استیل‌سیستئین (acetylcysteine) و کربوسیستئین (carbocysteine) رایج‌ترین داروهای تجویزی هستند که هدف آنها، تغییر ساختار ترشحات برونش است. این مرور سیستماتیک، کارایی و بی‌خطری (safety) مصرف آنها را برای درمان عفونت‌های حاد دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی در کودکان بدون بیماری مزمن برونکوپولمونری (chronic broncho-pulmonary disease) ارزیابی کرد. ما به‌طور خاص به بیماران کمتر از دو سال نیز نگاه کردیم.
چهل و نه کارآزمایی، معیارهای ورود را به مرور داشتند. شش کارآزمایی شامل 497 شرکت‌کننده برای بررسی اثربخشی، و مقایسه استیل‌سیستئین یا کربوسیستئین با دارونما (placebo) انجام شدند. سی و چهار کارآزمایی (شامل شش کارآزمایی قبلی) برای ارزیابی بی‌خطری مداخله واجد شرایط بوده و شامل 2064 بیمار کودک بودند.
نتایج این مرور حاکی از اثربخشی واقعی اما محدود استیل‌سیستئین و کربوسیستئین (به عنوان مثال کاهش سرفه در روز هفتم) و بی‌خطری کلی خوب (به جز عوارض جانبی نادر گوارشی خفیف) در کودکان بزرگتر از دو سال است. با این حال، تعداد شرکت‌کنندگان محدود بوده و کیفیت روش‌شناسی (methodology) آنها مشکوک بود. این نتایج همچنین باید این واقعیت را در نظر بگیرند که استیل‌سیستئین و کربوسیستئین برای بیماری‌های خود-محدود شونده (به عنوان مثال، سرفه حاد، برونشیت) تجویز می‌شوند. در کودکان کمتر از دو سال، و با توجه به نگرانی عمیق در مورد بی‌خطری آنها (افزایش ترشحات برونش به جای کاهش آنها)، این داروها فقط باید برای عفونت‌های حاد دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی در چارچوب یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده استفاده شوند.
نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا آنها بر اساس تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان در مطالعاتی هستند که کیفیت روش‌شناسی (methodology) آنها مشکوک است. به نظر می‌رسد استیل‌سیستئین و کربوسیستئین اثربخشی محدودی داشته و در کودکان بزرگتر از دو سال بی‌خطر هستند. این نتایج باید این واقعیت را در نظر بگیرند که استیل‌سیستئین و کربوسیستئین برای بیماری‌های خود-محدود شونده (به عنوان مثال، سرفه حاد، برونشیت) تجویز می‌شوند. با توجه به نگرانی‌های شدید در مورد بی‌خطری این عوامل، آنها فقط باید برای RTIهای حاد فوقانی و تحتانی در چارچوب یک RCT در کودکان کمتر از دو سال استفاده شوند.
استیل‌سیستئین (acetylcysteine) و کربوسیستئین (carbocysteine) رایج‌ترین داروهای موکولیتیک تجویزی هستند که در برزیل و بسیاری از کشورهای اروپایی و آفریقایی تجویز می‌شوند. تا آنجا که می‌دانیم، تاکنون هیچ مرور سیستماتیکی در مورد اثربخشی و بی‌خطری (safety) آنها در درمان عفونت‌های حاد دستگاه تنفسی (respiratory tract infections; RTIs) فوقانی و تحتانی در کودکان بدون بیماری مزمن برونکوپولمونری (chronic broncho-pulmonary disease) منتشر نشده است.
هدف، ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری و ایجاد نسبت مزیت-خطر (benefit-risk ratio) از مصرف استیل‌سیستئین و کربوسیستئین به عنوان درمان‌های علامتی برای RTIهای حاد فوقانی و تحتانی در کودکان بیمار بدون بیماری مزمن برونکوپولمونری بود.
ما CENTRAL (2013، شماره 2)، MEDLINE (1966 تا هفته 3 فوریه 2013)، EMBASE (1980 تا مارچ 2013)، Micromedex (2010)، پاسکال (1987 تا 2004) و Science Citation Index (1974 تا مارچ 2013) را جست‌وجو کردیم.
برای بررسی اثربخشی، از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) استفاده کردیم که مصرف استیل‌سیستئین یا کربوسیستئین را در مقابل دارونما (placebo)، به تنهایی یا به عنوان یک درمان کمکی، مقایسه کردند. برای ارزیابی بی‌خطری، از کارآزمایی‌هایی استفاده کردیم که استیل‌سیستئین یا کربوسیستئین را در مقابل درمان فعال یا عدم درمان و گزارش موردی مقایسه کردند.
در این به‌روزرسانی مرور، دو نویسنده (YD؛ MC)، با کمک یکی از همکاران، داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. ما یک آنالیز زیرگروه را از کودکان کمتر از دو سال انجام دادیم.
شش کارآزمایی را شامل 497 شرکت‌کننده برای بررسی اثربخشی وارد کردیم. آنها برخی از مزایا (مانند کاهش سرفه در روز هفتم) را از عوامل موکولیتیک نشان دادند، اگرچه تفاوت‌ها ارتباط بالینی کمی داشتند. هیچ نتیجه‌گیری در مورد زیرگروه نوزادان کمتر از دو سال انجام نشد زیرا داده‌ها در دسترس نبودند. سی و چهار مطالعه، از جمله شش کارآزمایی قبلی که شامل 2064 کودک بودند، واجد شرایط برای بررسی بی‌خطری مداخله بودند. بی‌خطری کلی خوب بود، اما داده‌های بسیار کمی برای ارزیابی بی‌خطری در نوزادان کمتر از دو سال در دسترس بود. با این حال، 59 مورد از افزایش متناقض برونکوره (bronchorrhoea) در نوزادان به سیستم فارماکوویژیلانس (pharmacovigilance system) فرانسه گزارش شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.