ما 125 مطالعه با حضور 9469 زن وارد کردیم. مداخلات برای پیشگیری از هیپوتانسیون مادری فقط به دنبال بی‌حسی نخاعی انجام شدند، و ما هرگونه مداخله‌ای را که درمان فعال محسوب می‌شد، کنار گذاشتیم. تمام مطالعات وارد شده، پیامد اولیه مرور را گزارش کردند. در طول 49 مقایسه، سه گروه مداخله را شناسایی کردیم: مایعات داخل وریدی، مداخلات دارویی، و مداخلات فیزیکی. در هیچ‌یک از مداخلات تحت بررسی، نویسندگان هیچ‌ موردی را از وقوع عوارض جانبی جدی گزارش نکردند. اکثر کارآزمایی‌ها، هیپوتانسیونی را که نیاز به مداخله داشت و نمره آپگار کمتر از 8 را در دقیقه پنج، به عنوان تنها پیامد گزارش کردند. هیچ یک از کارآزمایی‌های وارد شده در مقایسه‌هایی که شرح می‌دهیم، بستری نوزاد را در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان گزارش نکردند.

استفاده از مایعات کریستالوئیدی در برابر کنترل (عدم مصرف مایعات)

در گروه مایعات کریستالوئیدی در مقایسه با عدم مصرف مایعات، تعداد کمتری از زنان دچار هیپوتانسیون شدند (میانگین خطر نسبی (RR): 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 0.98؛ 370 زن؛ 5 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوت واضحی بین گروه‌ها در تعداد زنانی که دچار حالت تهوع و استفراغ شدند، وجود نداشت (میانگین RR؛ 0.19؛ 95% CI؛ 0.01 تا 3.91؛ 1 مطالعه؛ 69 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در هیچ‌کدام از گروه‌ها، هیچ نوزادی نمره آپگار كمتر از 8 در دقيقه پنج نداشت (60 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین).

مایعات کلوئیدی در برابر کریستالوئیدی

در گروه مایعات کلوئیدی در مقایسه با مایعات کریستالوئیدی، تعداد کمتری از زنان دچار هیپوتانسیون شدند (میانگین RR؛ 0.69؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.81؛ 2009 زن؛ 27 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ تفاوت واضحی بین گروه‌ها برای هیپرتانسیون مادری نیازمند مداخله (میانگین RR؛ 0.64؛ 95% CI؛ 0.09 تا 4.46؛ 3 مطالعه؛ 327 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، برادی‌کاردی مادری نیازمند مداخله (میانگین RR؛ 0.98؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.78؛ 5 مطالعه؛ 413 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، تهوع و/یا استفراغ (میانگین RR؛ 0.89؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.19؛ 14 مطالعه؛ 1058 زن؛ I² = 29%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اسیدوز نوزادی (میانگین RR؛ 0.83؛ 95% CI؛ 0.15 تا 4.52؛ 6 مطالعه؛ 678 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نمره آپگار کمتر از 8 در پنج دقیقه (میانگین RR؛ 0.24؛ 95% CI؛ 0.03 تا 2.05؛ 10 مطالعه؛ 730 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت.

افدرین در برابر فنیل‌افرین

هیچ تفاوت واضحی میان گروه‌های افدرین و فنیل‌افرین در پیشگیری از هیپوتانسیون مادری (میانگین RR؛ 0.92؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.18؛ 401 زن؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، یا هیپرتانسیون مادر (میانگین RR؛ برابر 1.72؛ 95% CI؛ 0.71 تا 4.16؛ 2 مطالعه؛ 118 زن؛ شواهد با کیفیت پائین) دیده نشد. میزان وقوع برادی‌کاردی در گروه افدرین کمتر بود (میانگین RR؛ 0.37؛ 95% CI؛ 0.21 تا 0.64؛ 5 مطالعه؛ 304 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوت واضحی در تعداد زنان دچار حالت تهوع و/یا استفراغ (میانگین RR؛ 0.76؛ 95% CI؛ 0.39 تا 1.49؛ 4 مطالعه؛ 204 زن؛ I² = 37%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، یا نوزادان مبتلا به اسیدوز نوزادی (میانگین RR؛ 0.89؛ 95% CI؛ 0.07 تا 12.00؛ 3 مطالعه؛ 175 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نشد. در هیچ‌کدام از گروه‌ها، هیچ نوزادی نمره آپگار كمتر از 8 در دقيقه پنج نداشت (321 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین).

اندانسترون در برابر کنترل

تجویز اندانسترون در پیشگیری از هیپوتانسیون نیازمند درمان (میانگین RR؛ 0.67؛ 95% CI؛ 0.54 تا 0.83؛ 740 زن؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)، برادی‌کاردی نیازمند درمان (میانگین RR؛ 0.49؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.87؛ 740 زن؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)، و حالت تهوع و/یا استفراغ (میانگین RR؛ 0.35؛ 95% CI؛ 0.24 تا 0.51؛ 653 زن؛ 7 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)، موثرتر از کنترل (سالین دارونما) بود. از نظر میزان اسیدوز نوزادی (میانگین RR؛ 0.48؛ 95% CI؛ 0.05 تا 5.09؛ 134 نوزاد؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) یا نمره آپگار کمتر از 8 در دقیقه پنجم (284 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین) هیچ تفاوت واضحی میان گروه‌ها وجود نداشت.

ایجاد فشار در اندام تحتانی در برابر کنترل

ایجاد فشار در اندام تحتانی در پیشگیری از هیپوتانسیون موثرتر از کنترل بود (میانگین RR؛ 0.61؛ 95% CI؛ 0.47 تا 0.78؛ 11 مطالعه؛ 705 زن؛ I² = 65%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تفاوت واضحی میان گروه‌ها در میزان برادی‌کاردی (میانگین RR؛ 0.63؛ 95% CI؛ 0.11 تا 3.56؛ 1 مطالعه؛ 74 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا حالت تهوع و/یا استفراغ (میانگین RR؛ 0.42؛ 95% CI؛ 0.14 تا 1.27؛ 4 مطالعه؛ 276 زن؛ I² = 32%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. در هیچ‌کدام از گروه‌ها، هیچ نوزادی نمره آپگار كمتر از 8 در دقيقه پنجم نداشت (130 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

راه‌ رفتن در برابر دراز‌ کشیدن

تفاوت واضحی میان گروه‌ها در تعداد زنان دچار هیپوتانسیون نیازمند به درمان دیده نشد (میانگین RR؛ 0.71؛ 95% CI؛ 0.41 تا 1.21؛ 1 مطالعه؛ 37 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

بسیاری از مطالعات وارد شده، اطلاعات اندکی را گزارش کردند که امکان ارزیابی خطر سوگیری (bias) آنها را فراهم، و توانایی ما را در نتیجه‌گیری‌های معنی‌دار محدود کرد. ارزیابی درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای کیفیت شواهد، از بسیار پائین تا پائین متغیر بود. به دلیل محدودیت‌های موجود در طراحی مطالعه، عدم دقت، و غیر‌مستقیم بودن، سطح کیفیت شواهد را کاهش دادیم؛ بیشتر مطالعات فقط زنانی را ارزیابی کردند که برای انجام زایمان سزارین انتخاب شدند.

اعتبار خارجی نیز نیاز به بررسی دارد. خوانندگان باید استفاده از مایعات کلوئیدی را در این زمینه بر اساس عوارض جانبی جدی احتمالی مانند آلرژی و نارسایی کلیوی مرتبط با تجویز آنها، زیر سوال برند.