پیشینه
عفونت‌های پیوند آئورت شکمی یک عارضه جدی به دنبال جراحی آنوریسم آئورت به شمار می‌آیند. آنها را می‌توان از دو طریق مدیریت کرد: مدیریت جراحی یا دارویی. جراحی در حال حاضر اصلی‌ترین روش درمانی است و معمولا با دو روش انجام می‌شود، که یکی شامل برداشتن و جایگزینی پیوند عفونی شده، و دیگری بای‌پس کردن پیوند عفونی شده است. مدیریت دارویی معمولا شامل تجویز یک دوره طولانی‌مدت از آنتی‌بیوتیک‌ها است. مدیریت دارویی از خطر عوارض احتمالی جراحی جلوگیری می‌کند، اما نیاز به استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای چندین ماه، یا حتی مادام‌العمر دارد. در حال حاضر توافقی وجود ندارد که کدام نوع مداخله (جراحی یا دارویی) در مدیریت عفونت‌های پیوند آئورت شکمی موثرترین روش هستند. در شرایط اورژانسی یا پیچیده مانند پارگی پیوند، مدیریت جراحی تنها گزینه است، در حالی که برای افراد نامناسب برای جراحی، مدیریت دارویی گزینه ارجح به حساب می‌آید. با این حال، در شرایط غیر اضطراری، اغلب ترجیح شخصی است که بر تصمیم‌گیری ارائه دهنده مراقبت‌های سلامت تأثیر می‌گذارد. اين مرور با هدف ارزیابی و مقايسه تاثیرات مداخلات جراحی و دارویی در عفونت‌های پیوند آئورت شکمی انجام شد.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج کلیدی
تا دسامبر 2019، ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (نوعی مطالعه که در آن شرکت‌کنندگان با استفاده از یک روش تصادفی به یکی از دو یا چند گروه درمانی اختصاص داده شدند) جست‌وجو کردیم. ما هیچ کارآزمایی‌‌ای را نیافتیم که معیارهای ورود ما را داشته باشند. از این‌‌رو، در حال حاضر شواهد کافی برای نتیجه‌گیری در مورد اثرات مداخلات جراحی و دارویی در مدیریت عفونت‌های پیوند آئورت شکمی وجود ندارد.
نتیجه‌گیری
برای شناسایی مؤثرترین روش درمان عفونت پیوند آئورت، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده چند مرکزی مورد نیاز است. با این کار، دستورالعمل‌های «استاندارد طلایی» می‌توانند تدوین شوند تا همه بیماران بدون در نظر گرفتن محل ارائه درمان، بتوانند سطح مشابهی را از درمان دریافت کنند.
در حال حاضر شواهد کافی برای نتیجه‌گیری در جهت حمایت از هر نوع درمانی نسبت به دیگری وجود ندارد. انجام کارآزمایی‌های بالینی چند مرکزی برای مقایسه درمان‌های مختلف در مدیریت این وضعیت الزامی است.
عفونت‌های پیوند آئورت شکمی یک عارضه عمده در پی جراحی آنوریسم آئورت شکمی، با میزان بالای موربیدیتی و مورتالیتی، به شمار می‌روند. می‌توان آنها را با روش جراحی یا به صورت محافظه‌کارانه با استفاده از درمان دارویی مدیریت کرد. دو روش متداول جراحی، جایگزینی پیوند در محل خود و بای‌پس در خارج از محل آناتومیکی آن است. مدیریت دارویی معمولا شامل تجویز یک دوره آنتی‌بیوتیک‌های طولانی‌مدت است. در حال حاضر توافقی وجود ندارد که کدام نوع مداخله (بای‌پس در خارج از محل آناتومیکی، جایگزینی پیوند در محل خود، یا دارویی) موثرترین روش در مدیریت عفونت‌های پیوند آئورت شکمی هستند. در حالی که در شرایط اورژانسی یا پیچیده‌ای مانند پارگی پیوند، تنها گزینه، مدیریت جراحی است، در شرایط غیر اضطراری اغلب ترجیح شخصی است که بر تصمیم‌گیری پزشک تأثیر می‌گذارد.
ارزیابی و مقايسه تاثیرات مداخلات جراحی و دارویی در عفونت‌های پیوند آئورت شکمی.
متخصص اطلاعات گروه عروق در کاکرین، به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه عروق در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و CINAHL و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های WHO ICTRP و ClinicalTrials.gov تا 2 دسامبر 2019 پرداخت. ما همچنین کتابشناختی‌های مطالعات شناسایی شده را توسط جست‌وجو مرور کردیم و با متخصصان این حوزه و نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم تا اطلاعات را درباره هرگونه اطلاعات منتشر نشده احتمالی درخواست کنیم.
هدف ما این بود که همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کنیم که از مداخلات جراحی یا دارویی برای درمان عفونت‌های پیوند آئورت شکمی استفاده کردند. تعاریف عفونت‌های پیوند آئورت شکمی همانطور که در مطالعات فردی ارائه شدند، مورد پذیرفته قرار گرفتند، و دربرگیرنده عفونت ثانویه ناشی از فیستول آئورت به روده (aortoenteric fistula) بود. ما مطالعاتی را خارج کردیم که به ارائه اطلاعات در مورد عفونت‌های پیوند پروتستتیک (prosthetic graft) به‌طور کلی پرداخته بودند، مگر اینکه داده‌های اختصاصی برای عفونت پیوند آئورت شکمی از میان آنها قابل جدا شدن بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، همه مطالعات شناسایی شده را توسط جست‌وجو، بررسی کردند. ما برنامه‌ریزی کردیم تا مستقل از هم خطر سوگیری (bias) کارآزمایی‌های وارد شده را ارزیابی کرده و کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE بررسی کنیم. پیامدهای اصلی ما مورتالیتی کلی، آمپوتاسیون، عفونت مجدد پیوند، عوارض کلی مربوط به پیوند، مورتالیتی ناشی از پیوند، ایسکمی حاد اندام و مداخله مجدد بودند.
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را برای انجام متاآنالیز شناسایی نکردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.