سوال مطالعه مروری
کدام دارو (روکورونیوم (rocuronium) یا سوکسینیل‌کولین (succinylcholine)) در ایجاد شرایط عالی برای قرار دادن سریع لوله‌های تنفسی در شرکت‌کنندگان در تمام سنین برای موقعیت‌های انتخابی و اضطراری، بهتر است؟
پیشینه
در مواقع اضطراری برخی از افراد به یک بیهوشی عمومی با لوله داخل تراشه (لوله‌ای برای کمک به تنفس) نیاز دارند. مهم است که داروهای سریع‌الاثر وجود داشته باشند تا پزشکان این روش را به‌طور سریع و بی‌خطر تکمیل کنند. در حال حاضر، دارویی که بیشتر برای شل کردن عضلات استفاده می‌شود، سوکسینیل‌کولین است. سوکسینیل‌کولین سریع‌الاثر است و فقط چند دقیقه ماندگاری دارد، که در این شرایط بسیار مطلوب است. با این حال، برخی از افراد نمی‌توانند از این دارو استفاده کنند زیرا باعث عدم تعادل در نمک یا واکنش‌های جدی می‌شود، بنابراین یک دارو به همان اندازه موثر و بدون این عوارض جانبی سودمند خواهد بود. یکی از داروهای جایگزین احتمالی، روکورونیوم، شل کننده عضلانی با عوارض جانبی کمتر اما طول اثر بیشتر است. این مرور، کیفیت شرایط لوله‌گذاری (میزان راحتی که پزشکان می‌توانند به سرعت و بی‌خطر لوله داخل تراشه را عبور دهند) را میان روکورونیوم و سوکسینیل‌کولین در تمام سنین و موقعیت‌های بالینی مختلف مقایسه می‌کند.
ویژگی‌‌های مطالعه
کارآزمایی‌های کنترل‌شده را از سال 1966 تا فوریه 2015 شامل شرکت‌کنندگان در تمام سنین وارد کردیم که به لوله‌گذاری سریع با استفاده از روکورونیوم و سوکسینیل‌کولین نیاز داشتند. حداقل دوز روکورونیوم 0.6 میلی‌گرم/کیلوگرم و سوکسینیل‌کولین 1 میلی‌گرم/کیلوگرم بود. نتایج 50 کارآزمایی را با مجموع 4151 شرکت‌کننده ترکیب کردیم، که اثربخشی سوکسینیل‌کولین را در مقابل روکورونیوم بر شرایط لوله‌گذاری مقایسه کردند. وقوع هیچ عارضه جانبی عمده‌ای ناشی از استفاده از داروها گزارش نشد.
نتایج کلیدی
ما دریافتیم که روکورونیوم برای ایجاد شرایط عالی و قابل قبول لوله‌گذاری، کمی کمتر از سوکسینیل‌کولین موثر است. بنابراین، روکورونیوم فقط زمانی باید به عنوان جایگزینی برای سوکسینیل‌کولین استفاده شود که مشخص باشد سوکسینیل‌کولین منع مصرف داشته و انتظار می‌رود لوله‌گذاری طولانی‌تری انجام شود.
کیفیت شواهد
به دلیل طراحی‌های ناقص مطالعه و تکنیک‌های متفاوت مورد استفاده در کارآزمایی‌ها، سطح شواهد بر اساس رتبه‌بندی درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE)، متوسط است.
سوکسینیل‌کولین نسبت به روکورونیوم شرایط بهتری را برای لوله‌گذاری به منظور دستیابی به شرایط لوله‌گذاری عالی و قابل قبول از نظر بالینی ایجاد کرد.
بیماران اغلب برای محافظت در برابر آسپیراسیون، افزایش فشار داخل جمجمه یا تسهیل لوله‌گذاری، به روش لوله‌گذاری داخل تراشه با القای توالی سریع (rapid sequence induction; RSI) در مواقع اضطراری یا به صورت انتخابی نیاز دارند. به‌طور مرسوم، سوکسینیل‌کولین (succinylcholine) به دلیل شروع سریع و طول دوره کوتاهش رایج‌ترین شل کننده عضلانی برای این منظور بوده است؛ متاسفانه می‌تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. استفاده از روکورونیوم (rocuronium) به عنوان جایگزینی برای سوکسینیل‌کولین هنگام لوله‌گذاری پیشنهاد شده است. این یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 2003 منتشر شد و سپس در سال 2008 و اکنون در سال 2015 به‌روز شد.
تعیین اینکه استفاده از روکورونیوم شرایط لوله‌گذاری مشابه با سوکسینیل‌کولین را در طول لوله‌گذاری RSI ایجاد می‌کند یا خیر.
در مرور اولیه، تمام بانک‌های اطلاعاتی را تا مارچ 2000 جست‌وجو کرده، و سپس به‌روزرسانی را تا جون 2007 انجام دادیم. این آخرین به‌روزرسانی شامل جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ 2015، شماره 2)، MEDLINE (1966 تا هفته 2 فوریه 2015)، و EMBASE (1988 تا 14 فوریه 2015) برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) یا کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده (controlled clinical trials; CCTs) مربوط به استفاده از روکورونیوم و سوکسینیل‌کولین، بود. مجلات زبان خارجی را وارد کرده و منابع مطالعات شناسایی‌شده را برای یافتن استنادهای بیشتر جست‌وجو کردیم.
ما هر RCT یا CCT را وارد کردیم که شرایط نیاز به لوله‌گذاری را گزارش کرده و به مقایسه استفاده از روکورونیوم و سوکسینیل‌کولین برای RSI یا RSI اصلاح‌شده در هر گروه سنی یا شرایط بالینی پرداختند. دوز روکورونیوم حداقل 0.6 میلی‌گرم/کیلوگرم و سوکسینیل‌کولین حداقل 1 میلی‌گرم/کیلوگرم بود.
دو نویسنده (EN و DT) به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت روش‌شناسی (methodology) را برای ایجاد جداول «خطر سوگیری (bias)» ارزیابی کردند. پیامدها را در Review Manager 5 با استفاده از خطر نسبی (RR) با یک مدل اثرات تصادفی (random-effects model) ترکیب کردیم.
به‌روزرسانی قبلی (2008)، 53 مطالعه بالقوه را شناسایی کرده بود و 37 مورد را برای انجام متاآنالیز ترکیب کرد. در این آخرین به‌روزرسانی، 13 مطالعه دیگر را شناسایی کرده و 11 مورد را وارد کردیم، که نتایج 50 کارآزمایی را شامل 4151 شرکت‌کننده خلاصه می‌کند. به‌طور کلی، سوکسینیل‌کولین برای دستیابی به شرایط عالی لوله‌گذاری نسبت به روکورونیوم (RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI:) 0.81 تا 0.92؛ n = 4151) و شرایط لوله‌گذاری قابل قبول از نظر بالینی (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.95 تا 0.99؛ n = 3992؛ 48 کارآزمایی) برتر بود. بروز بالای سوگیری تشخیص (detection bias) میان کارآزمایی‌ها همراه با ناهمگونی (heterogeneity) قابل‌توجه، شواهدی را با کیفیت متوسط برای این نتیجه‌گیری‌ها فراهم می‌کند، که نسبت به به‌روزرسانی قبلی تغییری نکرده است. هنگام استفاده از تیوپنتال (thiopental) به عنوان عامل القایی، سوکسینیل‌کولین بیشتر احتمال داشت شرایط عالی لوله‌گذاری را ایجاد کند (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.73 تا 0.88؛ n = 2302؛ 28 کارآزمایی). در به‌روزرسانی قبلی، ما به این نتیجه رسیده بودیم که پروپوفول (propofol) عامل القای برتر با سوکسینیل‌کولین بود. هیچ گزارشی از بروز پیامدهای نامطلوب شدید ارائه نشد. هنگامی که سوکسینیل‌کولین با دوز 1.2 میلی‌گرم/کیلوگرم از روکورونیوم مقایسه شد، تفاوت معنی‌دار از نظر آماری در شرایط لوله‌گذاری مشاهده نشد؛ با این حال، سوکسینیل‌کولین از نظر بالینی برتر بود زیرا طول اثر کوتاه‌تری دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.