ما در این مرور پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده و سه کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده را وارد کردیم که در مجموع شامل 904 شرکت‌کننده بودند. میان آنها، چهار مطالعه دربرگیرنده بیمارانی بودند که تحت پروسیجرهای ماژور جراحی قرار گرفتند، یک مطالعه بیماران تحت جراحی مفصل ران را با بی‌حسی نخاعی و یک مطالعه بیماران ترومایی را وارد کرد که برای هپارین پروفیلاکتیک کنترااندیکاسیون/منع مصرف (contraindications) داشتند؛ یک مطالعه نیز بیماران نوروسرجیکال را وارد کرد تحت بی‌حسی عمومی قرار گرفتند و یک مطالعه نیز بیماران مبتلا به صدمات غیر-عملکردی طناب نخاعی را در نظر گرفتند. در مجموع، هشت مطالعه 22 بازوی درمان داشتند. چهار مطالعه بازوی NMES را با بازوی عدم پروفیلاکسی و پنج مطالعه NMES را با روش‌های جایگزین بازوی پروفیلاکسی مقایسه کردند. روش‌های پروفیلاکسی جایگزین شامل هپارین با دوز پائین (5000 واحد بین‌المللی زیر-جلدی) در دو مطالعه، Dextran 40 در یک مطالعه، جوراب‌های فشارنده درجه‌بندی شده (graduated compression stockings; GCS) و دستگاه فشارنده پنوماتیک متناوب (intermittent pneumatic compression devices; IPCD) در یک مطالعه بودند. یک مطالعه ترکیب NMES و هپارین با دوز پائین را در برابر عدم پروفیلاکسی یا هپارین با دوز پائین به تنهایی مقایسه کرد.

ما هیچ تفاوت روشنی را در خطرات DVT کل (نسبت شانس (OR): 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.70؛ P = 0.98؛ 6 مطالعه؛ 415 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، DVT بدون نشانه (OR: 1.61؛ 95% CI؛ 0.40 تا 6.43؛ P = 0.50؛ 1 مطالعه؛ 89 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین)، DVT علامت‌دار (OR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.02 تا 10.07؛ P = 0.58؛ 1 مطالعه؛ 89 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، PE (OR: 1.31؛ 95% CI؛ 0.38 تا 4.48؛ P = 0.67؛ 2 مطالعه؛ 126 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و VTE کل (OR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.34 تا 2.52؛ P = 0.88؛ 1 مطالعه؛ 72 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، بین پروفیلاکسی با NMES و روش‌های جایگزین پروفیلاکسی نیافتیم. هیچ یک از مطالعات در این مقایسه خونریزی را گزارش نکردند.

در مقایسه با عدم پروفیلاکسی، NMES خطر کم‌تر DVT کل (OR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.23 تا 0.70؛ P = 0.02؛ 4 مطالعه؛ 576 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و VTE کل (OR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.59؛ P = 0.002؛ 1 مطالعه؛ 77 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) را نشان داد. داد‌ها تفاوت روشنی را در خطر DVT بدون نشانه (OR: 0.32؛ 95% CI؛ 0.06 تا 1.62؛ P = 0.17؛ 1 مطالعه؛ 200 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، DVT علامت‌دار (OR: 0.06؛ 95% CI؛ 0.00 تا 1.36؛ P = 0.08؛ 1 مطالعه؛ 160 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا PE (OR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.12 تا 1.07؛ P = 0.07؛ 1 مطالعه؛ 77 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) میان پروفیلاکسی با NMES و عدم پروفیلاکسی نشان نداد. هیچ یک از مطالعات در این مقایسه خونریزی را گزارش نکردند.

در مقایسه با هپارین با دوز پائین، NMES با خطر بالاتر DVT کل (OR: 2.78؛ 95% CI؛ 1.19 تا 6.48؛ P = 0.02؛ 2 مطالعه؛ 194 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) همراه بود اما داده‌ها برای دیگر مقایسه‌ها (NMES در برابر Dextran 40؛ NMES در برابر GCS؛ NMES در برابر IPCD) و برای دیگر پیامدهای بالینی مانند DVT علامت‌دار یا بدون نشانه، PE؛ VTE کل و خونریزی در مقایسه‌های فردی ناکافی بودند

به‌طور کلی، کیفیت شواهد موجود را به دلیل خطر سوگیری بالا یا نامشخص و تخمین اثرگذاری غیر-دقیق به دلیل تعداد کم مطالعات و حوادث، پائین قضاوت کردیم.