با جراحات سوختگی که سطح بزرگی از کل بدن (total body surface area; TBSA) را در برمی‌گیرند، بدن می‌تواند وارد حالت تجزیه شده و در نتیجه وضعیتی مشابه با کمبود شدید تغذیه ایجاد شود. علاوه بر این، از بین رفتن لایه موثر پوست منجر به از دست دادن تنظیم دمای طبیعی بدن و افزایش خطر عفونت و از دست دادن مایعات می‌شود. مطالعات قبلی افزودنی‌های طبیعی خاصی را برای حمایت‌های تغذیه‌ای بررسی کرده‌اند که ممکن است منجر به افزایش عملکرد سیستم ایمنی و در نتیجه کاهش عفونت، طول مدت بستری در بیمارستان و شانس مرگ‌ومیر شوند. به این مواد افزودنی، مواد مغذی ایمنی (immunonutrients) گفته شده و شامل گلوتامین (glutamine)، آرژنین (arginine)، اسیدآمینه‌های شاخه‌دار (branched-chain amino acids; BCAAs) و اسیدهای چرب امگا-3 (روغن ماهی) هستند. نویسندگان این مرور به جست‌وجوی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای پرداختند که تاثیرات مواد مغذی ایمنی را در بیماران مبتلا به سوختگی شدید ارزیابی کردند.
نتایج این مرور نشان می‌دهد که فقط گلوتامین می‌تواند خطر مرگ‌ومیر را کاهش دهد. با این حال، تعداد کل بیماران درون مطالعات ترکیبی بسیار اندک است؛ بنابراین نتیجه‌گیری‌ها ممکن است غیر-دقیق باشند. انجام مطالعات بیشتری برای تعیین اثربخشی تغذیه ایمنی مورد نیاز است.
اگرچه شواهدی را از تاثیر گلوتامین بر کاهش مورتالیتی یافتیم، این یافته باید با احتیاط در نظر گرفته شود. تعداد شرکت‌کنندگان مطالعه که در این مرور سیستماتیک آنالیز شدند، امکان نتیجه‌گیری‌هایی را که استفاده از گلوتامین را توصیه یا رد می‌کنند، فراهم نمی‌کند. گلوتامین ممکن است در کاهش مورتالیتی موثر باشد، اما انجام مطالعات بزرگ‌تری برای تعیین تاثیرات کلی گلوتامین و دیگر عوامل تغذیه ایمنی مورد نیاز است.
با جراحات سوختگی که شامل سطح بزرگی از کل بدن (total body surface area; TBSA) می‌شود، بدن می‌تواند وارد حالت تجزیه شده، و در نتیجه با وضعیتی مشابه کمبود شدید تغذیه مناسب مواجه شود. علاوه بر این، از بین بردن لایه موثر پوست منجر به از دست دادن تنظیم دمای طبیعی بدن و افزایش خطر عفونت و از دست دادن مایعات می‌شود. حمایت تغذیه‌ای در مدیریت آسیب سوختگی شدید شایع است، و رویکرد تغییر فعالیت سیستم ایمنی با مواد مغذی خاص، تغذیه ایمنی (immunonutrition) نامیده می‌شود. سه هدف بالقوه برای تغذیه ایمنی شناسایی شده‌اند: عملکرد سد مخاطی، دفاع سلولی و التهاب موضعی یا سیستمیک. مواد مغذی که اغلب برای تغذیه ایمنی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از گلوتامین (glutamine)، آرژنین (arginine)، اسیدآمینه‌های شاخه‌دار (branched-chain amino acids; BCAAs)، اسیدهای چرب امگا-3 (n-3) و نوکلئوتیدها (nucleotides).
ارزیابی تاثیرات یک رژیم غذایی با مواد مغذی ایمنی اضافه شده (گلوتامین، آرژنین، BCAAها، اسیدهای چرب n-3 (روغن ماهی)، ترکیبات مواد مغذی ایمنی یا پیش‌سازهای آن با مواد مغذی ایمنی شناخته‌شده) در برابر یک رژیم غذایی ایزونیتروژنوس (isonitrogenous) (رژیمی که در آن محتوای کلی پروتئین ثابت نگه داشته می‌شود، اما ترکیبات فردی ممکن است تغییر کند) بر پیامدهای بالینی در بیماران مبتلا به آسیب سوختگی شدید.
جست‌وجو در 12 آگوست 2012 انجام شد. در پایگاه ثبت تخصصی گروه آسيب‌ها و صدمات در کاکرین، کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ MEDLINE (OvidSP)؛ Embase (OvidSP)؛ ISI WOS SCI-EXPANDED & CPCI-S و چهار بانک اطلاعاتی دیگر به جست‌وجو پرداختیم. مجلات مرتبط و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را به صورت دستی جست‌وجو کرده،و فهرست منابع را بررسی کرده، و با شرکت‌های داروسازی تماس گرفتیم. این جست‌وجو را در اکتبر 2014 به‌روز کردیم، اما نتایج آن هنوز وارد این مرور نشده است.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که افزودن مواد مغذی ایمنی را به یک رژیم غذایی استاندارد در برابر یک رژیم غذایی ایزونیتروژنه یا یک عامل مواد مغذی ایمنی دیگر مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور مسئول جست‌وجوی دستی، مرور نتایج جست‌وجوی الکترونیکی و شناسایی مطالعات بالقوه واجد شرایط بودند. سه نویسنده مرور گزارش‌های کامل این مطالعات را به‌طور مستقل برای گنجاندن بازیابی و مرور کردند. هر گونه اختلاف‌نظری را با بحث حل کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کردند. نویسنده سوم مرور این داده‌ها را بررسی کرد. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) هر مطالعه وارد شده را ارزیابی کردند و اختلاف‌نظرات را از طریق بحث یا مشورت با نویسندگان سوم و چهارم مرور حل کردند. معیارهای پیامد مورد نظر عبارت بودند از مورتالیتی، طول مدت بستری در بیمارستان، نرخ عفونت زخم سوختگی و نرخ عفونت غیر-زخم (باکتریمی، پنومونی و عفونت مجاری ادراری (UTI)).
تعداد 16 کارآزمایی را شامل 678 نفر شناسایی کردیم که معیارهای ورود را داشتند. در مجموع 16 کارآزمایی داده‌هایی را برای آنالیزها ارائه کردند. کشایان ذکر است، اکثر مطالعات نتوانستند در مورد روش‌های تصادفی‌سازی و اصول قصد درمان (intention-to-treat) گزارش دهند؛ بنابراین نتایج مطالعه باید با احتیاط تفسیر شوند. گلوتامین (glutamine) شایع‌ترین ماده مغذی ایمنی بود و در هفت مورد از 16 مطالعه وارد شده به شرکت‌کنندگان داده شد. استفاده از گلوتامین در مقایسه با گروه کنترل ایزونیتروژنوس (isonitrogenous) منجر به کاهش طول مدت بستری در بیمارستان (میانگین تعداد روزهای بستری: 5.65- روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 8.09- تا 3.22-) و کاهش مورتالیتی (خطر نسبی (RR) تجمعی: 0.25؛ 95% CI؛ 0.08 تا 0.78) شد. با این حال، به دلیل حجم نمونه کوچک، این احتمال وجود دارد که این نتایج منعکس‌کننده یک تاثیر مثبت کاذب باشند. یافته‌های هیچ مطالعه‌ای نشان نمی‌دهند که گلوتامین بر عفونت زخم سوختگی یا عفونت غیر-زخم تاثیر دارد. همه عوامل دیگری که مورد بررسی قرار گرفتند، هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر مداخله بر مورتالیتی، مدت زمان بستری یا عفونت زخم سوختگی یا نرخ عفونت غیر-زخم نشان ندادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.