا 2.05؛ مقیاس 10 واحدی، بدترین تا بهترین).
پنج مطالعه غوطه‌وری در آب سرد را با غوطه‌وری کنتراست مقایسه کردند. داده‌های تجمیع‌شده برای درد، شواهدی را مبنی بر وجود تفاوت میان دو گروه در چهار دوره زمانی پیگیری (بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از درمان) نشان ندادند. در چهار مطالعه که غوطه‌وری در آب سرد را با آب گرم مقایسه کردند، یافته‌های مشابهی برای آنالیز‌های تجمیع‌شده در پیگیری‌های 24، 48 و 72 ساعت به دست آمدند. کارآزمایی‌ها تکی فقط غوطه‌وری در آب سرد را به ترتیب با بهبودی فعال، فشرده‌سازی و دوز دوم غوطه‌وری در آب سرد در 24 ساعت مقایسه کردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.