Schizofrenia jest poważną chorobą psychiczną, w przebiegu której występują "objawy pozytywne", jakie jak omamy (słyszenie głosów i halucynacje wzrokowe) oraz urojenia (wyrażanie dziwacznych przekonań). Chorzy na schizofrenię cierpią również z powodu dezorganizacji zachowania oraz "objawów negatywnych" (takich jak poczucie zmęczenie, apatii i braku emocji). Osoby z tym zaburzeniem mogą również mieć trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych i poszukiwaniu pracy. Uważa się, że schizofrenia jest jedną z najcięższych chorób na świecie. U niektórych osób może utrzymywać się ona przez całe życie. Chorych na schizofrenię zazwyczaj leczy się przy użyciu leków przeciwpsychotycznych. Wprowadzone niedawno leki przeciwpsychotyczne (leki II generacji, zwane też atypowymi) są droższe oraz prawdopodobnie wywołują mniej działań niepożądanych, niż starsze związki (leki I generacji, czyli klasyczne). Do wspomnianych działań niepożądanych mogą należeć zaburzenia ruchowe; dlatego też wiele osób uważa, że starsze leki przeciwpsychotyczne są gorzej tolerowane – wybierają więc leki II generacji. Niemniej jednak w wielu krajach rozwijających się cena leku może być ważnym czynnikiem decydującym o wyborze metody terapii. To z kolei sprawia, że leki I generacji są najczęściej stosowaną grupą leków przeciwpsychotycznych.

Sulpiryd jest wprawdzie lekiem przeciwpsychotycznym I generacji, uważa się jednak, że wywołuje on mniej działań niepożądanych niż inne leki z tej grupy. Wskazywano, że sulpiryd w porównaniu z innymi starszymi lekami (np. chlorpromazyną lub haloperydolem) może być bardziej skuteczny w terapii osób z objawami negatywnymi lub cierpiącymi z powodu wycofania społecznego, (które ujawniło się w przebiegu schizofrenii).

Celem autorów tego przeglądu było przeprowadzenie oceny efektów stosowania sulpirydu u chorych na schizofrenię w porównaniu z placebo – czyli leczeniem "pozorowanym". Uwzględniono wyniki dwóch badań krótkoterminowych (prowadzonych przez 12 tygodni), w których uczestniczyło łącznie 113 osób. Uzyskano niewiele informacji, przedstawionych w niejasny sposób. Uzyskane dane nie były wiarygodne ani istotne, ponieważ do przeglądu włączono dwa niewielkie badania obejmujące małą liczbę uczestników. Ogólnie rzecz biorąc, nie zaobserwowano wyraźnych różnic między sulpirydem a placebo pod względem wpływu na stan psychiczny czy częstości rezygnacji z uczestnictwa w badaniu. Nie uzyskano informacji na temat innych ważnych efektów leczenia, takich jak ogólny poziom funkcjonowania, częstość zgłaszania się do placówek ochrony zdrowia, hospitalizacje, obciążenie członków rodziny, zadowolenie z terapii lub częstość występowania działań niepożądanych. Wydaje się, że lekarze stosują sulpiryd na podstawie wniosków płynących z doświadczenia klinicznego, a nie z wiarygodnych badań naukowych. Częste korzystanie z tego leku w krajach rozwijających się może wynikać bardziej z jego niewielkiej ceny niż ze skuteczności. Przeprowadzenie trwających dłużej, poprawnych metodologicznie oraz prawidłowo przeprowadzonych i opisanych badań z randomizacją mogłoby przyczynić się do pogłębienia wiedzy na temat efektywności oraz profilu działań niepożądanych sulpirydu.

Autorem tego streszczenia jest Benjamin Gray korzystający z leczenia w ramach organizacji Rethink Mental Illness, użytkownik usług opieki zdrowotnej i ekspert. E-mail: ben.gray@rethink.org