طب سوزنی ممکن است بتواند درد آرنج تنیس‌بازان را در کوتاه‌مدت تسکین دهد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
شواهد کافی برای حمایت یا رد استفاده از طب سوزنی (چه با سوزن یا لیزر) در درمان درد در قسمت جانبی آرنج وجود ندارد. این مرور نشان داده که طب سوزنی با سوزن در کوتاه‌مدت برای تسکین درد مفید است، اما این یافته بر اساس نتایج 2 کارآزمایی کوچک است که نتایج آنها در متاآنالیز ترکیب نشدند. هیچ فایده‌ای که بیش از 24 ساعت پس از درمان باقی بماند، نشان داده نشده است. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها عوارض جانبی بالقوه را ارزیابی نکرده یا در مورد آنها اظهار نظر نکرد. قبل از نتیجه‌گیری در مورد تاثیر طب سوزنی بر آرنج تنیس‌بازان، انجام کارآزمایی‌های بیشتر با استفاده از روش‌های مناسب و حجم نمونه کافی مورد نیاز است.
این مرور یکی از مجموعه مرورهای کاکرین درباره مداخلات برای درد در قسمت جانبی آرنج است. درد در قسمت جانبی آرنج (lateral elbow pain) یا آرنج تنیس‌بازان (tennis elbow) یک وضعیت شایع است که باعث درد در آرنج و ساعد و کاهش قدرت و عملکرد آرنج و مچ دست می‌شود. طب سوزنی مدت‌هاست که برای درمان درد در قسمت جانبی آرنج در چین و در کشورهای غربی استفاده می‌شود و مصرف‌کنندگان به‌طور فزاینده‌ای آن را به عنوان اولین درمان برای اختلالات عضلانی‌اسکلتی بررسی می‌کنند. هیچ مرور سیستماتیک قبلی از شواهد موجود برای تعیین اینکه طب سوزنی در درمان درد در قسمت جانبی آرنج موثر است یا خیر، انجام نشده است.
تعیین اثربخشی طب سوزنی در درمان بزرگسالان مبتلا به درد در قسمت جانبی آرنج از نظر کاهش درد، بهبودی در عملکرد، قدرت چنگ زدن، و عوارض جانبی.
ما MEDLINE؛ CINAHL؛ EMBASE و SCISEARCH و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین و بانک اطلاعاتی کارآزمایی‌های تخصصی گروه مروری عضلانی‌اسکلتی را از سال 1966 تا جون 2001 جست‌وجو کردیم. کلیدواژه‌های شناسایی‌شده و نویسندگان در تلاش برای بازیابی هرچه بیشتر کارآزمایی‌ها، جست‌وجو شدند.
دو داور مستقل، همه کارآزمایی‌های شناسایی‌شده را بر اساس معیارهای ورود از پیش تعیین‌شده، ارزیابی کردند. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده به همه زبان‌ها، به شرط بررسی طب سوزنی در مقایسه با دارونما (placebo) یا مداخله دیگر در بزرگسالان مبتلا به درد در قسمت جانبی آرنج (آرنج تنیس‌بازان)، در مرور وارد شدند. پیامدهای مورد نظر شامل درد، عملکرد، ناتوانی، کیفیت زندگی، قدرت، رضایت شرکت‌کنندگان از درمان و عوارض جانبی بودند.
برای متغیرهای پیوسته (continuous)، میانگین‌ها و انحراف معیار (standard deviation; SD) استخراج شده یا نسبت داده شد تا امکان آنالیز تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده فراهم شود، در حالی که برای داده‌های دو حالتی (binary data) تعداد رویدادها و کل جمعیت، نسبت خطر (relative risk) آنالیز و تفسیر شدند. نتایج کارآزمایی فقط در غیاب ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) و بالینی ترکیب شدند.
چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوچک وارد شدند، اما به دلیل نقص در طرح‌های مطالعه (به ویژه جمعیت‌های کوچک، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) نامشخص و از دست رفتن قابل توجه بیماران در دوره پیگیری) و تفاوت‌های بالینی بین کارآزمایی‌ها، داده‌های کارآزمایی‌ها قابل ترکیب در یک متاآنالیز نبودند. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده نشان داد که طب سوزنی با سوزن منجر به تسکین درد برای مدت زمان بسیار بیشتری از دارونما شده (WMD؛ 18.8 ساعت؛ 95% CI؛ 10.1 تا 27.5) و به احتمال زیاد منجر به کاهش 50% یا بیشتر درد پس از 1 درمان می‌شود (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.69) (Molsberger 1994). کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده دوم نشان داد که طب سوزنی با سوزن احتمالا منجر به بهبودی کلی شرکت‌کننده نسبت به دارونما در کوتاه‌مدت می‌شود (RR: 0.09؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.64) (Haker 1990a). تفاوت معنی‌داری در طولانی‌مدت (پس از 3 یا 12 ماه) مشاهده نشد. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از طب سوزنی لیزری در مقابل دارونما هیچ تفاوتی را بین طب سوزنی لیزری و دارونما از نظر مزیت کلی مداخله نشان نداد (Haker 1990b). چهارمین کارآزمایی که به زبان چینی منتشر شد، تفاوتی را بین تزریق ویتامین B12 به همراه طب سوزنی و تزریق ویتامین B12 به تنهایی نشان نداد (Wang 1997).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.