ที่มาของปัญหา

สตรีส่วนใหญ่สามารถคลอดบุตรทางช่องคลอดได้โดยที่มีการฉีกขาดแผลฝีเย็บไม่รุนแรง

เมื่อสตรีมีการฉีกขาดของแผลฝีเย็บระดับรุนแรงจากการคลอดทางช่องคลอด มีตวามเชื่อว่าน่าจะมีโอกาสเสี่ยงต่อการติดเชื้อเพิ่มขึ้น

คำถามวิจัย เพื่อประเมินว่าการให้ยาปฏิชีวนะแบบป้องกันสามารถป้องกันการติดเชื้อแผลฝีเย็บเปรียบเทียบกับการใช้ยาหลอก หรือไม่ได้ให้ยาป้องกัน และต้องการเปรียบเทียบการใช้ยาปฏิชีวนะแต่ละชนิด

สิ่งที่พบหลัก

จากการทบทวนพบว่ามี 1 การทดลอง ซึ่งมีสตรีในการศึกษา 147 คน ซึ่งการทดลองนี้ต้องการศึกษาประโยชน์ของการให้ยาปฏิชีวนะป้องกันแบบเป็นกิจวัตร (กลุ่มทดลอง) กับยาหลอก (กลุ่มควบคุม) ในสตรีที่มีการฉีกขาดของแผลฝีเย็บระดับรุนแรง ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ในกลุ่มทดลองมีภาวะแทรกซ้อนที่แผลฝีเย็บน้อยกว่า เมื่อตรวจที่ 2 สัปดาห์หลังคลอด แต่ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของภาวะแทรกซ้อนที่แผลฝีเย็บ ก่อนที่จะให้สตรีมาคลอดกลับบ้าน และตอนตรวจ 6 lัปดาห์หลังคลอด

การศึกษานี้ยุติการศึกษาก่อนที่ได้จำนวนตัวอย่างครบตามที่วางแผนไว้ล่วงหน้าและพบว่ามีอัตราการไม่มารับการตรวจติดตามสูง

คุณภาพของหลักฐาน

การศึกษาที่นำเข้ามาศึกษามีคุณภาพทางระเบียบวิธีวิจัยสูง ยกเว้นความไม่สมบูรณ์ในการติดตามผู้ป่วย คณะผู้วิจัยประเมินการลดลงของการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บที่มีการฉีกขาดระดับ 3 และ 4 จากการใช้ยาปฏิชีวนะแบบป้องกันเป็นหลักฐานที่มีคุณภาพระดับต่ำถึงปานกลาง อย่างไรก็ตามม ผลการศึกษานี้ขึ้นกับการทดลองขนาดเล็กเพียงหนึ่งชิ้นและมีอัตราการไม่่มาตรวจติดตามสูง งานวิจัยที่มากกว่านี้ยังเป็นสิ่งที่ต้องการ