موضوع چیست؟
خطر زایمان زودرس حتی پس از درمان موضعی سرطان سرویکس، بالاست، با این حال، درباره بررسی تاثیر درمان بر پیامدهای باروری و بارداری زودهنگام به دنبال درمان، مطالعات پژوهشی کمی وجود دارد.
هدف مرور
هدف مرور حاضر بررسی این موضوع بود که درمان این نوع سرطان - نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس (cervical intra-epithelial neoplasia; CIN) بر شانس پیامدهای بارداری یا لقاح موفق در سه ماهه اول و دوم (کمتر از 24 هفته بارداری) تاثیر نامطلوب می‌گذارد یا خیر.
یافته‌های اصلی چه هستند؟
تمام مطالعاتی را که در آنها پیامدهای باروری و بارداری زودهنگام در زنان مبتلا به CIN تحت درمان موضعی، در برابر زنان درمان نشده ارزیابی شده بود، وارد کردیم. تعداد پانزده مطالعه، طبق معیارهای ورود، مناسب تشخیص داده شدند.
پیامدهای باروری
نتایج نشان می‌دهد که درمان موضعی سرویکس، نمی‌تواند تاثیر منفی بر توانایی لقاح داشته باشد، در واقع نرخ کلی بارداری، در گروه زنان درمان شده در مقایسه با زنان درمان نشده بالاتر بود (43% در برابر 38%). هیچ تفاوتی در نرخ بارداری در زنانی که قصد بارداری داشتند (88% در زنان درمان شده در برابر 95% در زنان درمان نشده) یا در تعداد زنانی که برای بارداری به بیش از 12 ماه زمان نیاز داشتند (15% در زنان درمان شده در برابر 9% در زنان درمان نشده)، وجود نداشت.
پیامدهای بارداری زودهنگام
نرخ سقط جنین، در کل (کمتر از 24 هفته بارداری) و در سه ماهه اول (کمتر از 12 هفته بارداری) متفاوت نبود. با این حال، نرخ سقط جنین در سه ماهه دوم (بین 12 و 24 هفته بارداری) در زنان، در گروه بعد از درمان، به طور قابل توجهی نسبت به گروه کنترل درمان نشده (1.6% در برابر 0.4%) بالاتر بود. نرخ بارداری خارج رحمی و بارداری خاتمه یافته برای زنان درمان شده در برابر زنان درمان نشده نیز بالاتر بود.
کیفیت شواهد
نتایج به دست آمده، باید با احتیاط تفسیر شوند، زیرا مطالعات وارد شده، کوچک و دارای طراحی متفاوت هستند. بسیاری از مطالعات دارای کیفیت پائین و به صورت گذشته‌نگر بودند (بررسی اطلاعات از پیش رکورد شده). بررسی تاثیر روش‌های مختلف درمان و اندازه بافت برداشتهش شده (یعنی طول cone) امکان‌پذیر نبود.
نتیجه‌گیری‌ها چه هستند؟
نتایج نشان می‌دهد که درمان CIN، اثر نامطلوبی بر شانس لقاح موفق نمی‌گذارد، اگرچه درمان با افزایش خطر سقط جنین در سه ماهه دوم در ارتباط است. این نتیجه‌گیری‌ها با توجه به این که کیفیت مطالعات وارد شده در سطح پائین یا بسیار پائین بود، باید با احتیاط تفسیر شوند. پژوهش‌های آینده باید تاثیر مربوط به نرخ یا وسعت درمان و روش درمان مورد استفاده را نیز بررسی کند.
نتایج متاآنالیز حاضر نشان می‌دهد که درمان CIN، تاثیر نامطلوبی بر باروری نمی‌گذارد، اگرچه درمان با افزایش خطر سقط جنین در سه ماهه دوم همراه بود. با توجه به این که در اکثر مطالعات وارد شده در این مرور، غیر-تصادفی‌سازی شده بوده و دارای کیفیت پائین یا بسیار پائین بودند و بنابراین در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند، نتایج به دست آمده، باید با احتیاط تفسیر شوند. پژوهش‌ها باید ساز و کارهایی را شناسایی کنند که ممکن است خطر سقط جنین را در اواسط سه ماهه دوم افزایش دهد و این تاثیر بر درمان را بر اساس طول cone و روش درمان مورد استفاده، طبقه‌بندی کنند.
نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس (cervical intraepithelial neoplasia; CIN) غالبا در زنان جوان در سن باروری رخ می‌دهد. اگرچه مطالعات متعددی تاثیر احتمالی درمان محافظه‌کارانه سرویکس را بر پیامدهای زایمانی گزارش کرده‌اند، شواهد بسیار کمی درباره پیامدهای باروری و بارداری بعد از درمان وجود دارد.
این مرور به منظور بررسی تاثیر درمان سرویکس در CIN (به صورت اکسیزیون (excisional) یا ابلیتیو (ablative)) روی پیامدهای باروری و بارداری زودهنگام انجام گرفته است.
در ژانویه 2015 بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان‌های مربوط به زنان در کاکرین (Cochrane Gynaecological Cancer Specialised Register)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTAL؛ شماره 12؛ کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ 2014)؛ MEDLINE (تا هفته 3 نوامبر 2014) و EMBASE (تا هفته 52 سال 2014).
این مرور شامل تمام مطالعات انجام شده درباره پیامدهای باروری و بارداری زودهنگام (بارداری کمتر از 24 هفته) در زنان با سابقه CIN (به صورت اکسیزیون یا ابلیتیو) نسبت به زنانی است که درمانی دریافت نکرده بودند.
مطالعات با توجه به روش درمان و نقطه پایانی باروری یا بارداری زودهنگام طبقه‌بندی شدند. خطرات نسبی (RR) تجمعی و 95% فواصل اطمینان (CI) با استفاده از مدل اثرات-تصادفی محاسبه و ناهمگونی بین مطالعات نیز با استفاده از آماره I2 ارزیابی شد. دو نویسنده مرور (MK؛ AM) به طور مستقل از هم، واجد شرایط بودن مقالات بازیابی شده و خطر سوگیری (bias) آنها را ارزیابی کردند. این دو نویسنده مرور، نتایج خود را با یکدیگر مقایسه کرده و هرگونه اختلاف را درباره نتایج با بحث حل کردند. در مواردی که توافق حاصل نشد، از سومین نویسنده مرور (MA) به منظور حصول توافق کمک گرفته شد.
تعداد پانزده مطالعه (2,223,592 شرکت‌کننده؛ 25,008 فرد درمان شده و 2,198,584 درمان نشده) که با استفاده از جست‌وجوی منابع علمی انجام شده دارای معیارهای ورود به مرور بودند، شناسایی شد. نتایج حاصل از انجام متاآنالیز (meta-analysis) نشان داد که دریافت درمان CIN، تاثیر منفی بر احتمال لقاح ندارد. نرخ کلی بارداری برای گروهی از زنان که درمان دریافت کرده بودند (43%) در برابر زنانی که هیچ درمانی دریافت نکرده بودند (38%) بالاتر بود (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.64؛ 4 مطالعه؛ 38,050 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، البته ناهمگونی بین مطالعات، قابل توجه بود (0.01 > P). نرخ بارداری در زنان درمان شده و درمان نشده که قصد بارداری داشتند، (88% در برابر 95%؛ RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.08؛ 2 مطالعه؛ 70 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، هم‌چنین، تعداد زنانی که برای بارداری به بیش از 12 ماه زمان نیاز داشتند (14% در برابر 9%؛ RR: 1.45؛ 95% CI؛ 0.89 تا 2.37؛ 3 مطالعه؛ 1348 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین) متفاوت نبود. اگر چه نرخ کلی سقط جنین (4.6% در برابر 2.8%؛ RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.21؛ 10 مطالعه؛ 39,504 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین) و نرخ سقط جنین در سه ماهه اول (9.8% در برابر 8.4%؛ RR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.69؛ 4 مطالعه؛ 1103 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین) برای دو گروه زنان درمان شده و درمان نشده، یکسان بود، اما گروه دریافت کننده درمان CIN با افزایش خطر سقط جنین در سه ماهه دوم همراه بود (1.6% در برابر 0.4%؛ RR: 2.60؛ 95% CI؛ 1.45 تا 4.67؛ 8 مطالعه؛ 2,182,268 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین). علاوه براین، تعداد بارداری‌های خارج رحمی (1.6% در برابر 0.8%؛ RR: 1.89؛ 95% CI؛ 1.50 تا 2.39؛ 6 مطالعه؛ 38,193 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و بارداری خاتمه یافته ( 12.2% در برابر 7.4%؛ RR: 1.71؛ 95% CI؛ 1.31 تا 2.22؛ 7 مطالعه؛ تعداد 38,208 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین) در گروه زنان دریافت کننده درمان، بالاتر بود.
باید توجه داشت که این نتایج با احتیاط تفسیر شوند. مطالعات وارد شده، اغلب کوچک و دارای طراحی ناهمگون بودند. بسیاری از این مطالعات به صورت گذشته‌نگر و دارای کیفیت پائین و یا بسیار پائین بودند (ارزیابی بر اساس روش درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE))، به همین دلیل مستعد داشتن سوگیری (bias) بودند. تجزیهوتحلیل زیر-گروه برای روش‌های درمانی به صورت مجزا و مقایسه گروه‌ها و هم‌چنین انجام آنالیز برای طبقه‌بندی کردن بر اساس طول cone، امکان‌پذیر نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.