بکلومتازون و بودزوناید معمولا برای درمان طولانی‌مدت افراد مبتلا به آسم استفاده می‌شوند. علیرغم تحقیقات زیادی که با این دو استروئید انجام شده‌اند، نمی‌توان در مورد میزان موثر بودن آنها نتیجه‌گیری کرد، زیرا کیفیت تحقیقات تا به امروز به اندازه کافی قوی نبودند. بنابراین، تحقیقات موجود پاسخ روشنی را در مورد اینکه بکلومتازون برای درمان آسم بهتر است یا بودزوناید، ارائه نمی‌دهند.
برای مقایسه اثربخشی نسبی BDP و BUD، داده‌های محدودی از کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و با کیفیت بالا وجود دارد. دستورالعمل‌های بالینی فعلی (BTS 1997؛ GINA 1995؛ NHLBI 1997) فرض می‌کنند که BDP و BUD اثربخشی یکسانی دارند، به‌طوری که برای هر سطح تعریف‌شده از شدت آسم، دوزهای توصیه‌شده از BDP و BUD یکسان هستند. اگرچه برخی داده‌ها نشان می‌دهند BUD از طریق Turbohaler موثرتر از BDP از طریق Rotahaler یا MDI (با و بدون اسپیسر) است، این مقایسه‌ها توسط نوع دستگاه‌های تحویل مختلف ارائه دارو مخدوش شدند، و برای تضمین تغییر در دستورالعمل بالینی کافی نیستند.
بکلومتازون دی‌پروپیونات (beclomethasone dipropionate; BDP) و بودزوناید (budesonide; BUD) به‌طور گسترده‌ای در درمان آسم مزمن استفاده می‌شوند. این دو دارو خصوصیات فارماکوکینتیک آزمایشگاهی متفاوتی دارند. مشخص نیست که این مساله به تفاوت‌های بالینی قابل توجهی در اثربخشی یا بی‌خطری (safety) مصرف آنها هنگام درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به آسم مزمن منجر می‌شوند یا خیر.
ارزیابی پیامدهای بالینی در مطالعاتی که BDP و BUD استنشاقی را در درمان آسم مزمن مقایسه کردند.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (1999) و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم. برای دستیابی به مطالعات بیشتر با محققان کارآزمایی‌ها و شرکت‌های داروسازی تماس گرفتیم و چکیده مقالات جلسات اصلی انجمن تنفسی (1997-1999) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و آینده‌نگر که BDP را با BUD در درمان آسم مزمن مقایسه کردند. دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مقالات را از نظر ورود و کیفیت روش‌شناسی (methodology) ارزیابی کردند.
یک نویسنده، داده‌ها را استخراج کرد؛ برای به دست آوردن اطلاعات ازدست‌رفته با نویسندگان تماس گرفته شد. آنالیزهای کمّی با استفاده از Review Manager 4.0.3 با MetaView 3.1 انجام شدند.
تعداد 24 مطالعه (1174 شرکت‌کننده) معیارهای ورود را به مرور داشتند. کیفیت روش‌شناسی مطالعات مختلط بود. یک متاآنالیز از مطالعات متقاطع (crossover) تفاوت معنی‌داری را میان BDP و BUD برای FEV1؛ PEF صبح؛ PEF عصر؛ نشانه‌های آسم یا استفاده از بتا2 آگونیست نجات، در محدوده دوز 400 تا 1000 میکروگرم/روز، نشان نداد. اکثر کارآزمایی‌های متقاطع دارای نواقص قابل توجهی در طراحی بودند که مربوط به نداشتن دوره پاک‌شدگی (washout period) و/یا عدم حذف تاثیرات انتقال از یک فاز به فاز بعدی می‌شد، بنابراین نتایج باید با احتیاط مورد بررسی قرار گیرند. یک مطالعه متقاطع تکی با دوره پاک‌شدگی کافی نشان داد که مصرف 400 میکروگرم/روز BUD از طریق پودر خشک استنشاقی (dry powder inhaler; DPI) Turbohaler ممکن است موثرتر از 400 میکروگرم/روز BDP از طریق Rotahaler DPI در کاهش واکنش بیش از حد برونش به هیستامین باشد: تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (WMD)؛ 0.43 log10 PC20 FEV1 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.05؛ 0.81 log10 PC20 FEV1). یک متاآنالیز از مطالعات دو گروه موازی، کاهش دوز (231 بیمار) نشان داد که برای حفظ کنترل آسم در بزرگسالان، BUD کمتری که از طریق Turbohaler DPI تحویل داده شود، در مقایسه با BDP ارائه‌شده از طریق اسپری استنشاقی با دوز اندازه‌گیری‌شده با یا بدون اسپیسر (spacer)، مورد نیاز است: WMD؛ 444 میکروگرم/روز (95% CI؛ 332 تا 556 میکروگرم/روز).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.