13 کارآزمایی را شامل 1096 شرکت‌کننده وارد کردیم. انجام تجزیه‌و‌تحلیل تجمعی امکان‌پذیر نبود. مطالعات در سه کشور، ایران، هند، و تایلند، در شرایط سرپایی و بستری انجام شده بودند. کیفیت شواهد به‌طور کلی بسیار پائین بود.

هنگامی ‌که میانگین نشانه‌های خروج مربوط به چند روز ارائه شد، ما عمدتا بر روز سوم تمرکز کردیم. دلیل این امر آن بود که بالاترین شدت ترک اوپیوم در روزهای دوم تا چهارم است.

در مقایسه میان درمان‌های مختلف دارویی با یکدیگر، کلونیدین (clonidine) در برابر متادون (methadone) برای تکمیل درمان خوب بود (خطر نسبی (RR): 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.69 تا 2.38؛ 361 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). تمام نتایج دیگر تفاوتی را بین داروهای مورد نظر نشان ندادند: باکلوفن (baclofen) در برابر کلونیدین (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.80؛ 66 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ کلونیدین در برابر کلونیدین به همراه آمانتادین (amantadine) (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.24؛ 69 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه)؛ کلونیدین در برابر بوپرنورفین (buprenorphine) در شرایط بستری (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.20؛ 35 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ متادون در برابر ترامادول (tramadol) (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.65 تا 1.37؛ 72 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ متادون در برابر متادون به همراه گاباپنتین (gabapentin) (RR: 1.17؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.43؛ 40 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین) و تنتور اوپیوم در برابر متادون (1 مطالعه؛ 74 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).

در مقایسه درمان‌های مختلف دارویی با یکدیگر، افزودن آمانتادین به کلونیدین، نمرات ترک را که در روز 3 رتبه‌بندی شده بود، کاهش داد (تفاوت میانگین (MD): 3.56-؛ 95% CI؛ 5.97- تا 1.15-؛ 1 مطالعه؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در مقایسه کلونیدین با بوپرنورفین در شرایط بستری، ما هیچ تفاوتی را از نظر نشانه‌های ترک که توسط یک پزشک رتبه‌بندی شده بود، نیافتیم (MD: -1.40؛ 95% CI؛ 2.93- تا 0.13؛ 1 مطالعه؛ 34 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، هنگام رتبه‌بندی توسط شرکت‌کنندگان، نتایج به نفع بوپرنورفین بود (MD: -11.80؛ 95% CI؛ 15.56- تا 8.04-). بوپرنورفین در کنترل نشانه‌های شدید ترک در شرایط سرپایی برتر از کلونیدین بود (RR: 0.35؛ 95% CI؛ 0.19 تا 0.64؛ 1 مطالعه؛ 76 شرکت‌کننده). ما تفاوتی را در مقایسه متادون در برابر ترامادول (MD: 0.04؛ 95% CI؛ 2.68- تا 2.76؛ 1 مطالعه؛ 72 شرکت‌کننده)، و در مقایسه متادون در برابر متادون به همراه گاباپنتین نیافتیم (MD: -2.20؛ 95% CI؛ 6.72- تا 2.32؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده).

در مقایسه کلونیدین و بوپرنورفین در شرایط سرپایی، عوارض جانبی بیش‌تری در گروه کلونیدین گزارش شد (1 مطالعه؛ 76 شرکت‌کننده). تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان گروه کلونیدین، دچار هیپوتانسیون در روزهای 5 تا 8، سردرد در روزهای 1 تا 8، آرام‌سازی در روزهای 5 تا 8، سرگیجه و خشکی دهان در روزهای 1 تا 10 و تهوع در روزهای 1 تا 9 شدند. عرق کردن در تعداد قابل توجهی از شرکت‌کنندگان گروه بوپرنورفین در روزهای 1 تا 10 گزارش شد. برای تمام مقایسه‌های دیگر با توجه به این پیامد، ما تفاوتی را بین گروه‌ها نیافتیم.

در مقایسه دوزهای مختلف همان درمان دارویی سم‌زدایی، دوز بالای کلونیدین (1 تا 1.2 میلی‌گرم/روز) در تکمیل درمان در شرایط بستری، تفاوتی با دوز پائین کلونیدین (0.5 تا 0.6 میلی‌گرم/روز) نداشت (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.19؛ 1 مطالعه؛ 68 شرکت‌کننده)، اما هیپوتانسیون در تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان گروه‌های با دوز بالا گزارش شد (RR: 3.25؛ 95% CI؛ 1.77 تا 5.98). کاهش تدریجی متادون با عوارض جانبی بیش‌تری نسبت به ترک ناگهانی متادون همراه بود (RR: 2.25؛ 95% CI؛ 1.02 تا 4.94؛ 1 مطالعه؛ 20 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).