فقط یک کارآزمایی با خطر نامشخص سوگیری در اکثر حوزه‌ها در مطالعه گنجانده شد؛ کیفیت کلی مطالعه، در سطح پائین ارزیابی شد. این کارآزمایی فاکتوریال (factorial trial) با حضور 256 زن، سه نوع راهبرد یادآوری پستی (در مجموع 213 زن) را با مراقبت‌های معمول (بدون یادآوری پستی، 43 زن) مقایسه کرده و میزان انجام چهار نوع تست سنجش سطح گلوکز را گزارش کرد. سه راهبرد مورد بررسی عبارت بودند از: یادآوری‌هایی که هم برای زن و هم برای پزشک ارسال شدند؛ یادآوری‌هایی که فقط برای زن ارسال شدند؛ و یادآوری‌هایی که فقط برای پزشک ارسال شدند، همه آنها تقریبا سه ماه پس از زایمان زن فرستاده شدند.

شواهدی با کیفیت پائین نشان داد که هر سه مداخله یادآوری باعث افزایش انجام تست‌های تحمل گلوکز خوراکی در مقایسه با مراقبت‌های معمول (بدون سیستم یادآوری) شدند: یادآوری‌هایی که هم برای زن و هم برای پزشک ارسال شدند (60% در برابر 14%): خطر نسبی: 4.23 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.85 تا 9.71)؛ 116 شرکت‌کننده)؛ یادآوری‌هایی که فقط برای زن ارسال شدند (55% در برابر 14%): RR: 3.87؛ (95% CI؛ 1.68 تا 8.93)؛ 111 شرکت‌کننده)؛ یادآوری‌هایی که فقط برای پزشک ارسال شدند (52% در برابر 14%): RR: 3.61؛ (95% CI؛ 1.50 تا 8.71)؛ 66 شرکت‌کننده). این یافته افزایش انجام تست را از 14% در گروه بدون یادآوری به 57% در هر سه گروه یادآوری نشان داد. همچنین افزایشی در انجام تست‌های گلوکز ناشتا در گروه یادآوری در مقایسه با گروه مراقبت معمول مشاهده شد: ارسال یادآور هم برای زن و هم برای پزشک در برابر عدم ارسال یادآوری (63% در برابر 40%): RR: 1.57؛ (95% CI؛ 1.01 تا 2.44)؛ ارسال یادآور فقط برای زن (71% در برابر 40%): RR: 1.78؛ (95% CI؛ 1.16 تا 2.73)؛ ارسال یادآور فقط برای پزشک (68% در برابر 40%): RR: 1.69؛ (95% CI؛ 1.06 تا 2.72). میزان انجام تست گلوکز تصادفی و تست هموگلوبین گلیکوزیله A1c کم بود و هیچ تفاوتی با اهمیت آماری میان گروه‌های یادآور و بدون یادآور برای این تست‌ها مشاهده نشد. انجام هر تست در هر یک از گروه‌های یادآور در مقایسه با گروه بدون یادآور بیشتر بود (RR: 1.65؛ (95% CI؛ 1.12 تا 2.41)؛ 1.73 (95% CI؛ 1.18 تا 2.52)؛ و 1.55 (95% CI؛ 1.01 تا 2.38) در گروه‌های متناظر یادآور).

کارآزمایی مذکور گزارشی را از دیگر پیامدهای اولیه این مرور (نسبتی از زنان که مبتلا به دیابت نوع 2 یا اختلال تحمل گلوکز یا اختلال گلوکز ناشتا پس از زایمان تشخیص داده شدند؛ یا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت) ارایه نداد. هیچ‌یک از پیامدهای ثانویه مرور را از جمله موربیدیتی مرتبط با دیابت، تغییرات سبک زندگی، نیاز به انسولین، عود GDM یا دیدگاه زنان و/یا متخصصان سلامت در مورد مداخله، نیز گزارش نکرد. بروز هیچ موردی از عارضه جانبی ناشی از مداخله گزارش نشد.

تست‌های تعاملی زیرگروه (subgroup interaction tests) هیچ نشانه‌ای را نشان ندادند مبنی بر اینکه ارسال یادآورهای دوگانه (هم برای زنان و هم برای پزشکان) موفق‌تر از یادآورهای واحد ارسال‌شده برای زنان یا پزشکان به‌ تنهایی بودند. همچنین مشخص نیست که میزان انجام تست میان زنان در گروه‌های یادآور و بدون یادآور بر اساس نوع تست گلوکز انجام‌شده متفاوت بود یا خیر.