Osoby chorujące na schizofrenię bardzo często palą nałogowo papierosy. Nie jest pewne, czy terapie antynikotynowe o udowodnionej skuteczności w innych grupach osób, są także skuteczne wśród osób chorych na schizofrenię. W niniejszym przeglądzie dokonano analizy badań oceniających szeroki zakres interwencji. Nasze wyniki sugerowały, że bupropion (lek przeciwdepresyjny, którego skuteczność w terapii antynikotynowej już wykazano) pomaga pacjentom ze schizofrenią rzucić palenie. Efekt zaznaczył się wyraźnie pod koniec leczenia i może się także utrzymywać po sześciu miesiącach. Pacjenci, którzy stosowali bupropion podczas badań, nie doświadczali żadnych poważnych działań niepożądanych, a ich stan psychiczny był stabilny podczas leczenia. Inny lek, wareniklina, (częściowy agonista nikotyny, o udowodnionej skuteczności w terapii antynikotynowej u osób bez schizofrenii), pomaga również osobom ze schizofrenią rzucić palenie pod koniec leczenia. Dane te są jednak oparte tylko na dwóch badaniach. Nie dysponowano wystarczającymi danymi bezpośrednimi, aby stwierdzić czy korzyść ze stosowania warenikliny utrzymuje się przez sześć lub więcej miesięcy. Dodatkowo, cały czas obecne były obawy związane ze zdarzeniami niepożądanymi, w tym myślami i zachowaniami samobójczymi, u palaczy wykorzystujących wareniklinę. Stwierdzono, że u dwóch pacjentów, spośród 144 zażywających wareniklinę, występowały myśli lub zachowania samobójcze. Palacze ze schizofrenią, którzy otrzymywali pieniądze jako nagrodę za zerwanie z nałogiem, częściej rzucali palenie, gdy dostawali zapłatę. Nie ma jednak danych wskazujących, to, że pozostaliby w abstynencji po tym, jak przestaną otrzymywać nagrodę. Dysponowano zbyt niewielką ilością danych, aby stwierdzić, czy inne leczenie jak nikotynowa terapia zastępcza i interwencje psychospołeczne są pomocne.