تاثیرات چاقی بر پیامدهای کووید-19 چه هستند؟
پیام‌های کلیدی
• شواهد کافی برای حمایت از این یافته وجود دارد که چاقی شدید (BMI > 40 کیلوگرم/متر 2 ) احتمال مرگ بیمار، نیاز به دریافت لوله تنفسی، بستری شدن در بیمارستان، و بستری شدن در ICU را به دلیل ابتلا به کووید-19 افزایش می‌دهد.
• چاقی به‌طور کلی منجر به نیاز بیمار به دریافت لوله تنفسی می‌شود.
• هر چه BMI بیمار بالاتر باشد، احتمال ابتلای وی به بیماری شدید کووید-19 بیشتر خواهد شد.
چاقی چیست؟
چاقی به صورت تجمع غیر طبیعی یا بیش از حد چربی در قسمت‌های مختلف بدن انسان تعریف می‌شود و سلامت را به خطر می‌اندازد. برای ارزیابی چاقی می‌توان از شاخص‌های مختلفی مانند شاخص توده بدنی (BMI) استفاده کرد، که وزن فرد بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر است. WHO چاقی را در سه دسته طبقه‌بندی کرده است. بر اساس این طبقه‌بندی، چاقی کلاس I شامل BMI بین 30 و 35 کیلوگرم/متر 2 ، کلاس II از 35 تا 40 کیلوگرم/متر 2 و کلاس III برابر با 40 کیلوگرم/متر 2 و بالاتر است.
ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟
ما می‌خواستیم بدانیم که چاقی تاثیری بر مورتالیتی، نیاز به دریافت لوله تنفسی، بستری شدن در بیمارستان، بستری در ICU، بیماری شدید یا پنومونی ناشی از بیماری کووید-19 دارد یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
جست‌وجوی سیستماتیکی را در بانک‌های اطلاعاتی پزشکی برای یافتن شواهدی انجام دادیم که به بررسی ارتباط چاقی و مورتالیتی و دیگر پیامدها از دسامبر 2019 تا اپریل 2021 پرداختند. سپس این یافته‌ها را بر اساس سطح اعتماد به شواهد، حجم نمونه مطالعه، و کیفیت آن، طبقه‌بندی و رتبه‌بندی کردیم.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
تعداد 171 مطالعه واجد شرایط را شناسایی کردیم، که 149 مطالعه (12,045,976 شرکت‌کننده) داده‌های کمّی را برای حداقل یکی از متاآنالیزهای ما ارائه کردند. از نظر پیامدها، 111 مطالعه در مورد مورتالیتی، 48 مطالعه در مورد نیاز به دریافت لوله تنفسی، 47 مورد در مورد بستری شدن در ICU؛ 34 مورد پیرامون بستری شدن در بیمارستان، 32 مطالعه در مورد کووید-19 شدید، شش مورد در مورد پنومونی، پنج مورد در مورد طول مدت بستری در بیمارستان، دو مطالعه در مورد طول مدت بستری در ICU، و یک مورد در مورد مدت زمان نیاز به لوله تنفسی، به ارائه گزارش پرداختند.
نتایج اصلی
یافته‌های ما نشان می‌دهند که شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که چاقی کلاس III با افزایش خطر مورتالیتی در بیماران مبتلا به کووید-19 مرتبط است. با این حال، دریافتیم که، در موارد خفیف چاقی (کلاس I و II)، این عامل ممکن است به‌طور مستقل با افزایش خطر مورتالیتی در بیماران مبتلا به کووید-19 مرتبط نباشد. به‌طور مشابه، بسیار مطمئن هستیم که چاقی یک عامل مهم مستقل است که با خطر نیاز به دریافت لوله تنفسی در بیماران مبتلا به کووید-19 ارتباط دارد. با این حال، اندازه‌های تخمین اثرگذاری با رابطه دوز-پاسخ در کلاس‌های بالاتر چاقی برای بستری شدن در ICU، بستری شدن در بیمارستان، بیماری شدید کووید-19 و پنومونی مطابقت نداشتند. برای نتیجه‌گیری، این مرور ارتباط بالقوه میان چاقی و پیامدهای نامطلوب کووید-19 را بررسی کرد. ما توانستیم شواهدی را از مطالعات متعدد گردآوری کرده و به این نتیجه برسیم که ارتباط چاقی با مورتالیتی و نیاز به دریافت لوله تنفسی، شواهدی با قطعیت بالا دارد.
محدودیت‌های شواهد چه هستند؟
اگرچه BMI یک معیار پُرکاربرد است، رابطه میان BMI و چربی بدن، غیر خطی است. علاوه بر این، مرور ما بین اندازه BMI که توسط خود بیمار اعلام شده بود و موارد اندازه‌گیری شده، تفاوتی قائل نشد. در نهایت، علیرغم تمام تلاش‌هایمان، نتوانستیم با سرعت سریع انتشار مقالات در مورد کووید-19 همگام شویم.
این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟
شواهد تا اپریل 2021 به‌روز است.
یافته‌های ما نشان می‌دهند که چاقی یک عامل مهم پیش‌آگهی مستقل در زمینه کووید-19 است. در نظر گرفتن چاقی ممکن است به مدیریت بهینه و تخصیص منابع محدود در مراقبت از بیماران کووید-19 کمک کند.
از دسامبر 2019، جهان با همه‌گیری (پاندمی) کووید-19 دست‌وپنجه نرم کرده است. حتی پس از معرفی واکسن‌های مختلف، این بیماری هم‌چنان تلفات قابل‌توجهی را بر جای می‌گذارد. به منظور بهبود تخصیص بهینه منابع و ارتباط پیش‌آگهی، ارائه دهندگان خدمات مراقبت‌های سلامت و بیماران، نیاز به درک دقیق عواملی (مانند چاقی) وجود دارد که با افزایش خطر بروز پیامدهای نامطلوب ناشی از عفونت کووید-19 مرتبط هستند.
ارزیابی چاقی به عنوان یک عامل پیش‌آگهی مستقل برای شدت کووید-19 و مورتالیتی ناشی از آن میان بیماران بزرگسالی که عفونت با ویروس کووید-19 در آنها تائید شده است.
MEDLINE؛ Embase، دو مجموعه از منابع کووید-19، و چهار بانک اطلاعاتی زیست پزشکی چینی تا اپریل 2021 جست‌وجو شدند.
مطالعات مورد شاهدی (case-control)، سری موارد (case-series)، کوهورت آینده‌نگر و گذشته‌نگر، و آنالیزهای ثانویه از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده در صورتی وارد شدند که ارتباط میان چاقی و پیامدهای نامطلوب کووید-19 را از جمله مورتالیتی، تهویه مکانیکی، پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU)، بستری شدن در بیمارستان، کووید شدید و پنومونی کووید، بررسی کردند. با توجه به علاقه ما به تعیین ارتباط مستقل میان چاقی و این پیامدها، مطالعاتی را انتخاب کردیم که برای حداقل یک عامل غیر از چاقی، تعدیل شده بودند. دو محقق به صورت مستقل از هم که به صورت تکراری کار کردند، به ارزیابی مطالعات برای ورود پرداختند.
با استفاده از فرم‌های استاندارد استخراج داده‌ها، اطلاعات مورد نیاز را از مطالعات وارد شده استخراج کردیم. در جایی که مناسب بود، تخمین‌های ارتباط را در طول مطالعات با استفاده از متاآنالیز اثرات تصادفی (random-effect) ادغام کردیم. ابزار کیفیت در مطالعات پیش‌آگهی (Quality in Prognostic Studies; QUIPS)، پلتفرمی را برای ارزیابی خطر سوگیری (bias) در هر مطالعه ارائه داد. در مقایسه اصلی خود، متاآنالیزهایی را برای هر طبقه از چاقی به‌طور جداگانه انجام دادیم. هم‌چنین چاقی طبقه‌بندی نشده و چاقی را در قالب یک متغیر پیوسته (continuous variable) (5 کیلوگرم/متر 2 افزایش در BMI (شاخص توده بدن)) متاآنالیز کردیم. از چارچوب درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) استفاده کردیم تا اطمینان خود را در اهمیت ارتباط مشاهده شده میان چاقی و هر پیامد مورد نظر ارزیابی کنیم. از آنجایی که چاقی ارتباط نزدیکی با دیگر بیماری‌های همراه دارد، تصمیم گرفتیم مجموعه‌ای را از متغیرهایی که نیاز به تعدیل داشتند، از جمله سن، جنس، دیابت، هیپرتانسیون، و بیماری‌های قلبی‌عروقی، برای تجزیه‌وتحلیل زیر گروه از پیش تعیین کنیم.
تعداد 171 مطالعه را شناسایی کردیم، که 149 مورد از آنها در متاآنالیزها گنجانده شدند. در مقایسه با BMI «طبیعی» (18.5 تا 24.9 کیلوگرم/متر 2 ) یا بیماران بدون چاقی، افراد دارای چاقی کلاس I (BMI از 30 تا 35 کیلوگرم/متر 2 )، و II (BMI از 35 تا 40 کیلوگرم/متر 2 ) با شانس افزایش مورتالیتی (کلاس I: نسبت شانس [OR]: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان [CI]: 0.94 تا 1.16، شواهد با قطعیت بالا (15 مطالعه، 335,209 شرکت‌کننده)؛ کلاس II: OR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.36، شواهد با قطعیت بالا (11 مطالعه، 317,925 شرکت‌کننده)) مواجه نبودند. با این حال، افراد دارای چاقی کلاس III (BMI برابر با 40 کیلوگرم/متر 2 و بالاتر) در مقایسه با بیماران دارای BMI طبیعی یا بیماران بدون چاقی، ممکن است در معرض خطر بالاتر مورتالیتی قرار داشته باشند (کلاس III: OR: 1.67؛ 95% CI؛ 1.39 تا 2.00، شواهد با قطعیت پائین، (19 مطالعه، 354,967 شرکت‌کننده)). برای نیاز به دریافت ونتیلاسیون مکانیکی، احتمال افزایش آن را با کلاس‌های بالاتر چاقی در مقایسه با BMI طبیعی یا بیماران بدون چاقی مشاهده کردیم (کلاس I: OR: 1.38؛ 95% CI؛ 1.20 تا 1.59؛ 10 مطالعه؛ 187,895 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ کلاس II: OR: 1.67؛ 95% CI؛ 1.42 تا 1.96، 6 مطالعه، 171,149 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بالا؛ کلاس III: OR: 2.17؛ 95% CI؛ 1.59 تا 2.97، 12 مطالعه، 174,520 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بالا). با این حال، یک رابطه دوز-پاسخ را در طول افزایش طبقه‌بندی‌های چاقی برای پذیرش و بستری در ICU و بیمارستان مشاهده نکردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.