سوال مطالعه مروری
بهترین راه برای خارج کردن عدسی در جراحی آب مروارید، به خصوص در کشورهای کم‌درآمد چیست؟
این مرور دو روش را برای خارج کردن لنز در نظر می‌گیرد. در جراحی با برش کوچک دستی (manual small incision surgery; MSICS)T عدسی شکسته شده و از طریق یک برش کوچک برداشته می‌شود. در خارج کردن آب مروارید خارج کپسولی (extracapsular cataract extraction; ECCE) عدسی از طریق یک برش بزرگتر خارج می‌شود. ECCE روش استاندارد انجام جراحی آب مروارید در کشورهای کم‌درآمدتر است.
پیشینه
با مسن‌تر شدن افراد، لنزهای درون چشمی می‌توانند کدر شوند؛ به این وضعیت کاتاراکت (cataract) یا آب مروارید می‌گوییم. این وضعیت علت اصلی نابینایی را در جهان تشکیل می‌دهد. بینایی را می‌توان با انجام جراحی برای برداشتن عدسی کدرشده بازیابی کرد. لنز با یک لنز پلاستیکی جایگزین می‌شود. این روش به عنوان لنز داخل چشمی (intraocular lens) یا IOL شناخته می‌شود.
ویژگی‌‌های مطالعه
سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را پیدا کردیم. جست‌وجوها تا 23 سپتامبر 2014 به‌روز هستند.
در مجموع 953 فرد مبتلا به آب مروارید مرتبط با سن در هند و نپال به‌طور تصادفی به MSICS و ECCE در این کارآزمایی‌ها اختصاص داده شدند.
نتایج کلیدی
داده‌های مربوط به هزینه محدود بودند. افرادی که لنز آنها با MSICS برداشته شد، احتمال بیشتری داشت که به دید عملکردی خوبی دست یابند، با این حال، به‌طور کلی بیش از 50% از افراد در این دو مطالعه به دید عملکردی خوبی دست یافتند. 1.2% از افرادی که در دو کارآزمایی وارد شدند، پس از جراحی با بهترین دید اصلاح‌شده کمتر از 6/60، پیامد ضعیفی داشتند. هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت میان دو گروه با توجه به این پیامد وجود نداشت. آستیگماتیسم ناشی از جراحی با روش ECCE نسبت به MSICS در دو کارآزمایی که این پیامد را گزارش کردند، شایع‌تر بود. در یک مطالعه، عوارض حین و پس از جراحی در گروه MSICS بیشتر رخ داد. یک مطالعه گزارش داد که هزینه‌های دو روش مشابه بودند.
کیفیت شواهد
سطح کیفیت شواهد در حد پائین یا بسیار پائین در نظر گرفته شد. فقط سه مطالعه وجود داشته و به دلیل وجود تفاوت در گزارش‌دهی و ناهماهنگی میان کارآزمایی‌ها، ما نتوانستیم داده‌ها را ترکیب کنیم، به این معنی که برخی از نتایج دقیق نبودند.
هیچ مطالعه دیگری از کشورهای دیگر به جز هند و نپال وجود ندارد و اطلاعات کافی در مورد مقرون به صرفه بودن هر یک از روش‌ها وجود ندارد. پیش از اعمال هر تغییری، به شواهد بهتری نیاز است. مطالعات آینده نیاز به پیگیری طولانی‌مدت دارند و برای به حداقل رساندن سوگیری‌های (bias) مشخص شده در این مرور، می‌بایست با حجم نمونه بزرگتر انجام شوند تا امکان بررسی عوارض جانبی فراهم شود.
آب مروارید (cataract) مرتبط با افزایش سن، عبارت است از کدورت عدسی که در نتیجه دناتوره شدن (denaturation) پروتئین‌های عدسی رخ می‌دهد. آب مروارید مرتبط با افزایش سن همچنان عامل اصلی نابینایی در سراسر جهان است، به جز در توسعه‌یافته‌ترین کشورها. یک سوال کلیدی آن است که بهترین راه برای خارج کردن لنز، به خصوص در کشورهای کم‌درآمد، چیست.
مقایسه دو روش مختلف خارج کردن لنز در جراحی آب مروارید: جراحی با برش کوچک دستی (manual small incision surgery; MSICS) و خارج کردن آب مروارید خارج کپسولی (extracapsular cataract extraction; ECCE).
این موارد را جست‌وجو کردیم: CENTRAL (شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین) (شماره 8؛ 2014)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE In-Process and Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (ژانویه 1946 تا سپتامبر 2014)؛ EMBASE (ژانویه 1980 تا سپتامبر 2014)؛ Web of Science Conference Proceedings Citation Index- Science (CPCI-S) ()ژانویه 1990 تا سپتامبر 2014)؛ بانک اطلاعاتی منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS) (ژانویه 1982 تا سپتامبر 2014)؛ متا رجیستر کارآزمایی‌های کنترل‌شده ( m RCT) (در www.controlled-trials.com )؛ ClinicalTrials.gov (در www.clinicaltrials.gov ) و پلتفرم بین‌المللی پايگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) ( www.who.int/ictrp/search/en ). در جست‌وجوهای الکترونیکی برای یافتن کارآزمایی‌ها، از هیچ محدودیت زمانی یا زبان نگارش مقاله استفاده نکردیم. بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را برای آخرین‌بار در 23 سپتامبر 2014 جست‌وجو کردیم.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم. شرکت‌کنندگان در کارآزمایی‌ها افرادی بودند که مبتلا به آب مروارید مرتبط با سن بودند. کارآزمایی‌هایی را وارد کردیم که در آنها MSICS با ایمپلنت لنزهای داخل چشمی اتاق خلفی (intraocular lens; IOL)، با ECCE با ایمپلنت IOL اتاق خلفی مقایسه شد.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. هدف ما جمع‌آوری داده‌ها در مورد حدت بینایی 6/12 یا بهتر و بهترین حدت بینایی اصلاح‌شده کمتر از 6/60 در سه ماه و یک سال پس از جراحی بود. دیگر پیامدها شامل عوارض حین جراحی، عوارض طولانی‌مدت (یک سال یا بیشتر پس از جراحی)، کیفیت زندگی، و مقرون به صرفه بودن مداخله بودند. داده‌های کافی از کارآزمایی‌های وارد شده برای انجام یک متاآنالیز در دسترس نبود.
سه کارآزمایی که به‌طور تصادفی افراد مبتلا به آب مروارید مرتبط با سن را به MSICS یا ECCE اختصاص دادند، در این مرور گنجانده شدند (953 شرکت‌کننده). دو کارآزمایی در هند و یک مطالعه در نپال انجام شدند. روش‌های انجام کارآزمایی، مانند تخصیص تصادفی (random allocation) و پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، به وضوح توصیف نشدند؛ فقط در یک کارآزمایی تلاشی برای ماسکه کردن محققان ارزیابی‌کننده پیامد شد. این سه مطالعه، پیگیری را شش تا هشت هفته پس از جراحی گزارش کردند. در دو مطالعه، شرکت‌کنندگان بیشتری در گروه‌های MSICS در مقایسه با گروه ECCE به حدت بینایی بدون کمک معادل 6/12 و 6/18 یا بهتر دست یافتند، اما در مجموع بیش از 50% از افراد در دو مطالعه به دید عملکردی خوبی دست یافتند. 10/806 (1.2%) از افرادی که در دو کارآزمایی وارد شدند، پس از جراحی پیامد ضعیفی داشتند (بهترین بینایی اصلاح‌شده کمتر از 6/60)، بدون آنکه شواهدی دال بر وجود تفاوت در خطر میان دو تکنیک به دست آید (خطر نسبی (RR): 1.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 5.55). آستیگماتیسم ناشی از جراحی با روش ECCE نسبت به MSICS در دو کارآزمایی که این پیامد را گزارش کردند، شایع‌تر بود. در یک مطالعه، عوارض حین و پس از جراحی در گروه MSICS بیشتر رخ داد. یک مطالعه گزارش داد که هزینه‌های دو روش مشابه بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.