افراد مبتلا به دیابت ممکن است دچار عفونت پا شوند که درمان آن دشوار است و شکست درمان می‌تواند منجر به قطع اندام تحتانی شود. ما پنج مطالعه را پیدا کردیم که در مجموع شامل 167 نفر بودند. کارآزمایی‌ها نشان دادند که افزودن G-CSF به درمان معمول تاثیر قابل‌توجهی بر احتمال رفع عفونت یا بهبود زخم‌های پا ندارد، و منجر به کاهش دوره درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی نمی‌شود. بااین‌حال، به نظر می‌رسد که G-CSF نیاز به مداخلات جراحی، به‌ویژه قطع عضو، و تعداد روزهای بستری در بیمارستان را کاهش می‌دهد. محدودیت‌هایی برای این آنالیز ناشی از تنوع در افراد مورد بررسی وجود دارد (مثلا شدت عفونت، زمان‌بندی ارزیابی بالینی، استفاده از ترکیبات مختلف G-CSF، و برای مدت‌های مختلف). بنابراین باید در تفسیر یافته‌ها احتیاط کرد.
شواهد موجود محدود است، اما نشان می‌دهد که درمان کمکی G-CSF در افراد مبتلا به عفونت پا ناشی از دیابت، از جمله زخم‌های عفونی، به نظر نمی‌رسد احتمال رفع عفونت یا بهبود زخم پا را افزایش دهد. بااین‌حال، به نظر می‌رسد نیاز به مداخلات جراحی، به ویژه قطع عضو، و طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش دهد. پزشکان ممکن است افزودن G-CSF را به درمان معمول عفونت پا ناشی از دیابت، به‌ویژه در بیماران مبتلا به عفونت تهدید کننده اندام در نظر بگیرند، اما مشخص نیست که کدام دسته از بیماران می‌توانند از آن سود ببرند.
فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت (granulocyte-colony stimulating factor; G-CSF)، آزادسازی سلول‌های پیش‌ساز اندوتلیال نوتروفیل را از مغز استخوان افزایش داده و عملکرد نوتروفیل‌ها را، که اغلب در افراد مبتلا به دیابت مختل می‌شوند، بهبود می‌بخشد.
بررسی تاثیرات کمکی G-CSF در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم استفاده از فاکتور رشد اضافه‌شده به مراقبت‌های معمول بر میزان عفونت، درمان قطعی و بهبود زخم در افراد مبتلا به دیابت که دچار عفونت پا هستند.
در مارچ 2013، برای دومین به‌روزرسانی این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین (جست‌وجو در 14 مارچ 2013)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، شماره 2؛ 2013)؛ Ovid MEDLINE (1948 تا هفته 1 مارچ 2013)؛ Ovid EMBASE (1974 تا 13 مارچ 2013)؛ Ovid MEDLINE (In-Process؛ 13 مارچ 2013)؛ و EBSCO CINAHL (1982 تا 28 فوریه 2013) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که تاثیر افزودن G-CSF را به مراقبت‌های معمول در افراد مبتلا به عفونت پا ناشی از دیابت ارزیابی کردند.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم بررسی واجد شرایط بودن کارآزمایی، ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) و استخراج داده‌ها را انجام دادند. ما خطر نسبی (RR) یا، برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، تفاوت‌های میانگین (MD) را، با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش کردیم. در موارد ناهمگونی (heterogeneity) پائین یا عدم وجود ناهمگونی، مطالعات را با استفاده از یک مدل اثر ثابت (fixed-effect model) ترکیب کردیم.
پنج کارآزمایی واجد شرایط با مجموع 167 بیمار تصادفی‌سازی شده شناسایی و وارد شدند. محققین، ترکیبات مختلف G-CSF را، در دوزهای مختلف و برای مدت زمان‌های متفاوت، تجویز کردند. افزودن G-CSF تاثیر قابل توجهی بر احتمال رفع عفونت یا بهبود زخم نداشت، اما با کاهش قابل توجه احتمال نیاز به مداخلات جراحی اندام تحتانی (RR 0.38؛ 95% CI؛ 0.21 تا 0.70)، از جمله قطع عضو (آمپوتاسیون) (RR 0.41؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.95) همراه بود. علاوه‌بر این، استفاده از G-CSF طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش داد (MD؛ 1.40- روز؛ 95% CI؛ 2.27- تا 0.53- روز)، اما تاثیر قابل توجهی بر طول مدت نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک درمانی سیستمیک نداشت (MD؛ 0.27- روز؛ 95% CI؛ 1.30- تا 0.77 روز).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.