پیشینه
وزوز گوش به صورت «صدای زنگ»، «صدای غوغا (whooshing)» یا «صدای هیس (hissing)» توصیف می‌شود که در غیاب هرگونه صدای خارجی مربوطه شنیده می‌شود. حدود 10% از افراد دچار وزوز گوش شده و برای برخی تاثیر منفی قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی آنها دارد. وزوز گوش معمولا با نوعی از کم‌شنوایی همراه بوده و احتمالا نتیجه‌ای است از تغییرات مرتبط با کم‌شنوایی در فعالیت مغز. بنابراین منطقی است که فکر کنیم ارائه سمعک به افرادی که دچار کم‌شنوایی و وزوز گوش هستند نه تنها توانایی شنیدن صدا را بهبود می‌بخشد، بلکه علائم وزوز آنها را نیز کاهش می‌دهد. سمعک، سطح صدایی را که افراد در آن صداهای خارجی را می‌شنوند افزایش می‌دهد، بنابراین ممکن است به پوشاندن یا پوشاندن صدای وزوز کمک کند. آنها همچنین ارتباطات را بهبود می‌بخشند، که ممکن است نشانه‌های مرتبط با وزوز گوش را، مانند استرس یا اضطراب، کاهش دهد. سمعک همچنین می‌تواند با کاهش یا معکوس کردن انواع غیر طبیعی فعالیت سلول‌های عصبی که تصور می‌شود مربوط به وزوز گوش باشند، نشانه‌های وزوز گوش را بهبود بخشد. هدف از این مرور، ارزیابی شواهد به دست آمده از کارآزمایی‌های بالینی و با کیفیت بالا در مورد بررسی تاثیر سمعک بر برطرف کردن وزوز گوش بیماران است. ما به ویژه می‌خواستیم بدانیم که وزوز گوش آنها چقدر آزاردهنده است، بیماران مبتلا به وزوز گوش چقدر افسرده یا مضطرب هستند و آیا استفاده از سمعک بر الگوهای فعالیت مغز که تصور می‌شود مرتبط با وزوز گوش است، تاثیر دارد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
جست‌وجوی ما فقط یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شناسایی کرد که 91 شرکت‌کننده را که حداقل شش ماه وزوز گوش و درجاتی را از کاهش شنوایی داشتند، مورد ارزیابی قرار داد. این مطالعه، افراد دریافت‌کننده سمعک را با کسانی مقایسه کرد که دستگاه تولید کننده صدا دریافت کردند. میانگین سنی بیماران 38 سال، و 40 زن و 51 مرد بودند. این مطالعه در دو مرکز در ایتالیا و ایالات متحده انجام شد.
نتایج کلیدی
نتیجه گرفته شده از مطالعه واحدی که بررسی کردیم، قطعی نبود و فقط تفاوت‌های کوچکی را میان تاثیر سمعک و تولیدکننده‌های صدا یافت. ما همچنین یک مطالعه مرتبط دیگر را یافتیم که هنوز تکمیل نشده است. انجام کارآزمایی‌های بیشتر و با کیفیت بالا در این زمینه مورد نیاز است.
کیفیت شواهد
در کل، کیفیت این شواهد در سطح متوسط تا پائین است. این مرور تا آگوست 2013 به‌روز است.
پایه شواهد فعلی برای تجویز سمعک برای وزوز گوش محدود است. برای اثبات مفید بودن آن، مطالعات آینده باید از کورسازی (blinding) مناسب استفاده کرده و در استفاده از معیارهای پیامد، هم‌سو و سازگار باشند. در حالی که گاهی اوقات سمعک به عنوان بخشی از مدیریت وزوز گوش تجویز می‌شود، در حال حاضر هیچ شواهدی برای حمایت یا رد استفاده از آنها به عنوان یک مداخله معمول‌تر برای مدیریت بالینی وزوز گوش وجود ندارد.
وزوز گوش (tinnitus) به عنوان درک صدا یا سر و صدا در غیاب تحریک صوتی واقعی توصیف می‌شود. در غیاب درمان موثر برای وزوز گوش، مدیریت بالینی معمولا بر کاهش تاثیرات نشانه‌های همراه مانند پریشانی یا کاهش شنوایی متمرکز است. از دست دادن شنوایی معمولا با وزوز گوش همراه است و بنابراین منطق نشان می‌دهد که تقویت صداهای خارجی توسط سمعک، درک صدای وزوز و ناراحتی ناشی از آن را کاهش می‌دهد.
ارزیابی تاثیرات سمعک به‌طور خاص از نظر فواید وزوز گوش در بیماران مبتلا به وزوز گوش و کم‌شنوایی همراه با آن.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ Cambridge Scientific Abstracts؛ ICTRP؛ و منابع دیگر را برای یافتن کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده جست‌وجو کردیم. تاریخ جست‌وجو، 19 آگوست 2013 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی نشده و کنترل شده که بزرگسالان مبتلا به وزوز گوش سابجکتیو و درجاتی از کاهش شنوایی را وارد کرده، و مداخله در آن شامل تقویت شنوایی با سمعک بوده و با مداخلات مربوط به دیگر دستگاه‌های پزشکی، دیگر اشکال درمان استاندارد یا درمان مکمل یا ترکیبی از درمان‌ها، عدم مداخله یا مداخله دارونما، مقایسه شد.
سه نویسنده به‌طور مستقل تمام چکیده‌های انتخاب شده را غربالگری کردند. دو نویسنده به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج کرده و مطالعات بالقوه مناسب را برای خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند. برای مطالعاتی که معیارهای ورود را به مطالعه دارند، از تفاوت میانگین (MD) برای مقایسه سمعک‌ها با دیگر مداخلات و کنترل‌ها استفاده کردیم.
یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (91 شرکت‌کننده) در این مرور وارد شد. کارآزمایی مذکور دارای خطر پائین سوگیری برای روش تصادفی‌سازی کردن و گزارش‌دهی از پیامد، و خطر سوگیری نامشخص برای دیگر معیارها بود. هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی نشده و کنترل شده‌ای شناسایی نشد که معیارهای ورود را داشته باشد. مطالعه وارد شده، تغییر در شدت وزوز گوش (معیار اولیه مورد نظر) را با استفاده از معیار پرسشنامه وزوز، و تغییر در بلندی صدای وزوز (معیار ثانویه مورد نظر) را در مقیاس آنالوگ بصری اندازه‌گیری کرد. دیگر معیارهای پیامد ثانویه مورد نظر، یعنی تغییر در ویژگی‌های روانی-آکوستیک (psychoacoustic) وزوز گوش، تغییر در اضطراب گزارش شده توسط خود فرد، افسردگی و کیفیت زندگی، و تغییر در معیارهای فیزیولوژیکی عصبی، در این مطالعه بررسی نشدند. مطالعه وارد شده استفاده از سمعک را با استفاده از مولد صدا مقایسه کرد . تاثیر تخمین زده شده از مداخله بر تغییر بلندی صدا یا شدت وزوز که با نمره Tinnitus Handicap Inventory اندازه‌گیری شد، با مزایای سمعک یا تولیدکننده‌های صدا سازگار بود، اما هیچ تفاوتی میان دو درمان جایگزین دیده نشد (MD: -0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.92- تا 6.12) (مقیاس 100 امتیازی)؛ شواهد با کیفیت متوسط. هیچ عارضه منفی یا نامطلوبی گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.