این مرور به ارزیابی بی‌حسی ارائه شده از طریق وریدها یا تنفس به داخل ریه‌ها (استنشاقی) در جراحی به کمک روبات کامپیوتری در ناحیه شکم پرداخت.
سوال مطالعه مروری
مزایا و معایب استفاده از بی‌حسی ارائه شده از طریق وریدها در مقایسه با بی‌حسی ارائه شده به داخل ریه‌ها در جراحی ابدومینال به کمک روبات با تمرکز بر مدیریت درد، تهوع و استفراغ، عوارض جانبی و هزینه‌های مرتبط با آن چه هستند؟
پیشینه
جراحی به کمک روبات کامپیوتری در ناحیه شکم با کاهش خونریزی و ترومای جراحی همراه است زیرا برش‌ها کوچک هستند. با افزایش سریع استفاده از جراحی به کمک روبات کامپیوتری نیاز به بررسی مجدد دو نوع اصلی از بی‌حسی‌ها وجود دارد. جراحی روباتیک نیاز به موقعیت‌های مختلف بیمار طی پروسیجرها و وارد کردن گاز دی اکسید کربن به داخل حفره شکم برای ایجاد دید بهتر دارد. این عوامل ممکن است بر عملکرد قلب و ریه‌ها تاثیر بگذارد و ممکن است فشار داخل مغز و چشم تغییر کرده، با خطر عوارض جانبی همراه باشد.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا می 2016 به‌روز است و توسط سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک شامل 170 مردی که پروستات آنها برداشته شده، ارائه شدند. این مطالعات در بیمارستان‌های کره و ترکیه صورت گرفت. ما به دنبال تفاوت در درد و تهوع و استفراغ پس از جراحی (postoperative nausea and vomiting; PONV) و تغییرات فشار داخل چشم بین بیماران دریافت کننده بی‌حسی از طریق وریدها یا استنشاق بودیم.
منابع تامین مالی مطالعه
مطالعات توسط یک موسسه حمایت مالی شدند، یا منابع مالی اعلام نشده بود.
نتایج کلیدی
درد پس از جراحی بین دو نوع بی‌حسی متفاوت نبود. بی‌حسی ارائه شده از طریق وریدها در مقایسه با بی‌حسی استنشاقی، PONV را یک تا شش ساعت پس از جراحی پروستات کاهش داد. یک مطالعه نشان داد که بی‌حسی ارائه شده از طریق وریدها در مقایسه با بی‌حسی استنشاقی، از افزایش فشار داخل چشم حین جراحی پیشگیری کرد. از آن‌جایی که این عوارض در هیچ یک از بیماران این مطالعه کوچک ایجاد نشد، ما نمی‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم که بی‌حسی ارائه شده از طریق وریدها عوارض چشمی (اکولار) را کاهش می‌دهد.
کیفیت شواهد
از آن‌جایی که مطالعات وارد شده کوچک بوده و توضیح نامشخصی از روش‌ها ارائه کردند، کیفیت شواهد پائین در نظر گرفته شد. تمام شرکت‌کنندگان در این مطالعات مردانی بودند که تحت لاپاروسکوپی حذف پروستات با کمک روبات قرار گرفتند. یک کارآزمایی در حال انجام شامل مردان و زنان تحت جراحی روباتیک ابدومینال با تمرکز بر کیفیت بهبود است. مطالعات بیشتری مورد نیاز هستند.
از آن‌جایی که شواهد موجود نادر و دارای کیفیت پائین بوده و از بیماران منحصرا مرد تحت پروستاتکتومی رادیکال روباتیک به‌دست آمده‌اند، مشخص نیست که کدام تکنیک بی‌حسی - TIVA یا استنشاقی - برای جراحی اورولوژی، ژنیکولوژی و گوارشی به روش ترانس‌ابدومینال به کمک روبات برتر است.
یک کارآزمایی در حال انجام، شامل شرکت‌کنندگان هر دو جنس با تمرکز بر کیفیت بهبود، ممکن است بر شواهد آینده مربوط به این موضوع تاثیر بگذارد.
انجام سریع جراحی روباتیک ترانس‌ابدومینال (robotic transabdominal) منجر به نیاز به ارزیابی مجدد مناسب‌ترین شکل بی‌حسی شده است. هدف کلی بی‌حسی به حداقل رساندن خطر و ناراحتی حول‌وحوش جراحی در بیماران حین و پس از جراحی است. بی‌حسی برای بیمارانی که به کمک روباتیک تحت جراحی قرار می‌گیرند متفاوت از بی‌حسی مورد استفاده برای بیماران تحت جراحی باز یا لاپاروسکوپی است؛ نگرانی‌های جدیدی درباره بی‌حسی در جراحی به کمک روباتیک وجود دارد.
ارزیابی پیامدهای مربوط به انتخاب بی‌حسی داخل وریدی کامل (total intravenous anaesthesia; TIVA) یا بی‌حسی استنشاقی برای بزرگسالان تحت جراحی لاپاروسکوپی ژنیوکولوژی، ارولوژی یا گوارشی به روش ترانس‌ابدومینال به کمک روبات.
پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 5، 2016)؛ Ovid MEDLINE (از 1946 تا می 2016)؛ Embase via OvidSP (از 1982 تا می 2016)، Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) via EBSCOhost (از 1982 تا می 2016) و Institute for Scientific Information (ISI) Web of Science (از 1956 تا می 2016) را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین International Standard Randomized Controlled Trial Number (ISRCTN) Registry و http://Clinical trials gov را برای کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم (می 2016).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) شامل بزرگسالان 18 سال و بالاتر، از هر دو جنس، درمان شده با جراحی ژنیکولوژی، اورولوژی یا گوارشی لاپاروسکوپی به روش ترانس‌ابدومینال به کمک روبات و متمرکز بر پیامدهای بی‌حسی TIVA یا استنشاقی را جست‌وجو کردیم.
از پروسیجرهای روش‌شناسی استاندارد کاکرین استفاده کردیم. یافته‌های مطالعه برای متاآنالیز (meta-analysis) مناسب نبودند.
سه RCT تک-مرکزی، با دو بازو و شامل 170 شرکت‌کننده را وارد کردیم. یک کارآزمایی در حال انجام یافتیم. تمام شرکت‌کنندگان وارد شده مرد بودند و تحت درمان با پروستاتکتومی رادیکال با روش لاپاروسکوپی به کمک روباتیک رادیکال (radical robotic assisted laparoscopic radical prostatectomy; RALRP) قرار گرفتند. مردان بین 50 تا 75 سال سن داشتند و دارای معیارهای مربوط به نمرات طبقه‌بندی فیزیکی I؛ II و III انجمن متخصصین بی‌حسی آمریکا (ASA) بودند.
ما شواهدی را یافتیم که هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری را درباره درد پس از جراحی بین دو نوع بی‌حسی نشان ندادند (تفاوت میانگین (MD) در نمرات مقیاس آنالوگ بصری (VAS) در یک تا شش ساعت 2.20- بود (95% فاصله اطمینان (CI): 10.62- تا 6.22؛ 0.61 = P) در یک نمونه با 62 شرکت‌کننده از یک مطالعه. شواهد با کیفیت پائین نشان می‌دهد که پروپوفول (propofol) تهوع و استفراغ پس از جراحی (PONV) را در کوتاه-مدت (یک تا شش ساعت پس از جراحی) پس از RALRP در مقایسه با بی‌حسی استنشاقی ( سووفلوران (sevoflurane)، دسفلوران (desflurane)) کاهش می‌دهد (MD: -1.70؛ 95% CI؛ 2.59- تا 0.81-؛ 0.0002 = P).
شواهدی را با کیفیت پائین یافتیم که نشان داد پروپوفول ممکن است از افزایش فشار داخل چشم (intraocular pressure; IOP) پس از پنوموپریتونیوم (pneumoperitoneum) و موقعیت شیب‌دار ترندلنبورگ (steep Trendelenburg positioning) در مقایسه با سووفلوران (MD: -3.90؛ 95% CI؛ 6.34- تا 1.46-؛ 0.002 = P) با افزایش IOP نسبت به خط پایه تا 30 دقیقه در ترندلنبورگ شیب‌دار پیشگیری کند. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا این پیامد جایگزین، به‌طور مستقیم به پیشگیری بالینی از عوارض چشم (اکولار) در طول جراحی می‌انجامد یا خیر. هیچ مطالعه‌ای به پیامدهای ثانویه عوارض جانبی، مورتالیتی به هر علتی، عوارض تنفسی یا گردش خون، اختلال شناختی، طول مدت بستری یا هزینه‌ها اشاره نکرد. از آن‌جایی که همه مطالعات، کارآزمایی‌های کوچک تک-مرکزی بودند که توصیف‌های نامشخصی از روش‌ها ارائه کردند، به‌طور کلی، کیفیت شواهد پائین تا بسیار پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.