ما دو مطالعه جدید را شناسایی کردیم، که در مجموع 10 مطالعه، شامل 3655 شرکت‌کننده وارد شدند. مداخلات برای پایبندی به داروی مورد مطالعه همگی به همراه حمایت رفتاری استاندارد ارائه شدند. آنها معمولا اطلاعات بیشتری را راجع به پایه و اساس آنها ارائه کردند و بر اهمیت آنها، و پایبندی به دارو تاکید کرده یا از توسعه راهکارها برای غلبه بر مشکلات مربوط به حفظ پایبندی (یا هر دو) حمایت کردند. هفت مطالعه پایبندی به NRT، دو مطالعه پایبندی به بوپروپیون (bupropion) و یک مطالعه پایبندی به وارنیکلین (varenicline) را هدف قرار دادند. به نظر می‌رسد که اکثر مطالعات دارای خطر بالا یا نامشخص سوگیری (bias) بودند، چهار مورد از این مطالعات دارای خطر بالای سوگیری ریزش (attrition bias) یا سوگیری تشخیص (detection bias) بودند. فقط یک مطالعه دارای خطر پایین سوگیری قضاوت شد.

متاآنالیز انجام شده در هر 10 مطالعه وارد شده (12 مقایسه) شواهدی را با قطعیت متوسط ​​ارائه کرد که نشان می‌داد مداخلات پایبندی منجر به پیشرفت‌های اندکی در پایبندی (مثلا میانگین میزان مصرف دارو؛ SMD: 0.10؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.18؛ 6% = I2؛ n = 3655)، که به دلیلی خطر سوگیری محدود شدند. تجزیه‌وتحلیل‌های زیرگروه برای پیامد اولیه هیچ اثر معنی‌داری زیرگروه را نشان نداد، و اندازه‌های اثر برای زیرگروه‌ها با دقت کم تخمین زده شدند. با این حال، یک نشانه بسیار ضعیف وجود داشت که نشان می‌داد مداخلاتی که بر «عملی بودن» پایبندی به درمان متمرکز بودند (مثلا توانایی‌ها، منابع، سطوح حمایت یا مهارت‌ها) ممکن است موثر باشند (SMD: 0.21؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.38؛ 39% = I2؛ n = 1752)، در حالی که مداخلات متمرکز بر «درک» درمان (مثلا باورها و اعتقادات، شناخت‌ها، نگرانی‌ها و ترجیحات؛ SMD: 0.10؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.24؛ 0% = I2؛ n = 839) یا متمرکز بر هر دو (SMD: 0.04؛ 95% CI؛ 0.08- تا 0.16؛ 0% = I2؛ n = 1064)، ممکن است موثر نباشند. مداخلات شرکت‌کننده-محور ممکن است موثر باشند (SMD: 0.12؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.23؛ 20% = I2؛ n = 2791)، در حالی که ممکن است مداخلات پزشک-محور موثر نباشند (SMD: 0.09؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.23؛ 0% = I2؛ n = 864).

پنج مطالعه، پرهیز کوتاه‌مدت از مصرف سیگار را ارزیابی کردند (پنج مقایسه)، در حالی که مجموعه‌ای از پنج مطالعه که با هم همپوشانی داشتند (هفت مقایسه)، پرهیز طولانی‌مدت مصرف سیگار را به مدت شش ماه یا بیشتر ارزیابی کردند. متاآنالیزها منجر به شواهدی با قطعیت پایین شدند که مداخلات پایبندی ممکن است میزان ترک سیگار کوتاه‌مدت (RR: 1.08؛ 05% CI؛ 0.96 تا 1.21؛ 0% = I2؛ n = 1795) و میزان ترک سیگار طولانی‌مدت (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.40؛ 48% = I2؛ n = 3593) را اندکی افزایش دهند. در هر دو مورد، شواهد به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت، با CIهای شامل حداقل آسیب و همچنین منفعت متوسط و احتمال بالای اینکه شواهد بیشتر برآورد اثر را تغییر خواهند داد، محدود شدند. هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهند مداخلات برای افزایش پایبندی به دارو منجر به بروز عوارض جانبی می‌شوند. مطالعات عوامل احتمالی مرتبط با افزایش پایبندی، مانند خودکارآمدی، درک و نگرش به درمان، و انگیزه و قصد ترک را گزارش نکردند.