موضوع چیست؟
درن‌های حالب، ادرار را از کلیه به مثانه تخلیه می‌کنند و حین پیوند کلیه باید مجددا متصل شود. پزشک جراح برای محافظت از این اتصال جدید یک استنت پلاستیکی را داخل حالب قرار می‌دهد تا به بهبودی آن کمک کند. به‌طور معمول این استنت تا سه ماه باقی می‌ماند. با این حال، این موضوع با افزایش خطر ابتلا به عفونت ادراری مرتبط است که ممکن است برای گیرندگان پیوند که سیستم ایمنی آنها از طریق داروی ضد-رد پیوند سرکوب شده، پرخطر باشد. اگر این استنت زودتر از اینکه خطر عفونت کاهش یابد برداشته شود، می‌تواند با عوارض عمده اورولوژیک مانند نشت ادرار یا انسداد مرتبط باشد.
ما چه چیزی انجام دادیم؟
این مطالعه برای مرور تمام پژوهش‌هایی طراحی شد که قبلا در این زمینه برای پاسخ به این سوال منتشر شده‌اند. پنج مطالعه شامل 1097 بیمار شناسایی شد.
ما چه چیزی یافتیم؟
اینکه تعداد عوارض عمده اورولوژیک در بیماران با خارج کردن زودهنگام استنت (کم‌تر از 15 روز پس از جراحی)، در مقایسه با بیماران با خارج کردن دیرهنگام استنت (بیش از 15 روز پس از جراحی) متفاوت بوده یا خیر، نامطمئن است. تعداد بیمارانی که از عفونت مجاری ادراری (UTI) رنج می‌برند ممکن است در گروه خارج کردن زودهنگام استنت کم‌تر باشد - به خصوص اگر استنت در معرض محیط خارجی قرار نگرفته باشد. مطالعاتی که برای این مرور شناسایی شدند به‌طور کلی از کیفیت پائینی برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری‌ها
اینکه استنت حالب ثابت درون مثانه که پس از پیوند کلیه زود برداشته می‌شود، خطر عوارض را کاهش می‌دهد یا خیر نامطمئن است، اما ممکن است از عفونت مجاری ادراری پیشگیری کند.
خارج کردن زودهنگام استنت‌های حالب پس از پیوند کلیه ممکن است بروز UTI را کاهش دهد در حالی که وجود خطر بالاتر MUC نامطمئن است. استفاده از استنت‌های BI یک روش بهینه برای دستیابی به این مزایا هستند.
پیوند کلیه یک درمان انتخابی برای بیماران مبتلا به بیماری کلیه مرحله نهایی است. در مرور قبلی ما نتیجه گرفتیم که استفاده معمول از استنت‌های حالب در پیوند کلیه، میزان بروز عوارض عمده اورولوژیکی (major urological complications; MUC) را کاهش می‌دهد. متاسفانه، این کاهش به نظر می‌رسد منجر به افزایش همزمان عفونت‌های مجاری ادراری (urinary tract infections; UTI) می‌شود. برای گیرندگان کلیه، UTI در حال حاضر شایع‌ترین عارضه پس از پیوند است. این نشان دهنده خطر قابل توجهی برای گیرنده پیوند با سیستم ایمنی سرکوب شده است، به خصوص در دوره افزایش پیوندهای چالش‌برانگیز از نظر ایمونولوژیک. رویکردهای مختلفی در هنگام استنت‌گذاری حالب وجود دارد و با درجه‌های مختلف موربیدیتی و هزینه‌های بیمارستانی مرتبط هستند.
هدف از انجام این مرور بررسی مزایا و آسیب‌های خارج کردن زودهنگام در برابر خارج کردن دیرهنگام استنت حالب در گیرندگان پیوند کلیه است.
پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه و پیوند در کاکرین را تا 27 مارچ 2017 از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از کلیدواژه‌های جست‌وجوی مرتبط با این مرور جست‌وجو کردیم. مطالعات شامل پایگاه‌های ثبت تخصصی بود که از طریق استراتژی‌های خاص طراحی شده برای جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ جست‌وجوی دستی مجموعه مقالات کنفرانس؛ جست‌وجو در پورتال جست‌وجوی پایگاه بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند.
تمام RCTها و شبه-RCTها در متاآنالیز (meta‐analysis) ما وارد شدند. گیرندگان پیوند کلیه را بدون توجه به دموگرافی (جمعیت‌شناسی) (بزرگسالان یا کودکان) و نوع استنت مورد استفاده وارد کردیم.
دو نویسنده مطالعات شناسایی شده را برای اطمینان از اینکه معیار ورود را داشتند یا خیر، بررسی کردند. خارج کردن استنت حالب را پیش از هفته سوم پس از جراحی (< 15 روز) یا حین پذیرش شاخص پیوند به عنوان خارج کردن «زودهنگام» تعیین کردیم. کیفیت این مطالعات با استفاده از ابزار خطر سوگیری (bias) ارزیابی شد. پیامد اولیه مطلوب بروز MUC بود. پیامدهای مطلوب بیش‌تر عبارت بودند از بروز UTI، عوارض فردی ناشی از استنت، هزینه‌های مربوط به بیمارستان و حوادث جانبی. تجزیهوتحلیل زیرگروه برای بررسی تفاوت در عوارض گزارش شده بسته به نوع استنت حالب استفاده شده؛ استنت ثابت در مثانه (BI) در برابر استنت مجرای ادراری (PU) انجام شد. تجزیه‌و‌تحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی انجام شد و نتایج به صورت نسبت خطر (relative risk; RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شد.
پنج مطالعه (1127 بیمار) در تجزیهوتحلیل ما وارد شدند. به‌طور کلی خطر سوگیری مطالعات وارد شده، پائین یا نامشخص قضاوت شد؛ آنها به بررسی سوال پژوهشی پرداختند؛ و از یک طرح تصادفی‌سازی شده آینده‌نگر استفاده کردند. اینکه برداشتن زودهنگام استنت در برابر برداشتن دیرهنگام آن بروز MUC را بهبود می‌بخشد یا خیر، نامطمئن است (5 مطالعه؛ 1127 شرکت‌کننده: RR: 1.87؛ 95% CI؛ 0.61 تا 5.71؛ I2 = 21%؛ شواهد با قطعیت پائین). بروز UTI ممکن است در گروه حذف زودهنگام استنت کاهش یابد (5 مطالعه؛ 1127 شرکت‌کننده: RR: 0.49؛ 95% CI؛ 0.30 تا 0.81؛ I2 = 59%؛ شواهد با قطعیت متوسط). این کاهش احتمالی در بروز UTI فقط در صورت استفاده از استنت BI اتفاق افتاد (3 مطالعه؛ 539 شرکت‌کننده: RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.29 تا 0.70؛ I2 = 13%؛ شواهد با قطعیت متوسط). با این حال، در صورت استفاده از استنت PU خارج شده، تفاوت قابل توجهی در بروز UTI بین گروه خارج کردن زودهنگام و دیرهنگام وجود نداشت (2 مطالعه؛ 588 شرکت‌کننده: RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.17 تا 2.03؛ I2 = 83%؛ شواهد با قطعیت پائین). داده‌ای مربوط به اقتصاد سلامت و پیامدهای کیفیت زندگی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.