آیا استراتژی‌های جذب می‌توانند افراد سیگاری را برای ورود به برنامه‌هایی برای کمک به ترک سیگار تشویق کنند؟

زمان و منابع مالی زیادی روی برنامه‌های ترک سیگار برای کمک به افرادی که سیگار می‌کشند، سرمایه‌گذاری شده‌اند. با این حال، در حال حاضر اطلاعات کافی در مورد بهترین راه برای تشویق افراد سیگاری برای ورود به این برنامه‌ها وجود ندارد. هدف، آن بود که بدانیم استراتژی‌های خاص جذب افراد می‌توانند به افزایش تعداد سیگاری‌هایی که در خدمات ترک سیگار وارد می‌شوند، کمک کنند یا خیر. همچنین هدف آن، تعیین این موضوع بود که این استراتژی‌های جذب، تاثیری بر افرادی دارند که با موفقیت سیگار را در شش ماه یا بیشتر ترک می‌کنند یا خیر. این مرور 19 مطالعه را با تقریبا 15,000 شرکت‌کننده پوشش می‌دهد، اما وجود تفاوت‌های قابل ‌توجه بین این مطالعات به این معنی است که ما قادر به ارایه پاسخ‌های قطعی برای سوالات پژوهشی خود نبودیم. با این حال، یافته‌های ما نشان می‌دهند که عناصر زیر می‌توانند منجر به پیوستن افراد بیشتری به برنامه‌های ترک سیگار شوند: (1) استراتژی‌های جذب متناسب با فرد؛ (2) استراتژی‌های تشویقی؛ و (3) افزایش زمان تماس با شرکت‌کنندگان بالقوه. این مرور همچنین حوزه‌هایی را در این زمینه برجسته می‌کند که نیاز به توجه بیشتری دارند: شناسایی عناصر یک استراتژی ورود که احتمال بیشتری برای مشارکت موثر افراد سیگاری دارند؛ عناصر استراتژی‌های ورود بر نرخ ترک سیگار تاثیر دارند یا خیر؛ و شناسایی استراتژی‌های ورود (یا ترکیب‌های مختلف از استراتژی‌های خاص جذب با برنامه‌های خاص ترک سیگار) که برای گروه‌های مختلف جمعیتی بهتر عمل می‌کنند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

وجود ناهمگونی قابل توجه در مطالعات واردشده، توانایی ما را برای ارایه نتیجه‌گیری محکم در مورد اثربخشی استراتژی‌های مختلف ورود در رابطه با جذب شرکت‌کنندگان در برنامه‌های ترک سیگار یا سطوح ترک سیگار، محدود می‌کند. با این حال، شواهد محدودی نشان می‌دهد که عناصر زیر ممکن است جذب افراد سیگاری را در برنامه‌های ترک بهبود بخشند: مداخلات شخصی و متناسب‌شده؛ روش‌های ورود که ماهیت فعال دارند؛ و استراتژی‌های فشرده‌تر جذب (یعنی آن دسته از استراتژی‌هایی که نیاز به افزایش تماس با شرکت‌کنندگان بالقوه دارند).

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

کنترل مصرف دخانیات به دلیل شیوع بالای استعمال سیگار و مرگ‌ومیر و عوارض مرتبط با آن، یکی از اولویت‌های سلامت عمومی در سراسر جهان برشمرده می‌شود. تا به امروز، تلاش‌های زیادی بر ایجاد اثربخشی استراتژی‌های مختلف ترک سیگار متمرکز شده‌اند. با این حال، هدف این مرور، پرداختن به چالش اولیه در برنامه‌های ترک سیگار است: ورود افراد سیگاری به مطالعه.

اهداف: 

هدف اصلی این مرور، تعیین اثربخشی استراتژی‌های مختلف برای جذب افراد سیگاری در برنامه‌های ترک مصرف سیگار بود. هدف ثانویه، تعیین میزان تاثیری بود که این استراتژی‌ها بر میزان ترک سیگار به مدت حداقل شش ماه پس از ورود افراد در برنامه ترک سیگار داشتند.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین را با استفاده از یک استراتژی جست‌وجو شامل عبارات ('recruit$', 'invit$', 'enter', 'entry', 'enrolment') همراه با ('smok$', 'cigarette', 'smoking cessation', 'tobacco') در قسمت‌های عنوان، چکیده یا کلمات کلیدی مقاله، بررسی کردیم. ما MEDLINE؛ EMBASE، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های فعلی و در حال انجام را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مطالعات واردشده را بررسی کردیم.

معیارهای انتخاب: 

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های خوشه‌ای (cluster)-تصادفی‌سازی شده و کنترل شده را وارد کردیم که حداقل دو روش مختلف را برای ترغیب افراد سیگاری فعلی برای ورود در برنامه ترک سیگار، مقایسه کردند. ما همچنین مطالعاتی را وارد کردیم که بر اثربخشی برنامه ترک سیگار، تا زمانی که مطالعه شامل چندین روش ورود و ارایه گزارش از نتایج مرحله ورود بود، تمرکز داشتند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

از هر مطالعه واردشده، داده‌هایی را در مورد نوع شرکت‌کنندگان، نوع استراتژی‌های ورود (یعنی، شرایط، نحوه ارتباط استفاده‌شده، شدت و طول دوره) و مقایسه‌ها، و در مورد نحوه تصادفی‌سازی، پنهان‏‌سازی تخصیص (allocation concealment)، و روش‌های کورسازی (blinding) استخراج کردیم.

پیامد اولیه ما، نسبتی از افراد سیگاری بود که در هر برنامه ترک سیگار در مقایسه با روش‌های جایگزین ورود، با موفقیت وارد شدند. پیامد ثانویه، ترک سیگار برای حداقل شش ماه بود. با توجه به وجود ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجه در مداخلات ورود و شرکت‌کنندگان، ما یک رویکرد سنتز نقل قول (narrative) را برای خلاصه کردن نتایج اتخاذ کردیم.

نتایج اصلی: 

این مرور شامل 19 مطالعه با مجموعا 14,890 شرکت‌کننده بود. مطالعات واردشده را بر اساس روش‌های مورد استفاده برای ارایه استراتژی ورود دسته‌بندی کردیم: مقایسه سر-به-سر استراتژی‌های فردی ورود، مقایسه روش مشابه ارایه اما با محتوا یا شدت متفاوت؛ و افزودن روش دیگری به روش ورود موجود.

ما سه مطالعه را شناسایی کردیم که مقایسه‌های سر-به-سر انواع مختلف استراتژی‌های ورود را با یکدیگر مقایسه کردند. از این میان، فقط یک مطالعه تاثیر قابل‌توجهی را نشان داد و دریافت که تماس تلفنی شخصی موثرتر از دعوت‌نامه عمومی بود (RR: 40.73؛ 95% CI؛ 2.53 تا 654.74). پنج مطالعه مداخلات استفاده‌کننده از روش‌های ارایه یکسان اما محتوای متفاوت را مقایسه کردند. نتایج نشان دادند که ارسال پیام‌های متناسب با هر فرد از طریق یک سیستم پاسخ صوتی تعاملی، منجر به نرخ ورود بالاتری نسبت به ارزیابی وضعیت سیگار کشیدن به تنهایی با استفاده از سیستم مشابه شد (RR: 8.64؛ 95% CI؛ 4.41 تا 16.93)، و پیام‌های متنی که نشان‌دهنده کمبود مکان‌های موجود بودند، موثرتر از یادآورهای پیام متنی عمومی عمل کردند (RR: 1.45؛ 95% CI؛ 1.07 تا 1.96). یک مطالعه مداخلات را با استفاده از روش ارایه یکسان اما با شدت متفاوت مقایسه کرد و دریافت که انجام تماس‌های تلفنی بیشتر برای رسیدن به شرکت‌کنندگان بالقوه می‌تواند منجر به ورود بیشتر و بهتر شود (RR: 1.87؛ 95% CI؛ 1.61 تا 2.18). در نهایت، 10 مطالعه تاثیر افزودن یک روش ورود را به استراتژی‌های ورود موجود بررسی کردند. یافته‌ها نشان دادند که: افزودن یک یادآور پیام متنی یا نقل‌قول‌های واقعی از شرکت‌کنندگان به یک تماس تلفنی شخصی، جذب شرکت‌کنندگان را بهبود بخشید (به ترتیب؛ RR: 3.38؛ 95% CI؛ 1.26 تا 9.08 و RR: 29.07؛ 95% CI؛ 1.74 تا 485.70)؛ افزودن یک تماس تلفنی شخصی به یک خبرنامه موجود نیز توانست نرخ ورود افراد را افزایش دهد (RR: 65.12؛ 95% CI؛ 4.06 تا 1045.4)؛ یک مرحله ورود واکنشی-فعال موثرتر از یک مرحله فعال به تنهایی بود (63.8% در مقابل 47.5%، RR در دسترس نیست)؛ و ورود فعال در مدارس موثرتر از ورود غیرفعال بود (p < 0.001، مخرج برای محاسبه RR موجود نیست). علاوه بر این، تعدادی از مطالعات در این گروه نشان دادند که ارایه مشوق‌ها می‌توانند به‌طور موثری تعداد شرکت‌کنندگانی را که در برنامه‌های ترک سیگار جذب می‌شوند، افزایش دهند.

از 19 مطالعه واردشده، فقط چهار مورد در مورد تاثیر استراتژی جذب بر ترک سیگار در مدت شش ماه یا بیشتر گزارش دادند. سه مورد از این مطالعات، استراتژی‌هایی را مقایسه کردند که از یک روش یکسان با محتوای متفاوت بهره بردند. نتایج معنی‌دار نبودند. سه مطالعه باقی‌مانده، افزودن یک روش کمکی را به مداخله ورود موجود ارزیابی کردند. فقط یکی از آنها تفاوت قابل توجهی را در سطوح ترک سیگار نشان داد که به نفع استراتژی پیشرفته جذب افراد بود، اما این ممکن است منعکس‌کننده ارایه مشوق‌ها در برنامه باشد تا خود استراتژی جذب (RR در 15 یا 18 ماه: 2.60؛ 95% CI؛ 1.48 تا 4.56).

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information